Των Χρήστου Κηπουρού και Πασχάλη Χριστοδούλου{* }
Φαντάζεται κανείς ότι αν ζούσε ο πατέρας της ιστορίας Ηρόδοτος, του οποίου το όνομα δόθηκε στην πλουσιότερη σε υδρογονάνθρακες περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου {χάρτης Α΄}, και παράλληλα ο ίδιος θεωρούσε τους Θράκες ως το πολυπληθέστερο έθνος της γης, μετά από τους Ινδούς, δεν θα αισθανόταν και πολύ καλά που η σημερινή Τουρκία μετονόμασε την ιδιαίτερη πατρίδα του, την Αλικαρνασσό, φυλακή. “Μπουντρούμι”, όπως λέγεται στα Τουρκικά. Ούτε όμως θα χαιρόταν, όταν θα διαπίστωνε ότι μέρος της ομώνυμης λεκάνης-κοιλάδας του, εκχωρούνταν από την Ελλάδα, στην Αίγυπτο, κάνοντας τη διαχωριστική καμπύλη A,B,C,D,E, στην πρόσφατη τμηματική τους συμφωνία για τις θαλάσσιες ζώνες, αντί για ανηφορική, να είναι κατηφορική.
Ένα τμήμα λοιπόν από την εναπομείνασα, από το πολυπληθές και αρχαίο αυτό έθνος, ιθαγενή Θρακική ιστορική και πολιτισμική οντότητα, την Πομακική, το πρώτο Σαββατοκύριακο του Αυγούστου, λόγω παλιού ημερολογίου, κάθε χρόνο, εκτός του φετινού λόγω πανδημίας, εορτάζει στο ύψωμα Χίλγια, στον Έβρο, την ομώνυμη εορτή του προφήτη Ηλία, και εκείθεν του ίδιου του Ορφέα, πιστοποιώντας μεταξύ άλλων την αυτοχθονία της. Ειδικά την ημέρα αυτή, τιμά την άγνωστη σε πολλούς, θυσία των Πομακόπουλων, όταν περί τον δέκατο τέταρτο αιώνα, και πολύ πριν από τον εξισλαμισμό τους, σφαγιάστηκαν από τους Τούρκους.
Και όχι μόνο αυτό, αλλά στις σημερινές ημέρες που εορτάζεται ως μπαϊράμι γιαγλί, κατέληξε να συνιστά προϊόν μιας χωρίς προηγούμενο παραχάραξης, με την Made in Turkey Κεμαλική εκδοχή της εορτής των “σαράντα βρυσών”, και με την παρουσία πλήθους πεχλιβάνηδων από την Αδριανούπολη, να τα πιστοποιεί, όλα αυτά.
Επειδή όμως ο θεός εκτός από τον κλέφτη της ιστορίας αγαπάει και τον κύριό της, νέοι Πομάκοι και φίλοι ερευνητές, έχουν ξεκινήσει από ετών μια μεγάλη διανοητική και ηθική προσπάθεια να μη μασήσουν τα εν λόγω παραμύθια της Άγκυρας, αναδεικνύοντας τον τόπο τους σε βιολογική τριανταφυλλιά της Θράκης, γεμάτη με ρόδα. Τουτέστιν, γεμάτη με επαναπομακοποίηση.
Ποτέ η Τουρκία δεν είχε ως οδηγό παράσταση, το βλέποντας και κάνοντας, όπως η Ελλάδα αλλά το βρίσκοντας και κάνοντας, όπως και το βρίσκοντας το τι να κάνουν. Από τη Θράκη και το Αιγαίο, έως την Ανατολική Μεσόγειο.
Αυτά που λέει η γείτων, και που συμβαίνουν την περίοδο που διανύουμε, είναι χαρακτηριστικά: Τα αλλεπάλληλα μπρος πίσω με τις εισβολές στην Ελληνική υφαλοκρηπίδα και δύο πράγματα που όμως δεν μπορούν να αποκρυφτούν. Πρώτον οι Τουρκικές πινελιές με τις αποχρώσεις του γκρι στην Ανατολική Μεσόγειο, καθώς και η πρόκληση εντυπώσεων στη διεθνή κοινότητα. Και όλα αυτά να επιχειρούνται από μια παρείσακτη χώρα της Ανατολικής Μεσογείου που θέλει να καταστεί η επικυρίαρχος. Γιατί περί αυτού πρόκειται.
Θέλαμε να πούμε στο σημείο αυτό τι μας έλεγε φιλέλληνας δημοσιογράφος που σκέπτεται σαν Έλληνας, αν και πολλοί ημεδαποί δημοσιολογούντες, δεν σκέπτονται καν σαν φιλέλληνες. Ο εν λόγω λοιπόν αφού είδε στο τελευταίο μας γραπτό τα του “μασώνται” {1}, έλεγε τα εξής:
“Η Δύση μασάει τα λόγια της, η υπαρκτή πολιτική Ελλάδα καταναλίσκει μασημένες τροφές, ενώ η Τουρκία νομίζει ότι είναι κάτι σαν τη φυλή Μασάι”.
Ανταπαντήσαμε λοιπόν στον καλοπροαίρετο φίλο, ότι ούτε οι Πομάκοι ούτε οι Έλληνες μασάμε.
Ούτε επίσης μασούν τα πενήντα εκατομμύρια των, εντός Τουρκίας, εκτός και επί τα αυτά, Κούρδων της ευρύτερης περιοχής της Μεσοποταμίας.
Ειδικά, ως προς τα της Ανατολικής Μεσογείου, τα μεταφέραμε προς την Κυβερνητική Ελλάδα. Να προειδοποιήσει από τώρα την Τουρκία, ότι στην επόμενη NAVTEX {Χάρτης Β΄} για έρευνα στην περιοχή, είτε αυτή αφορά την Κάρπαθο και τη Ρόδο είτε αφορά το Νότιο Κρητικό πέλαγος, ότι θα επεκτείνει τα χωρικά ύδατα των νησιών αυτών, μετά του Καστελόριζου, στα δώδεκα ναυτικά μίλια, προτιθέμενη να ανακηρύξει ταυτόχρονα ΑΟΖ,. τόσο με την Κύπρο, όσο βέβαια και με την Κοινοβουλευτική Λιβύη. Μια στοιχειώδης όσο αυτονόητη πράξη εθνικής άμυνας. Και επιπλέον, σε ότι αφορά την αιγιαλίτιδα ζώνη, σύμφωνη με το δίκαιο της θάλασσας. {βλ. PDF- ΕΚΔΟΣΗ Ε΄}
Και επειδή στους κυβερνητικούς, όσο και τους αντιπολιτευτικούς κύκλους, υπάρχει αρέσκεια ως προς τις τμηματικές τακτοποιήσεις, να τονίσει προς όλους ότι εφόσον το Τουρκικό εξαμαρτείν επαναληφθεί για άλλη μια φορά, προτίθεται να επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη, δηλαδή τα χωρικά ύδατα, στα 12 μίλια, καθ άπασα την Ελληνική επικράτεια.
Μόνο που σήμερα, αν όχι χθες, όφειλε να ρυθμίσει τα της ΑΟΖ με την Κύπρο, διαμέσου του Καστελόριζου, αναλαμβάνοντας ταυτόχρονα τις εγγυητικές της ευθύνες, απέναντι στη μαρτυρική μεγαλόνησο.
Γιατί αν τα πράγματα παραμείνουν ως έχουν, σε λίγο η φυλή των Μασάι, που λέγαμε, θα μας ζητάει την Άρτα με τα Γιάννενα.
Όσο για τη Δύση που νίπτει τας χείρας της, ναι μεν κάνει καλά, λόγω της πανδημίας, όμως αν θα συνεχίσει να πολιτεύεται με αυτό τον τρόπο, αυτό που είναι προδιαγεγραμμένο, είναι η δύση της Δύσης ή η Δύση της δύσης.
Η Ελλάδα δεν χρειάζεται ούτε να ρυμουλκήσει κάποιο ερευνητικό σκάφος, ούτε να κόψει καλώδια. Αν χρειάζεται να κόψει κάτι ο Ελληνισμός, είναι ο γόρδιος δεσμός. Ο οποίος, εδώ και πολλούς αιώνες, βρίσκεται στο ίδιο μέρος.
Ως προς την διανοητική και πολιτική διάσταση και ύπαρξη του οποίου, η απάντησή μας είναι ότι, μπορούμε, μεταξύ των άλλων, ως Ελληνισμός να προχωρήσουμε στην προμήθεια ερευνητικού σκάφους για υδρογονάνθρακες, στο οποίο μάλιστα να δοθεί το όνομα “Καστελόριζο”.
Εμάς δεν μας κουράζει το να μιλάμε για τα δώδεκα μίλια και τις ευθύνες απέναντι στην Κύπρο και την κοινή μας ΑΟΖ. Μας εμπνέει να βρούμε τα καινούργια μας μολών λαβέ. Ιδιαίτερα δε σήμερα που όχι μόνο πλησιάζει η επέτειος της παλιγγενεσίας, αλλά και που η επιθετικότητα της Τουρκίας, που είναι η πρώτη που “ήρξατο χειρών αδίκων”, ακυρώνει με τον τρόπο αυτό, τα “casus belli” της. Για να την αντιμετωπίσουμε, μπορούμε να το κάνουμε, τόσο μορφωτικά και πολιτικά, όσο και ηθικά. Με την εμπιστοσύνη μας απέναντι στον ένστολο Ελληνικό στόλο του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου, να είναι σήμερα, η μεγαλύτερη όσο ποτέ.
Τέλος, μπορεί το “Καστελόριζο” πλοίο που λέγαμε, να αναλάβει την έρευνα για υδρογονάνθρακες στην υπό ανακήρυξη ΑΟΖ από την Ελλάδα, στην ευρύτερη περιοχή. Μεταξύ των άλλων να διαλευκάνουμε τα της Ανατολικής Μεσογείου, και να την λευκάνουμε, αφαιρώντας τις πινελιές με το Τουρκικό γκριζάρισμα. Και επιπλέον, να αναβαθμίσουμε την Ελληνική παρουσία, τιμώντας τη μνήμη του Ηροδότου, μετά των, όποιας μορφής, γεωοικονομικών και άλλων ωφελημάτων. Και με τα μάτια όλων μας, να μην ξεφεύγουν στιγμή, από το Καστελόριζο.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ,
{1}, κείμενο των συγγραφέων, Γκριζάρισμα από τον 28ο έως τον 32ο μεσημβρινό, 11 Αυγούστου 2020,
Χάρτης Α΄, πηγή: C. Skiple , E. Anderson και J. Fürstenau, Σεισμική ερμηνεία και ανάλυση χαρακτηριστικών της λεκάνης του Ηρόδοτου, και της Λεβαντίνης λεκάνης
Χάρτης Β΄, Τουρκικός χάρτης, by Cagatay Erciyes, αξιωματούχου του Τουρκικού ΥΠ.ΕΞ, που εμφαίνεται στην αναγγελία της νέας NAVTEX, σε νέες περιοχές,
{*} Ο πρώτος διετέλεσε Βουλευτής Έβρου {1993-2000}, ο δε δεύτερος, Δήμαρχος Σουφλίου {1994-1998},
