Κρατάει χρόνια το σίριαλ με την ομάδα πετοσφαίρισης του Εθνικού Αλεξανδρούπολης. Εκεί που φαίνεται οτι τα πράγματα πηγαίνουν καλά, κάτι συμβαίνει και στραβώνουν όλα. Και όταν όλα στραβώνουν, πάλι κάτι συμβαίνει και εμφανίζεται ελπίδα.
Αυτή η συνεχής διαδικασία όμως, δημιουργεί εντάσεις, διχόνοια, πληγές που δεν κλείνουν εύκολα. Ο Εθνικός έχει μεγάλη ιστορία. Πορεύεται έναν αιώνα μαζί με την Αλεξανδρούπολη. Διατηρεί τμήματα σε πολλά αθλήματα και είναι ένα από τα ιστορικότερα και σπουδαιότερα αθλητικά σωματεία της ελληνικής περιφέρειας.
Αυτο όμως που του έδωσε πολλές χαρές, πανελλήνια αποδοχή και πολλούς φιλάθλους, είναι η πετοσφαίριση, το volley. Δεν πέρασε πολύς καιρός από τότε που ο Εθνικός αγωνιζόταν στην τελική τετράδα του πρωταθλήματος. Από τότε που το κλειστό γυμναστήριο γέμιζε ασφυκτικά. Ταυτόχρονα όμως, πέρασε πολύς καιρός από τότε που κτίστηκε αυτό το γυμναστήριο και ακόμα δεν υπάρχει καινούργιο. Κι αυτό που προγραμματίζεται, μάλλον είναι ανεπαρκές για την ιστορία και τα όνειρα του Εθνικού και της Αλεξανδρούπολης.
Πέρασαν τόσες δεκαετίες και πολλοί κέρδισαν από τον Εθνικό, αλλά δεν έδωσαν κάτι σε αντάλλαγμα. Μιλάμε κυρίως για τους κατά καιρούς πολιτικούς άρχοντες και εκπροσώπους. Η Αλεξανδρούπολη υπερδιπλασιάστηκε σε πληθυσμό, αλλά έμεινε πίσω σε υποδομές.
Μια πόλη τέτοιου μεγέθους και με τέτοια παράδοση στην πετοσφαίριση, θα έπρεπε να πρωταγωνιστεί και πάλι. Δυστυχώς συμβαίνει το αντίθετο. Και οι ευθύνες δεν είναι απρόσωπες. Όλοι έχουν μερίδιο σε αυτές. Πολιτικοί, παράγοντες, αθλητές, φίλαθλοι. Άλλος περισσότερες και άλλος λιγότερες. Για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, αλλά το αποτέλεσμα είναι που μετράει.
Κάποτε κατέβαινε η Εθνική Ελλάδας να παίξει στα διεθνή παιχνίδια και πολλές φορές οι πέντε ή τέσσερις στους έξι παίκτες ήταν Εβρίτες. Και τώρα συμβαίνει στις μικρές ηλικίες. Άρα υπάρχει η μαγιά, η σπίθα σιγοκαίει, η παράδοση έχει ρίζες γερές.
Μια μικρή ώθηση χρειάζεται ο Εθνικός, για να πρωταγωνιστήσει και πάλι. Τι δεν χρειάζεται; Ξανά διχόνοιες, ξανά αλληλοκατηγορίες, δικαστικές περιπέτειες, αδιαφανείς διαδικασίες, υστεροβουλίες, πυροτεχνήματα, επιταγές χωρίς αντίκρισμα, “σωτήρες” των δύο μηνών και γινάτια.
Πάνω απ’ όλα χρειάζεται σοβαρότητα και υποστήριξη όσων “τρέχουν” εθελοντικά και ανυστερόβουλα να βοηθήσουν σε κάθε τμήμα, καλύπτοντας άμεσες ανάγκες από το υστέρημά τους, μόνο για την ιδέα του Εθνικού και το αθλητικό πνεύμα. Όποιος δεν αναγνωρίζει αυτή τη διαχρονική προσφορά της οικογένειας του Εθνικού στη νεολαία και στην Αλεξανδρούπολη και αντιμετωπίζει το παρελθόν και το παρόν ασεβώς, δεν πρόκειται να πετύχει το παραμικρό.
Η Αλεξανδρούπολη χρειάζεται τον Εθνικό πρωταγωνιστή και αυτό θα επιτευχθεί μόνο με σύμπνοια, ομόνοια, διαφάνεια και ολόπλευρη στήριξη. Όπως και όσο μπορεί ο καθένας.
