Ο πατήρ Βασίλειος Κολέτσας, με διδακτορικό στην ιατρική και συγγραφικό έργο, εξηγεί στο «S» τους λογούς που τον ανάγκασαν να μπει στη θάλασσα για να πετάξει τον σταυρό τα Θεοφάνια
Η κίνησή του να µπει στη θάλασσα για να ρίξει τον σταυρό στον καθαγιασµό των υδάτων ανήµερα των Θεοφανίων έκανε τον πατέρα Βασίλειο Κολέτσα πρόσωπο των ηµερών. Ο παπα-Βασίλης, για τους πιστούς στα Εργατικά της Νέας Χηλής, στην Αλεξανδρούπολη, όπου είναι εφηµέριος, εξηγεί στο «Secret» γιατί το έκανε και πώς αισθάνθηκε που έγινε viral στα µέσα κοινωνικής δικτύωσης, µίλησε για το συγγραφικό του έργο και για τη βοήθεια που προσφέρει ως εργοθεραπευτής σε παιδιά µε αυτισµό, ενώ δεν έδειξε να εντυπωσιάζεται που έγινε γνωστός, καθώς, όπως τόνισε, τον ενδιαφέρει να γίνει γνωστός στον Θεό.
Πείτε µας λίγα πράγµατα για εσάς.
Ονοµάζοµαι πατέρας Βασίλειος Κολέτσας και είµαι κληρικός της Ιεράς Μητρόπολης Αλεξανδρουπόλεως εδώ και 19 χρόνια. Είµαι παντρεµένος, έχω δύο γιους – ο ένας είναι τεταρτοετής φοιτητής στη Φαρµακευτική και ο άλλος πηγαίνει Β’ Γυµνασίου. Η σύζυγός µου είναι θεολόγος, αλλά είναι διοικητική στον τοµέα ψυχικής υγείας στο πανεπιστηµιακό νοσοκοµείο. Είµαι εφηµέριος στον Ιερό Ναό του Αγίου Ανδρέα Αλεξανδρουπόλεως τα τελευταία 14 χρόνια στα Εργατικά της Νέας Χηλής. Μια µικρή, αλλά πολύ όµορφη ενορία, µε καταπληκτικούς ανθρώπους. Συγχρόνως τα πρωινά είµαι στα ιδρύµατα της Ιεράς Μητροπόλεως, είµαι εµπειροτέχνης εργοθεραπευτής. Ασχολούµαι µε την εργοθεραπεία τα τελευταία οκτώ χρόνια. Είµαι θεολόγος, έχω κάνει ένα master µε κατεύθυνση την Ιατρική και τώρα µόλις τελείωσα το διδακτορικό µου στην Ιατρική, στη νευροχειρουργική κλινική του ∆ηµοκρίτειου Πανεπιστηµίου Θράκης. Ασχολούµαι και µε την ειδική αγωγή και µε τη σχολική ψυχολογία. Εχω κάνει σεµινάρια για να µπορώ να µιλάω και µε τους γονείς που έχουν παιδιά µε «διαφορετικότητα», η οποία πρέπει να γίνεται αποδεκτή πάση θυσία από όλους.
Η µεγάλη σας αγάπη ποια είναι;
Η µεγάλη µου αγάπη είναι να βοηθάω τον κόσµο εργοθεραπευτικά και να πλησιάζω να παιδιά που έχουν αυτισµό µε ειδικούς χειρισµούς. ∆ιδάσκω στα ΙΕΚ τα τελευταία χρόνια Εργοθεραπεία.
Μάθαµε ότι σε λίγο καιρό θα κυκλοφορήσει το πρώτο σας βιβλίο.
Το βιβλίο έχει να κάνει µε το master µου, το οποίο είναι πιο εµπλουτισµένο. Λέγεται «Ορθοδοξία και Ιατρική». ∆ύο έννοιες άκρως συνδεδεµένες µεταξύ τους, γιατί την Ιατρική και τα φάρµακα τα έχει δώσει ο ίδιος ο Θεός. Καταλήγω και συνεχίζω µε το διδακτορικό στο θέµα του Αγίου Λουκά του Ρώσου του γιατρού, το οποίο θα παρουσιάσω εντός δύο µηνών. Εκεί αναφέροµαι στις επεµβάσεις του νευρικού συστήµατος ως επιστηµονική συµβουλή του Αγίου Λουκά του Ρώσου του γιατρού. Το βιβλίο θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις «Κυριακίδης» στη Θεσσαλονίκη, έναν µεγάλο εκδοτικό οίκο.
Ανήµερα των Θεοφανίων γίνατε viral, καθώς µπήκατε στη θάλασσα για να ρίξετε τον σταυρό.
Εγώ δεν ήξερα καν ότι υπήρχαν φωτογράφοι ή ότι τραβούσαν βίντεο, ούτε µε ενδιαφέρει να µαζέψω likes. Κατέβηκα να ρίξω τον σταυρό και το κύµα έφτανε έξω, µέχρι τα πόδια. Αλλιώς, θα έπρεπε να ρίξω τον σταυρό µέσα στη βρωµιά, στην άµµο και τα φερτά υλικά που είχε, κάτι που δεν ήθελα ποτέ να κάνω – δεν αρµόζει στην ιεροσύνη µου αυτό το πράγµα, να το κάνω δηλαδή, να τελειώσω και να φύγω. Σκέφτηκα αµέσως να µπω πέντε βήµατα στη θάλασσα. Το έκανα στα γρήγορα, γιατί είχε πάρα πολύ κύµα και ήταν επικίνδυνο. ∆εν λογάριασα ούτε τη στολή που φορούσα ούτε τίποτα. Ηθελα να γίνει όσο πιο σωστό πνευµατικά.
Πώς αισθάνεστε που γίνατε το πρόσωπο της ηµέρας;
Εγώ γιατί; Εγώ έκανα αυτό που επιτάσσει η ιεροσύνη µου. Πνευµατικά είµαι ήσυχος. Η συνείδησή µου είναι καθαρή. Το ιερό σύµβολο που κρατούσα στα χέρια µου το έριξα µέσα στα νερά και όχι σε βρώµικα υλικά που είχε φέρει η θάλασσα. Νοµίζω, κάθε κληρικός αυτό θα έκανε. ∆εν σκέφτηκα ποτέ να µη ρίξω τον σταυρό. ∆ιάβασα κάποια σχόλια ότι το έκανα για να γίνω γνωστός. Πιστέψτε µε, αυτό δεν µε ενδιαφέρει καθόλου. Γνωστός θέλω να γίνω στον Θεό. Οι άνθρωποι µας ανεβάζουν, οι άνθρωποι µας κατεβάζουν, αυτό το ξέρετε.
Κάνατε κάποια στιγµή και εκποµπή στην τηλεόραση;
Για εννέα χρόνια έκανα εκποµπή στο Θράκη net, ένα τοπικό κανάλι. Εκανα µια εκποµπή κοινωνικού, θρησκευτικού και πολιτιστικού ενδιαφέροντος. Απλώς σταµάτησα λόγω των σπουδών µου.
Ποιες είναι οι πιο συγκινητικές στιγµές της ζωής σας;
Είναι η καθηµερινότητα η όµορφη που ζω στα ιδρύµατα µε τους ηλικιωµένους ανθρώπους. Οταν τους πλησιάζεις, σου λένε τον πόνο τους. Κάποιοι δεν έχουν παιδιά ή τα παιδιά τους είναι στο εξωτερικό. Εχω κλάψει, έχω πονέσει και από εκεί πήρα το έναυσµα να συνεχίσω τις σπουδές µου.
Πηγή: parapolitika.gr
