‘Με το τρένο δεν μεταφέρεσαι, με το τρένο ταξιδεύεις!’, λένε στο Σύλλογο «Φίλων Σιδηρόδρομου», που όμως τα τελευταία χρόνια δεν βρίσκεται στις δόξες του.
Με αφορμή τον ρομαντισμό που αποπνέει ένα τέτοιο ταξίδι , τα προσωπικά του βιώματα αλλά και την αγάπη για τον σιδηρόδρομο, ένας νεαρός επιστήμονας από τον Έβρο εξέδωσε πρόσφατα σε βιβλίο μια επιστημονική μελέτη με τίτλο “ Η ιστορία του σιδηρόδρομου στον Έβρο. “
Ο ίδιος, παιδί σιδηροδρομικού, πρωτοπερπάτησε στις ράγες του σταθμού στο Διδυμότειχο, έπαιξε στην απλοχωριά των σταθμών Πυθίου και Λαγυνών και ανδρώθηκε στα μονοπάτια του σταθμού της Ορεστιάδας.
Ο Διαμαντής Μυρτσίδης, πτυχιούχος Παιδαγωγικών και Οικονομικών επιστημών, στο βιβλίο του επιχειρεί μια συνοπτική ιστορική αναδρομή, τις πρώτες προσπάθειες δημιουργίας της σιδηροδρομικής γραμμής στο παρελθόν και την εξέλιξη του δικτύου, που αποτελεί και το πρώτο υπεραστικό της χώρας. Ακολουθεί το ιστορικό και η περιγραφή των σιδηροδρομικών σταθμών του Έβρου και το βιβλίο ολοκληρώνεται με την παρουσίαση από το συγγραφέα των προτάσεων αναβάθμισης της γραμμής και της βιωσιμότητας της.
Φιλοξενούμενος στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ Ορεστιάδας, ξεχώρισε ως ιστορικής σημασίας τους σταθμούς Πυθίου, Αλεξανδρούπολης και Διδυμοτείχου, τον μονώροφο λίθινο σταθμό των Λαγυνών , αλλά και τους ευρωπαϊκού τύπου σταθμούς Μέστης και Κίρκης.
Ακόμη η έρευνα που έχει κάνει δείχνει πως οι σταθμοί Αλεξανδρούπολης και Ορεστιάδας τις δεκαετίες 1990 και 2000 ήταν από τους πρώτους σε κίνηση στη Β. Ελλάδα τότε που ακόμα ο Έβρος ήταν ζωντανός, γι΄ αυτό πεποίθησή του είναι πως «το τρένο δεν θα υπήρχε χωρίς τον άνθρωπο που ταξιδεύει , που εργάζεται ώστε να εξασφαλίζεται η ομαλή λειτουργία του συρμού.» Επισημαίνει ακόμη την υποστελέχωση του ΟΣΕ στην Ελλάδα που μόνο με ανανέωση του προσωπικού θα μπορούσε να βελτιωθεί με σκοπό να αναπτυχθεί μια περιοχή.
Ο Διαμαντής Μυρτσίδης ανέφερε, επίσης, ότι ενώ στη δεκαετία του 2000 καθημερινά υπήρχαν 8 ζεύγη δρομολογίων Αλεξανδρούπολη- Ορμένιο , ενώ σήμερα μόνο ένα δρομολόγιο εξυπηρετεί και αυτό μόνο από Δευτέρα μέχρι Παρασκευή.
Μας επισήμανε ακόμη, πως ο διάσημος σταθμός Πυθίου που αποτελούσε συγκοινωνιακό κόμβο που συνέδεε την Ευρώπη με την Ασία με κίνηση όλο το 24ωρο και δεκάδες υπαλλήλους να εργάζονται και να μένουν στο χωριό και με πλήθος άλλων υπηρεσιών που λειτουργούσαν όπως Αστυνομικό τμήμα, Ταχυδρομείο, ανταλλακτήριο χρημάτων κ.α, σήμερα μοιάζει με φάντασμα αφού τα χόρτα έχουν πνίξει την όψη του σταθμού, η πρόσβαση είναι δύσβατη, ενώ η αποθήκη φιλοξενεί πλέον τις υπηρεσίες του σταθμού που λειτουργούν κάποιες μέρες το μήνα.
«Θα πρέπει όλοι να στηρίξουμε τον σιδηρόδρομο» καταλήγει, «διότι ο Έβρος και οι πολίτες του επωφελήθηκαν από αυτό».
Η μελέτη βασίστηκε πάνω σε ξενόγλωσση βιβλιογραφία γαλλική, τουρκική και Βουλγαρική , πάνω στις μαρτυρίες υπαλλήλων που πέρασαν από τον σιδηρόδρομο του Έβρου, σε αρχειακό υλικό του Συλλόγου Φίλων Σιδηροδρόμων, αλλά και στη συμβολή του καθηγητή του Ε. Μανωλά καθώς και του Δ. Κιηγμά που επιμελήθηκε φιλολογικά την έκδοση.
Η πρώτη έκδοση έχει εξαντληθεί, ενώ ελπίζει ότι το Σεπτέμβριο το βιβλίο του θα είναι διαθέσιμο στις προθήκες των βιβλιοπωλείων της περιοχής.
Πηγή: ertnews.gr
