Αυτόνομο ρόλο στο διεθνές «παιχνίδι» που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη για την εξαγωγή σιτηρών από την Ουκρανία προς τον υπόλοιπο κόσμο, επιχειρεί, με σοβαρές πιθανότητες επιτυχίας, να διαδραματίσει το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης ως τερματικός σταθμός εξαγωγής. Παράλληλα με τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στην μεταφορά στρατιωτικών μέσων από τις ΗΠΑ προς την υπόλοιπη Ευρώπη και αντιστρόφως, όπως αποδεικνύει το γεγονός ότι η «κυκλική εναλλαγή» (rotation), μόνο για τον μήνα Ιούνιο, ξεπερνά κατά 2,5 φορές την μεγαλύτερη προηγούμενη ανάλογη επιχείρηση.
Τα ποσοτικά αυτά δεδομένα πιστοποιούν ότι η κρίση, στην περίπτωση του Οργανισμού Λιμένος Αλεξανδρούπολης (Ο.Λ.Α), έγινε ευκαιρία και πως ακόμα και υπό τις δυσμενέστερες των συνθηκών, με καλά προετοιμασμένες κινήσεις και έμπειρο στελεχιακό δυναμικό, έννοιες όπως «διεύρυνση του διεθνούς αποτυπώματος», «επιτάχυνση του στρατηγικού βάθους σε Βαλκάνια και Αν. Ευρώπη», δεν αποτελούν διακηρύξεις κενές περιεχομένου. Πολλώ μάλλον όταν οι… ξεροκέφαλοι αριθμοί κάνουν λόγο για ιστορικά υψηλά σε φορτία και έσοδα για το 2021.
Το πολυεπίπεδο του προβλήματος αλλά, ταυτόχρονα και την σοβαρότητα της διαχείρισής του, αποδεικνύει και το γεγονός ότι σε σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε πριν από τρεις μέρες, μετείχαν, εκτός από τον Πρόεδρο του ΟΛΑ Κων. Χατζημιχαήλ, ο Γενικός Εμπορικός Διευθυντής της ΤΡΑΙΝΟΣΕ Roberto Biasin και κορυφαία στελέχη των δύο εταιρειών.
Το παρασκήνιο των πυρετωδών διαβουλεύσεων και τα «ατού» της Αλεξανδρούπολης
Σύμφωνα με πληροφορίες του “mononews”, εκτός από τη συγκεκριμένη σύσκεψη, που είδε το φως της δημοσιότητας, εδώ και τουλάχιστον ένα μήνα, διεξάγονται εντατικές παρασκηνιακές, διαβουλεύσεις, με τη συμμετοχή και Ουκρανών traders αλλά και εισαγωγέων προς την Ουκρανία, ώστε να «στρωθεί το έδαφος» και να καταστεί υλοποιήσιμη μια πραγματικά διαφορετική πρόταση προς όλους τους εμπλεκόμενους.
Λύση που, τελικώς, θα επιλεγεί μεταξύ των εναλλακτικών που βρίσκονται στο «τραπέζι» και συναρτώνται με κρίσιμους δείκτες, όπως το κόστος, ο χρόνος, οι παραδόσεις αυτές καθ’ αυτές. Λύση που αν επιλεγεί από τους εμπόρους και τις κυβερνήσεις, θα δώσει στην Αλεξανδρούπολη το δικαίωμα να «πάρει το μέγιστο φορτίο για τις δυνατότητες των υποδομών του». Επιχειρείται «κάτι που δεν έχει ξαναγίνει», τονίζουν οι συνομιλητές μας, αναδεικνύοντας και την κρίσιμη παράμετρο του χρόνου, ο οποίος τρέχει αντίστροφα.
Ατού στην ελληνική υποψηφιότητα αποτελεί η εμπειρία και η αποτελεσματικότητα που έχει ο Λιμένας αναφορικά με τη μεταφορά στρατιωτικού υλικού και μέσων προς και από την υπόλοιπη Ευρώπη, μέσω δικτύων που παρακάμπτουν το δομικό πρόβλημα της ασυμβατότητας του «Σοβιετικού τύπου» σιδηροδρομικού δικτύου που αποτελεί ακόμα, την πλειονότητα στις χώρες του πρώην Ανατολικού μπλοκ, οι οποίες, άμεσα ή έμμεσα, εμπλέκονται στο ζήτημα. Χαρακτηριστικό είναι πως μέχρι σήμερα και από ότι φαίνεται και στο μέλλον, απαιτείται να γίνει μεταφόρτωση στα σύνορα Μολδαβίας- Ρουμανίας, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Δεύτερο ατού της Αλεξανδρούπολης είναι η επικινδυνότητα και για το εμπόριο, που εξακολουθεί να υπάρχει στη Μαύρη Θάλασσα και η υφιστάμενη τουρκική πολιτική στα Στενά του Βοσπόρου. Γεγονός που καθιστά την Αλεξανδρούπολη την καλύτερη, ίσως, εναλλακτική οδό, την μοναδική οδό για τη μεταφορά φορτίων προς τις χώρες της Αν. Ευρώπης, όπως υποστηρίζουν, χωρίς ίχνος έπαρσης, συνομιλητές μας με απόλυτη γνώση του ογκώδους φακέλου.
Προς επίρρωσιν της ανάδειξης των προτερημάτων της Αλεξανδρούπολης, οι ίδιοι παράγοντες, επικαλούνται, αφενός τη σημερινή διάρκεια του ταξιδιού προς την Κωστάντζα της Ρουμανίας (από τα πρώτα λιμάνια σε όγκο διακίνησης ουκρανικών σιτηρών) με το ταξίδι μέσω τραίνου, να διαρκεί μόνο 2,5 μέρες, αφετέρου το χαμηλό κόστος έναντι του ανταγωνισμού. Ανάλογη είναι η υπεραξία που μπορεί να προδώσει το λιμάνι της ακριτικής πόλης και για μεταφορές προς την Βόρεια Ευρώπη, όπου η διάρκεια, όπως λέγεται, δεν θα ξεπερνά τις πέντε μέρες. Με εξασφαλισμένη και την κεφαλαιώδους σημασίας παράμετρο της ασφάλειας.
ΠΗΓΗ: mononews.gr
