Συσκέψεις επί συσκέψεων, διαβουλεύσεις, διαμαρτυρίες, προτάσεις, απορρίψεις, δικαιολογίες και η σειρά δεν έχει τέλος.
Το γεγονός παραμένει. Οι πολίτες στον Έβρο, αλλά και στην υπόλοιπη Θράκη, είναι προβληματισμένοι, αν όχι φοβισμένοι.
Τα τελευταία περιστατικά με διακινητές λαθρομεταναστών να κινούνται αντίθετα στο ρεύμα στην Εγνατία Οδό, αλλά και σε άλλους δρόμους, πήραν μεγάλη δημοσιότητα και αύξησαν την ανησυχία των πολιτών. Δεν είναι και λίγο να σκέφτεσαι οτι ταξιδεύοντας με την οικογένειά σου, μπορείς ανά πάσα στιγμή να είσαι ο άτυχος που θα βρεθεί αντιμέτωπος με άλλο όχημα, κινούμενο με μεγάλη ταχύτητα κατευθείαν επάνω σου. Η ανησυχία είναι λοιπόν δικαιολογημένη.
Παρά τα συνεχή περιστατικά, τον θάνατο συμπατριωτών μας και τον γενικό προβληματισμό, εξακολουθούμε να ακούμε για συσκέψεις και σχέδια που πρόκειται να υλοποιηθούν. Και εδώ έρχεται η απορία του απλού πολίτη. Πότε επιτέλους θα εφαρμοστούν αυτά τα σχέδια, ώστε να κριθεί και η αποτελεσματικότητά τους; Υπάρχουν ήδη και κρατούνται μυστικά για υπηρεσιακούς λόγους; Δεν πρέπει να φανεί κάποια διαφορά ώστε να ηρεμήσει ο απλός κόσμος;
Είναι βέβαια κατανοητό ότι η αστυνομία, ως ένας δυσκίνητος κρατικός οργανισμός, έχει ακόμα να ξεπεράσει πολλά “κολλήματα” και “κωλύματα” του παρελθόντος. Η παντοδύναμη ιεραρχία δεν αφήνει χώρο για πρωτοβουλίες και ενέργειες τοπικού χαρακτήρα που θα μπορούσαν να δώσουν λύσεις. Πάντα όλα περνάνε από την Αθήνα. Μόνο που η Αθήνα δεν βρίσκεται εδώ καθημερινά και δεν είναι αυτό το μόνο πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει. Αφήστε που υπηρεσιακά η ηγεσία της ΕΛΑΣ δίνει λόγο στον πολιτικό προϊστάμενο, τον εκάστοτε υπουργό.
Εκεί λοιπόν βρίσκεται η λύση του προβλήματος. Στην καθημερινή, επίμονη ενόχληση της πολιτικής ηγεσίας, από τους εκλεγμένους βουλευτές του Έβρου, της Θράκης, την Περιφέρεια, τους Δήμους. Μόνο έτσι, με συνεχή πίεση, θα δοθούν άμεσες εντολές για αποτελεσματικές ενέργειες.
Και επειδή απελπισμένοι, κυνηγημένοι, αλλά και τυχοδιώκτες (που είναι και οι περισσότεροι), θα βρίσκονται πάντα να θεωρούν την Ελλάδα ως πύλη εισόδου στον “δυτικό παράδεισο”, η λύση είναι ξεκάθαρη. Κόψτε την ευκολία διακίνησης στο εσωτερικό. Δεν μπορεί να ταξιδεύουν συνέχεια διακινητές με κλεμμένα, κυρίως, αυτοκίνητα προς τον Έβρο και να μην εντοπίζονται σε εκατοντάδες χιλιόμετρα της Εγνατίας Οδού, μέχρι να φτάσουν εδώ. Διόδια υπάρχουν πολλά, τρόποι εντοπισμού υπάρχουν, τρόποι εγκλωβισμού επίσης. Πολιτική βούληση και αποφάσεις δεν υπάρχουν, ώστε να κινητοποιηθούν οι υφιστάμενοι και να τις εφαρμόσουν.
Ο έλεγχος και η σύλληψη, συχνά με ατυχήματα ή δυστυχήματα, μετά την παραλαβή των λαθρομεταναστών, δεν είναι η βέλτιστη λύση. Πρέπει να κοπεί η πρόσβαση των διακινητών στα σύνορα του Έβρου και να ξεριζωθούν τα κυκλώματα που τους οργανώνουν και τους οδηγούν εδώ. Κι αυτό είναι θέμα της Αθήνας και της κεντρικής πολιτικής και υπηρεσιακής ηγεσίας. Όπως δυστυχώς σχεδόν τα πάντα στην Ελλάδα, αλλά εδώ πλέον μιλάμε για νεκρούς. Η ευθύνη πέφτει στην ηγεσία για την κατάσταση που επικρατεί τους τελευταίους μήνες και αυτό θα πρέπει να γίνει ξεκάθαρο.
Υπάρχουν λύσεις, υπάρχουν τρόποι, δώστε εντολές και μέσα. Τέλος.
