Δικαίως στο λαό της περιοχής μας αυξάνεται η ανησυχία και η αγανάκτηση από την κατάσταση που διαμορφώνεται με την ολοένα και αυξανόμενη αδειοδότηση ανεμογεννητριών. Αποδεικνύεται για ακόμα μια φορά και στην πράξη ότι η ανάπτυξη με κριτήριο τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων δεν μπορεί να συμβαδίσει με την προστασία του περιβάλλοντος και των δικαιωμάτων του λαού.
Τί βιώνει ο λαός μας; Βλέπει κάθε μέρα να επεκτείνονται τα αιολικά πάρκα, ήδη υπάρχουν εκατοντάδες ανεμογεννήτριες στην περιοχή μας, να φτάνουν όλο και πιο κοντά στα σπίτια του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα στην Ροδόπη όπου προβλέπεται εγκατάσταση αιολικού πάρκου σε απόσταση 900-1000 μέτρων από οικισμούς του Δήμου Κομοτηνής. Βλέπει να γίνονται αιτήσεις από εταιρίες για δημιουργία αιολικών πάρκων ακόμα και σε προστατευόμενες περιοχές (πχ Λειβαδίτη, περιοχή ΝΑΤURA στον Κέχρο). Αυτές οι επενδύσεις να χρηματοδοτούνται με εκατομμύρια ευρώ, μέσω ΕΣΠΑ, Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και τώρα από το Ταμείο Ανάπτυξης, προερχόμενα από τη σκληρή φορολογία του λαού και μάλιστα να τους εξασφαλίζεται εγγυημένα υψηλή τιμή πώλησης της ενέργειας που παράγουν για δεκαετίες.
Την ίδια ώρα βλέπει αυξημένα τέλη στους λογαριασμούς ρεύματος, χιλιάδες νοικοκυριά να μένουν χωρίς ρεύμα κάθε χρόνο λόγω αδυναμίας πληρωμής των λογαριασμών, είτε λόγω συχνών βλαβών στο σύστημα, η περιοχή μας να είναι από τις πρώτες σε ενεργειακή φτώχεια. Όταν οι αγρότες ζητάνε εγγυημένη τιμή για τα προϊόντα τους, ώστε να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους, η κάθε φορά κυβέρνηση δεν «σηκώνει κουβέντα». Από την άλλη, αυξάνει το κόστος παραγωγής και με τις τεράστιες αυξήσεις στο ηλεκτρικό ρεύμα που χρησιμοποιούν στις γεωτρήσεις, κ.α.
Οι ΑΠΕ μπορεί να είναι φιλικές προς το περιβάλλον αλλά δεν έχουν μηδενικό αποτύπωμα σε αυτό. Η εγκατάσταση ενός αιολικού πάρκου έχει επιπτώσεις στο περιβάλλον και στο μικροκλίμα των περιοχών, ενώ πρέπει να συνυπολογιστούν και οι επιπτώσεις σε άλλες παραγωγικές δραστηριότητες (π.χ. αγροτοκτηνοτροφία, μελισσοκομία, τουρισμός) για να κριθεί η καταλληλότητα και η αποτελεσματικότητα της εγκατάστασης ενός αιολικού πάρκου.
Μέσα στη «ζούγκλα» της απελευθερωμένης αγοράς ενέργειας, οι ιδιωτικοί όμιλοι είναι αυτοί που επιλέγουν πότε και πού θα επενδύσουν, ποιο θα είναι το μέγεθος της επένδυσης, με γνώμονα πάντα τη μέγιστη κερδοφορία τους.
Η κυβέρνηση, η ΕΕ, οι επιχειρηματικοί όμιλοι προπαγανδίζουν την ευαισθησία τους για το περιβάλλον, είναι όμως έτσι; Ποιοι είναι οι πραγματικοί στόχοι της λεγόμενης «πράσινης ανάπτυξης»; 1ος να βρουν νέο πεδίο κερδοφορίας τεράστια υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια των μονοπωλίων της ενέργειας και άλλων κλάδων, 2ος το προβάδισμα των ευρωπαϊκών μονοπωλιακών ομίλων που ηγούνται στην τεχνογνωσία κατασκευής ΑΠΕ σε σχέση με τους ανταγωνιστές τους σε ΗΠΑ και Κίνα, 3ος η ενεργειακή απεξάρτηση των κρατών μελών της ΕΕ από το ρωσικό φυσικό αέριο.
Όλα τα παραπάνω καμία σχέση δεν έχουν με την πρόσβαση του λαού σε φτηνή ενέργεια φιλική στο περιβάλλον. Παράλληλα, οι θέσεις εργασίας που τάζουν δεν αφορούν στη συντριπτική τους πλειοψηφία τους εργαζόμενους της περιοχής. Η εμπειρία δείχνει ότι και στη φάση της κατασκευής πολύ περισσότερο στη φάση της λειτουργίας απασχολείται ελάχιστο, κυρίως εξειδικευμένο προσωπικό και με τα δικαιώματά του στο κρεβάτι του Προκρούστη. Τα δε αντισταθμιστικά «οφέλη» είναι κυριολεκτικά ψίχουλα που δε μπορούν να καλύψουν ούτε στο ελάχιστο τις «τρύπες» στους προϋπολογισμούς των Δήμων που διαχρονικά οι κυβερνήσεις δημιουργούν με την πολιτική της υποχρηματοδότησης.
Η προπαγάνδα για τη προστασία του περιβάλλοντος δεν μπορεί να πείσει κανέναν την ώρα που το καλοκαίρι καιγόμαστε, τον χειμώνα πνιγόμαστε από την ανυπαρξία των απαραίτητων έργων, μέτρων προστασίας, από την υποστελέχωση των αρμόδιων υπηρεσιών. Όταν παράλληλα, δεν έχει αποκλειστεί η καταστροφική επένδυση των χρυσορυχείων.
Ο λαός πρέπει να αντιδράσει σε αυτές τις εξελίξεις. Υπάρχουν μεγάλες ευθύνες στην κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά και στον ΣΥΡΙΖΑ που ως κυβέρνηση στήριξε την ίδια πολιτική της απελευθέρωσης και εμπορευματοποίησης της Ενέργειας, ενέκρινε εκατοντάδες άδειες νέων αιολικών πάρκων σε όλη τη χώρα. Μεγάλες ευθύνες έχουν και οι πλειοψηφίες στο Περιφερειακό και στα Δημοτικά Συμβούλια που στηρίζουν αυτή τη πολιτική.
Να το πάρουμε «αλλιώς»! Η κάλυψη των συνδυασμένων λαϊκών αναγκών στην Ενέργεια μπορεί να προκύψει μόνο με έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης όπου η Ενέργεια δεν θα είναι εμπόρευμα, και γενικότερα, η παραγωγή θα σχεδιάζεται κεντρικά με γνώμονα τον εργαζόμενο άνθρωπο και τις ανάγκες του, στη βάση της κοινωνικοποιημένης ιδιοκτησίας των μονοπωλιακών ομίλων. Ο σχεδιασμός και η διαχείρισή τους θα ανήκουν σε έναν αποκλειστικά Ενιαίο Κρατικό Φορέα Ενέργειας, ο οποίος θα διασφαλίζει την υποδομή και την κάλυψη των αναγκών με κεντρικό σχεδιασμό, θα εξασφαλίζει επαρκή και φτηνή λαϊκή κατανάλωση, θα κατοχυρώνει στην πράξη το ενεργειακό προϊόν ως κοινωνικό αγαθό, θα τηρεί την ασφάλεια των εργαζομένων αλλά και των οικιστικών ζωνών, και γενικότερα την προστασία του περιβάλλοντος, θα μειώσει την ενεργειακή εξάρτηση της χώρας, θα αξιοποιεί όλες τις πλούσιες εγχώριες παραγωγικές πηγές, τη διακρατική αμοιβαία επωφελή συνεργασία.
Καλούμε το λαό σε αγώνα για:
· Καμιά νέα άδεια για αιολικά πάρκα.
· Απαγόρευση εγκατάστασης αιολικών πάρκων σε προστατευόμενες περιοχές, σε περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλους.
· Να εκπονείται συνολική μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων για την εγκατάσταση του συνόλου των αιολικών πάρκων σε μια περιοχή και των συνοδών τους έργων.
· Να στελεχωθούν οι αρμόδιες υπηρεσίες με το απαραίτητο προσωπικό.
· Σημαντική μείωση της τιμής του ρεύματος, κατάργηση όλων των τελών όπως το λεγόμενο “πράσινο τέλος” και καμιά διακοπή ρεύματος σε λαϊκά νοικοκυριά, μικρούς επαγγελματίες και αγρότες.
· Αποκλειστικά κρατικό, ενιαίο φορέα για την Ενέργεια, που ως λαϊκή περιουσία, θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες.
