Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, η Φανή Παρασκευά από τις Φέρες του Έβρου (φωτογραφία) έχει γενέθλια δυο φορές το χρόνο. Την 17η Ιανουαρίου του 2019 “γεννήθηκε” ξανά, χάρη στο δώρο ζωής που έλαβε από τους οικείους μιας άλλης γυναίκας, της 50χρονης Βαγγελιώς από τη Σάμο. Έκτοτε τιμά κάθε χρόνο τη μέρα, μαζί με τον σύζυγο και τον ανήλικο γιο τους, με ένα αίσθημα χαρμολύπης. Μαζί με τα δεύτερα γενέθλια κάνει και ένα τρισάγιο στη μνήμη της Βαγγελιώς.
Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 4 ετών από τη μεταμόσχευση, την περασμένη Τρίτη, η 40χρονη γυναίκα εξιστορεί στο iatronet.gr την πολυετή περιπέτεια της υγείας της, εξαιτίας μιας συγγενούς καρδιοπάθειας, τα απανωτά χειρουργεία, τις φορές που αντίκρισε κατάματα τον θάνατο και τη μέρα που τα άλλαξε όλα. Περιγράφει πώς αναζήτησε και βρήκε τους οικείους της δότριας, τους οποίους θεωρεί πλέον μια δεύτερη οικογένειά της, ενώ στέλνει ηχηρό μήνυμα για τη διάδοση της δωρεάς οργάνων: “Αφού μπόρεσαν να το κάνουν οι γονείς της Έμμας από τα Χανιά και του 6χρονου Θωμά από τα Γρεβενά, μπορούν όλοι”, λέει χαρακτηριστικά.
Η συγγενής καρδιοπάθεια
Η Φανή γεννήθηκε με υπερτροφική αποφρακτική μυοκαρδιοπάθεια, την οποία είχε ο πατέρας, η γιαγιά και άλλοι συγγενείς της. Δεν είχε κάποιο σύμπτωμα μέχρι τα 17 της χρόνια, όταν ξαφνικά λιποθύμησε πηγαίνοντας στο σχολείο. Ήταν αρχή μιας πολυετούς περιπέτειας.
Το χειρουργείο έπρεπε να γίνει άμεσα σε εξειδικευμένο κέντρο της Γερμανίας, αλλά η οικογένεια δεν είχε την οικονομική δυνατότητα. Ο αείμνηστος καρδιοχειρουργός Παναγιώτης Σπύρου, έδωσε τη λύση, χειρουργώντας την κοπέλα σε κλινική της Θεσσαλονίκης, όχι μόνο χωρίς την παραμικρή αμοιβή, αλλά και καλύπτοντας ο ίδιος όλα τα έξοδα νοσηλείας.
“Μας είχε πει από τότε όμως ότι η επέμβαση δεν έλυσε το πρόβλημα και θα χρειαζόμουν δεύτερο χειρουργείο στο μέλλον. Ο Σπύρου είχε κάνει μυεκτομή, είχε κόψει ένα κομμάτι που έφραζε την οδό κυκλοφορίας του αίματος και του οξυγόνου. Αυτό μου έδωσε 13 καλά χρόνια ζωής”, θυμάται.
Στα 24 χρόνια της η Φανή έγινε μητέρα, με στενή παρακολούθηση από καρδιολόγο σε όλη την εγκυμοσύνη και στον τοκετό. Μέχρι τα 30 της είχε φυσιολογική λειτουργικότητα και δούλευε κανονικά, χωρίς κάποιο σύμπτωμα. Ώσπου ένα βράδυ υπέστη ανακοπή στον ύπνο της. Με τη βοήθεια του συζύγου της που την άκουσε να ψελλίζει και της έδωσε ενστικτωδώς κάποιες πρώτες βοήθειες, έφτασε στο νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης με 15 σφυγμούς το λεπτό. “Μού τοποθέτησαν βηματοδότη και από εκεί και μετά έπεφτα σε κολπική μαρμαρυγή, την οποία δεν άντεχε η καρδιά μου λόγω της υπερτροφίας. Μπαινόβγαινα στο νοσοκομείο για να κάνω ανατάξεις”, λέει. Αποτέλεσμα ήταν να αποδυναμωθεί πάρα πολύ το μυοκάρδιο. “Τον Αύγουστο του 2014, έφτασα να έχω πίεση 6 με 4. Ήμουν τόσο αδύναμη που δεν μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι”. Σε κλινική της Θεσσαλονίκης της τοποθετήθηκε απινιδωτής.
Η ένταξη στη λίστα για μεταμόσχευση
Τον Απρίλιο του 2015 μπήκε στο χειρουργείο για ανάταξη και από μια συγκυρία γλίτωσε το εγκεφαλικό. Όταν βγήκε, οι γιατροί είπαν πως η μόνη λύση πλέον ήταν η μεταμόσχευση. Η ένταξή της στη λίστα, έπειτα από τον απαραίτητο έλεγχο στο Ωνάσειο, έβαλε τη ζωή της σε παρένθεση, όπως λέει.
Τον Οκτώβριο του 2018, οι γιατροί της είπαν πως πρέπει να βάλει τεχνητή καρδιά, αλλά ούτε αυτό γινόταν. “Δεν χωρούσε το καλώδιο της τεχνητής, γιατί από την υπερτροφία της καρδιάς είχε μπουκώσει. Οπότε το δίλημμα έγινε ή μεταμόσχευση ή τίποτα”, λέει.
Δύο μήνες μετά, τον Δεκέμβριο του 2018, οι ελπίδες της αναπτερώθηκαν, όταν την κάλεσαν πρώτη φορά για μόσχευμα. Με τον άνδρα της ξεκίνησαν οδικώς για την Αθήνα, αλλά στα μισά του δρόμου δέχτηκαν νέο τηλεφώνημα που τους έκοψε τα φτερά: “Το μόσχευμα είχε βγει ακατάλληλο. Φάγαμε μεγάλη ήττα. Αναστροφή και πίσω”.
Εκείνα τα Χριστούγεννα πέρασαν δύσκολα, αλλά στην αρχή του 2019 τους κάλεσαν ξανά και κατέβηκαν στην Αθήνα. Αυτή τη φορά το μόσχευμα ήταν κατάλληλο. “Έρχεται η συντονίστρια και μου λέει ‘μπαίνουμε’. Ανάμικτο συναίσθημα χαράς, ελπίδας, συγκίνησης, αλλά και αγωνίας και φόβου για την έκβαση. Γέλιο και κλάμα μαζί”.
Ξύπνησε 4 μέρες μετά στην εντατική μονάδα και με χαρά άκουσε τη νέα της καρδιά να χτυπάει. “Μού είχαν πως είναι το πρώτο πράγμα που καταλαβαίνει ένας μεταμοσχευμένος, επειδή έχει μάθει τη δική του υποτονική καρδιά που δεν ακουγόταν”, σημειώνει. Η ανάρρωση ήταν ταχεία και δεν υπήρξε η παραμικρή επιπλοκή.
Το τηλεφώνημα στη Σάμο
Όσο νοσηλευόταν στο Ωνάσειο, η Φανή Παρασκευά έγραψε ένα γράμμα στην οικογένεια του άγνωστου δότη για να την ευχαριστήσει. Αυτό θα πήγαινε στον παραλήπτη μέσω του ΕΟΜ, χωρίς να γνωρίζει κανείς την ταυτότητα δότριας και λήπτριας, σύμφωνα με τους κανονισμούς. Η ίδια όμως ήθελε πολύ να γνωρίσει αυτούς τους ανθρώπους και το έψαξε μόνη της, όταν επέστρεψε στον Έβρο. Από δημοσιεύματα είχε μάθει για τη δωρεά οργάνων που έκανε εκείνες τις μέρες μια 50χρονη από ένα χωριό της Σάμου. Με αναζήτηση στην Κοινότητα και στο ίντερνετ βρήκε το όνομα και το τηλέφωνο.
“Τηλεφώνησα στο Μανώλη (σ.σ. σύζυγο της δότριας) μετά από μέρες και πολλή σκέψη. Του είπα ποια είμαι και του δήλωσα εξ αρχής ότι αν δεν θέλει να μου μιλήσει θα κλείσω αμέσως το τηλέφωνο”, θυμάται και προσθέτει: “Εκείνος όμως ήταν ψύχραιμος και δοτικός. Εμένα με έπιασαν τα κλάματα. Με ρώτησε πώς είμαι και μου είπε το ιστορικό”.
Η Ευαγγελία ήταν 50 ετών και έπαθε εγκεφαλικό ανεύρυσμα. Όταν έφτασε στη Λέσβο, ήταν αργά. Ο σύζυγός της αποφάσισε να δωρίσει τα όργανά της, εκπληρώνοντας δική της επιθυμία. “Η γυναίκα ήταν ευαισθητοποιημένη, γιατί είχε κι άλλους εγκεφαλικούς θανάτους στο περιβάλλον της, ενώ ένα χρόνο πριν στο ίδιο χωριό είχε γίνει άλλη μια δωρεά οργάνων. Είχε πει στον άντρα της ‘αν φτάσω ποτέ σε αυτό το σημείο, κάνε κάτι καλό. Κάνε μια δωρεά’”, αναφέρει η Φανή Παρασκευά, η οποία συγκλονίστηκε όταν έμαθε πως η γυναίκα άφηνε πίσω έναν γιο, ένα χρόνο μικρότερο από το δικό της.
Είναι η δεύτερή μου οικογένεια
Τον περασμένο Σεπτέμβριο, η 40χρονη από τον Έβρο μαζί με τον σύζυγό της πήγαν στη Σάμο και γνώρισαν από κοντά την οικογένεια της δότριας, ενώ επισκέφθηκαν το μνήμα της γυναίκας και άναψαν ένα κερί.
“Από τότε, έχω τη Βαγγελιώ μαζί με άλλους στο καντηλάκι μου και κάθε χρόνο αυτή τη μέρα, εκτός από τούρτα κάνω και ένα τρισάγιο στη μνήμη της. Γιατί είναι χαρά και λύπη μαζί. Εγώ έχω δεύτερα γενέθλια, αλλά η ψυχούλα της έφυγε”, λέει, και προσθέτει: “Είναι σαν να έχω μια δεύτερη οικογένεια την οποία απέκτησα πρόσφατα. Γι αυτό το παιδί θέλω κάποια στιγμή να κάνω κάτι, για να εξιλεωθώ και να τιμήσω έμπρακτα τη μνήμη της”.
Η Φανή Παρασκευά, που είναι και η ίδια κάτοχος κάρτας δωρεάς οργάνων αρκετά χρόνια πριν πάθει ανακοπή, δηλώνει πως θα είναι χαρούμενη αν η δημοσιοποίηση της ιστορίας της πείσει έστω κι έναν να δηλώσει δωρητής. “Αφού μπόρεσαν οι γονείς της Έμμας και του 6χρονου Θωμά από τα Γρεβενά να δώσουν όργανα των παιδιών τους, μπορούν όλοι”, καταλήγει.
Πηγή: iatronet.gr
