Χωρίς αίθουσα μένει το Περιφερειακό Συμβούλιο, σύμφωνα με την Περιφερειακή Σύνθεση, αφού, όπως μεταφέρουν, με βάση σχετική ανακοίνωση της Διεύθυνσης Τεχνικών Έργων Ροδόπης, η αίθουσα στην οποία θα πραγματοποιούταν το συμβούλιο δεν κρίνεται ασφαλής, καθιστώντας αδύνατη τη δια ζώσης συνεδρίαση. Σύμφωνα μάλιστα με την παράταξη, οι βλάβες θα αργήσουν να αποκατασταθούν, ενώ η Διεύθυνση Τεχνικών Έργων Ροδόπης δηλώνει αδυναμία να επιληφθεί της αποκατάστασης των ζημιών.
Δείτε την ανακοίνωση:
Μερικές φορές δεν υπάρχουν λόγια για να περιγραφεί η κατάσταση που έχει διαμορφώσει η Διοίκηση της Περιφέρειας ΑΜΘ, σε όλους τους τομείς. Η κατάσταση που έχουν διαμορφώσει είναι τουλάχιστον κατακριτέα ακόμη και από τον πλέον καλοπροαίρετο άνθρωπο.
Πρόσφατο παράδειγμα: Όπως είναι γνωστό, την Παρασκευή 29/10 πρόκειται να συνεδριάσει το Περιφερειακό Συμβούλιο και μαζί με την πρόσκληση της συνεδρίασης η διοίκηση απέστειλε προς όλους τους/τις Συμβούλους έγγραφο της Διεύθυνσης Τεχνικών Έργων Ροδόπης, από το οποίο πληροφορούμαστε ότι δεν είναι δυνατή η διά ζώσης συνεδρίαση του Π.Σ. καθώς η αίθουσα «Γεώργιος Παυλίδης» δεν είναι ασφαλής. Το έγγραφο αναφέρει ως προβλήματα την ύπαρξη υγρασίας στον ηλεκτρολογικό και ηλεκτρονικό εξοπλισμό της αίθουσας, «βλάβη στο ασφαλτόπανο του προθαλάμου, η οποία θα αποκατασταθεί την Άνοιξη!» και βουλωμένες υδρορροές …
Η αρμόδια Διεύθυνση Τεχνικών Έργων Ροδόπης δηλώνει ότι υπάρχει πρόβλημα ασφάλειας στην αίθουσα, που βρίσκεται στο διοικητήριο της Ροδόπης, όπου εργάζονται εκατοντάδες υπάλληλοι, όπου εξυπηρετείται μεγάλος αριθμός πολιτών και όπου στεγάζεται (ακριβώς στον ίδιο όροφο) το γραφείο του Αντιπεριφερειάρχη Ροδόπης. Μάλιστα στο ίδιο έγγραφο η ίδια υπηρεσία δηλώνει αδυναμία να επιληφθεί της αποκατάστασης των ζημιών!
Από το έγγραφο αυτό δύο συμπεράσματα μπορούν να εξαχθούν: Πρώτον ότι η Διοίκηση της Περιφέρειας και της Π.Ε. Ροδόπης δεν είναι ικανοί να εξασφαλίσουν εγκαίρως την ασφάλεια του κτιρίου και των κτιριακών εγκαταστάσεων όπου στεγάζονται οι υπηρεσίες, εργάζονται οι υπάλληλοι και εξυπηρετούνται οι πολίτες. Κατ’ επέκταση εύλογα ανακύπτει ερώτημα και για την ασφάλεια συνολικά του κτιρίου και των εργαζομένων σ’ αυτό. Δεν μπορεί το πρόβλημα να περιορίζεται μόνο στην αίθουσα «Γ. Παυλίδης». Αν όμως το πρόβλημα περιορίζεται μόνο στην αίθουσα τότε γεννάται εύλογα ως δεύτερο συμπέρασμα – ερώτημα: Είναι δικαιολογία αυτή ώστε η διοίκηση του Χρήστου Μέτιου να προσπαθεί να αποφύγει τις δια ζώσης συνεδριάσεις όπου η «γύμνια» της θα είναι ακόμη πιο προφανής;
Όπως και να το προσεγγίσει κανείς, το συμπέρασμα μπορεί να ανακεφαλαιωθεί με έμφαση σε λίγες λέξεις: «Ντροπή για την ανικανότητα σας να διαχειριστείτε και να εξασφαλίσετε την ασφάλεια των κτιρίων όπου και οι ίδιοι στεγάζεστε!»
