«Για τους ανθρώπους αυτούς λίγοι θα μιλήσουν. Ας μάθουμε, λοιπόν, ότι υπάρχει και το ντόπιο εργατικό δασικό προσωπικό, που επί πολλά χρόνια δραστηριοποιείται στα βουνά μας, γνωρίζοντας τόσο τις ιδιαιτερότητες της κάθε περιοχής όσο και τον τρόπο που πρέπει να αντιδράσει στις δύσκολες καταστάσεις» αναφέρει, μεταξύ άλλων, σε ανάρτησή του ο δασάρχης Γιώργος Πιστόλας, ο οποίος ανέδειξε την προσπάθεια των 20 αυτών υλοτόμων στην αναχαίτιση της πυρκαγιάς.
Ακολουθεί το κείμενο που υπογράφει ο κ. Πιστόλας:
«Κάπου στο κεντρικό ορεινό τμήμα της Περιφερειακής μας Ενότητας βρίσκονται το Σιδηροχώρι και ο Πετρόλοφος, δύο από τα Πομακοχώρια του Έβρου.
Δεν έχουν την κλασική δομή ενός οικισμού αλλά αποτελούνται από διάσπαρτες μικρές γειτονιές μέσα στο δάσος και οι κάτοικοί τους ασχολούνται επαγγελματικά με την κτηνοτροφία και τις υλοτομίες. Είναι οι υλοτόμοι των Δασικών Συνεταιρισμών Εργασίας (ΔΑΣΕ) Σιδηροχωρίου και Πετρολόφου.
Στην μεγάλη πυρκαγιά του Έβρου, οι άνθρωποι αυτοί, με την καθοδήγηση-συνδρομή δύο δασικών υπαλλήλων (Δασολόγου και Δασοπόνου) και την υποστήριξη άλλοτε ενός και άλλοτε δύο πυροσβεστικών οχημάτων, κατόρθωσαν να δημιουργήσουν ζώνη ανάσχεσης στον άξονα Καλλιθέα-Διασταύρωση Σανιδοχωρίου (Ταχτατζίκ)-ύψωμα Κούτρα-Τρεις Βρύσες και ακόμα παραπέρα, σε μήκος πλέον των 10 χιλιομέτρων. Μοναδικός εξοπλισμός τους τα αλυσοπρίονά τους και οι κλάρες δέντρων, χωρίς μάσκες και γυαλιά για τον καπνό. Βασικό τους όπλο η εμπειρία τους στο βουνό, που το γνωρίζουν σπιθαμή προς σπιθαμή.
Ήταν ανελλιπώς στο μέτωπο της φωτιάς επί έξι μερόνυχτα, 20 άτομα με εναλλαγές, με τους δασικούς υπαλλήλους και το πυροσβεστικό όχημα πάντα από κοντά. Αποτέλεσμα; Η εξάπλωση της φωτιάς σταμάτησε στον ανωτέρω άξονα, και σώθηκε παραγωγικό δάσος τουλάχιστον 100.000 στρεμμάτων.
Για τους ανθρώπους αυτούς λίγοι θα μιλήσουν. Επί μέρες μαθαίναμε για τα εναέρια και επίγεια μέσα, για τις υπηρεσίες, τις εγχώριες και ξένες δυνάμεις και τους φορείς που συνδράμανε στην ομολογουμένως δύσκολη προσπάθεια κατάσβεσης της πυρκαγιάς.
Ας μάθουμε λοιπόν επιπρόσθετα ότι υπάρχει και το ντόπιο εργατικό δασικό προσωπικό, που επί πολλά χρόνια δραστηριοποιείται στα βουνά μας, γνωρίζοντας τόσο τις ιδιαιτερότητες της κάθε περιοχής όσο και τον τρόπο που πρέπει να αντιδράσει στις δύσκολες καταστάσεις.
Οι άνθρωποι αυτοί, δυστυχώς, χρόνο με τον χρόνο μειώνονται και αναζητούν άλλους χώρους εργασίας. Τους χρειαζόμαστε, είναι υποχρέωσή μας να τους υποστηρίξουμε για να μείνουν στον τόπο τους και να κάνουν αυτό που πρέπει, αυτό που χρόνια γνωρίζουν καλά».
Πηγή: iefimerida.gr
