Σε μία ανάρτηση με πολλά μηνύματα και ακόμα πιο πολλούς αποδέκτες προχώρησε σήμερα το πρωί ο πρόεδρος των συνοριοφυλάκων Έβρου Χρυσοβαλάντης Γιαλαμάς.
Οι τελευταίες εξελίξεις με το άνοιγμα του τελωνείου τον Καστανέων προβλημάτισαν ιδιαίτερα τον πρόεδρο των συνοριοφυλάκων ο οποίος έκανε ειδική αναφορά χαρακτηρίζοντας το ως το κερασάκι στην τούρτα σε μία σειρά ενεργειών οι οποίες δεν βοηθούν. Χαρακτηρίζει δε τέτοιου είδους αποφάσεις ως «χτυπήματα για τον τόπο μας».
Οι προβληματισμοί του Χρυσοβαλάντη Γιαλαμά δε σταματούν όμως σε αναφορές στην ασφάλεια των συνόρων αλλά και στην συμπεριφορά των Εβριτών που όχι μόνο επιδοκιμάζουν το άνοιγμα των συνόρων αλλά επισκέπτονται και για αγορές την γείτονα χώρα.
Δείτε αναλυτικά το περιεχόμενο της ανάρτησης σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης:
Βυθισμένος στις σκέψεις μου για τον τόπο που μεγάλωσα, για τον τόπο που ζω για τον τόπο που αγαπώ για τον Έβρο μας. Πριν περίπου ενάμιση χρόνο γίναμε πρωταγωνιστές και μάρτυρες μιας καθοδηγουμενης από την γείτονα χώρα μαζικής εισβολής. Τα καταφέραμε όλοι μας καθώς γίναμε μια μεγάλη γροθιά και κερδίσαμε την μάχη για την φύλαξη των συνόρων της πατρίδας μας.
Ο υβριδικός πόλεμος όμως συνεχίζεται, όταν επιθυμούν οι “γείτονες” μας να ανοίξουν την κάνουλα οι ροές είναι συνεχόμενες και δυστυχώς αν και με πολύ μεγάλο κόπο προσπαθούμε να κρατήσουμε τα σύνορα μας τα αποτελέσματα δεν είναι πάντα ικανοποιητικα. Βήματα για την φύλαξη των συνόρων της πατρίδας μας έγιναν και γίνονται ναι μεν αργά αλλά σταθερά.
Το έπος των Καστανεων τελείωσε με πολλά χειροκρότημα, με “χτυπήματα” στην πλάτη και στο τέλος με ευχαριστήρια μηνύματα.. Και μετά;;; μετά ξεκίνησαν τα άλλα “χτυπήματα” για τον τόπο μας, βλέπε επικείμενη επέκταση στο ΚΥΤ Φυλακιου και το κερασάκι στην τούρτα το άνοιγμα του Τελωνείου στις Καστανιες. Εκεί που τα χημικά, οι πέτρες οι συνεχόμενες προκλήσεις ήταν καθημερινές για πολλές εβδομάδες.. Δυστυχώς για μια ακόμη φορά φορά όλα ξεχνιούνται.. Και αναρωτιέμαι: τελικά ο Έβρος πέφτει;; τελικά ο Έβρος είναι ψηλά;;
ΥΓ Ας γίνουμε και πάλι μια γροθιά και ας στηρίξουμε την τοπική αγορά. Το κατάστημα ένδυσης, το κατάστημα εστίασης όλα τα καταστήματα των δικών μας ανθρώπων. Τώρα μας χρειάζονται αυτοί και πρέπει να τους ενισχύσουμε. Πολλοί από εμάς και βάζω και μένα έχουμε κάνει στο παρελθόν τα ψώνια μας στην “γείτονα” χώρα.. Τώρα απλά με τα γεγονότα του Μαρτίου, με τις συλλήψεις των στρατιωτικών με τις καθημερινές κατά διαστήματα προκλήσεις απλά μόνο στην σκέψη ντρέπομαι.. “Ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος…”
