Σαφή σινιάλα αλλαγής πλεύσης για τα υπεράκτια αιολικά, εκπέμπει το ΥΠΕΝ, με το βάρος πλέον να πέφτει στα πιλοτικά της Αλεξανδρούπολης και το σχέδιο ανάπτυξης των 20 και πλέον πλωτών offshore να φαίνεται ότι μπαίνει σε δεύτερη μοίρα, εν αναμονή μείωσης του κόστους της συγκεκριμένης τεχνολογίας και ενός καλύτερου timing διεθνώς.
Σύμφωνα με κορυφαίες πηγές της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΕΝ, το εθνικό σχέδιο για τα πλωτά αιολικά δεν ακυρώνεται, τα έργα θα βγουν κάποια στιγμή σε διαγωνισμούς, ωστόσο αυτό πρέπει να γίνει την κατάλληλη στιγμή. «Στο timing δηλαδή μιας μαζικής ανάπτυξης έργων με τη συγκεκριμένη τεχνολογία που θα ρίξει και τα κόστη, το οποίο δεν είναι στη παρούσα φάση», όπως λένε χαρακτηριστικά.
Στο ερώτημα κατά πόσο τα παραπάνω οδηγούν και σε αναθεώρηση του στόχου για 1,9 GW από θαλάσσια αιολικά πάρκα το 2030 ή στις αρχές της επόμενης δεκαετίας, η απάντηση των ίδων κύκλων είναι ότι αυτός συναρτάται με τις τιμές των συγκεκριμένων έργων. Το σχήμα στήριξης δηλαδή και τις τιμές αποζημίωσης που θα κατακυρώνουν τα πάρκα μέσω των μειοδοτικών διαγωνισμών.
«Αν δεν πετύχουμε τη σωστή τιμή, θα είμαστε δέσμιοι για τα επόμενα 20-25 χρόνια σε λάθος τιμές. Ενα σφάλμα που έχουμε κάνει συχνά τις τελευταίες δεκαετίες και το πληρώνουμε σήμερα», συμπληρώνουν οι ίδιες πηγές.
Το χρονικό σημείο αυτής της προσέγγισης δεν είναι τυχαίο. Σύμφωνα με τις πληροφορίες του Energypress συμπίπτει με τη κρίσιμη φάση στην οποία βρίσκεται η συζήτηση μεταξύ του ΥΠΕΝ και της DG Comp για το μηχανισμό και τη διαμόρφωση της τελικής φόρμουλας στήριξης των συγκεκριμένων έργων.
Η διαπραγμάτευση με τις Βρυξέλλες
Η έκβαση της διαπραγμάτευσης με τις Βρυξέλλες, τόσο της Ελλάδας, όσο και άλλων χωρών, θα «κλειδώσει» και το τελικό σχήμα, όπως αυτό περιγράφεται στο σχέδιο νόμου του ΥΠΕΝ, με το οποίο θεσπίστηκε το 2022 το πλαίσιο ανάπτυξης των υπεράκτιων αιολικών στην Ελλάδα. Εαν η Κομισιόν βάλει ψηλά το πήχη, τα πλωτά δεν θα έχουν λογική, τουλάχιστον στη παρούσα φάση, για μια μικρή αγορά, όπως η ελληνική, όπως μεταφέρουν οι ίδιες πηγές.
Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση θεωρεί ότι τα πιλοτικά στο Θρακικό Πέλαγος είναι αυτά που πρέπει να τρέξουν πιο άμεσα, ενώ για τα πλωτά πολλά θα κριθούν στο κοινοτικό επίπεδο. Το παιχνίδι γι’ αυτά θα ανοίξει μόνο με τιμές κατάλληλες, δηλαδή με ένα λογικό σχήμα στήριξης.
Τούτων δοθέντων, ίσως να μην είναι τυχαίο το γεγονός ότι σχεδόν όλοι οι μεγάλοι εγχώριοι καθετοποιημένοι παίκτες (ΔΕΗ, ΤΕΡΝΑ Ενεργειακή, Motor Oil), έχουν μπει στο παιχνίδι των πιλοτικών της Αλεξανδρούπολης και μάλιστα εξετάζουν συννένωση των δυνάμεων, όπως καιρό τώρα επιμένουν τα σχετικά σενάρια.
Τόσο γιατί είναι προφανές ότι η αυλαία για τη νέα αυτή αγορά θα ανοίξει στην Ελλάδα με τα πιλοτικά έργα, όσο και γιατί πιθανώς να αντιλαμβάνονται ότι τα πλωτά μέσω των διαγωνισμών μπορεί να καθυστερήσουν παραπάνω από τις αρχικές εκτιμήσεις.
Ένα νέο κύμα αντιδράσεων φουντώνει
Εδώ βέβαια υπεισέρχεται ένας επιπλέον παράγοντας, αυτός των τοπικών αντιδράσεων, που αν η κυβέρνηση δεν τον προσέξει μπορεί να προκαλέσει εμπλοκές και στα πιλοτικά έργα. Στον στόχο δηλαδή του να μπει η Ελλάδα στο παιχνίδι των offshore αιολικών μέσω των έργων στο Θρακικό Πέλαγος.
Την περασμένη εβδομάδα το δημοτικό συμβούλιο της Αλεξανδρούπολης, κατόπιν σχετικής ενημέρωσης από εκπρόσωπο του ΕΛΚΕΘΕ, εξέφρασε τη ρητή του αντίθεσή στο έργο που σχεδιάζεται να κατασκευαστεί στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ της ακριτικής πόλης και της Σαμοθράκης, με το επιχείρημα ότι οι πακτωμένες ανεμογεννήτριες θα καταστρέψουν το σημαντικότερο αλιευτικό πεδίο της χώρας, θα πλήξουν το οικοσύστημα της περιοχής και θα προκαλέσουν οπτική όχληση στον αρχαιολογικό χώρο του νησιού.
Κατέληξε ότι για όλους αυτούς τους λόγους, η επένδυση δεν πρέπει να ολοκληρωθεί. Κατά την ίδια επιχειρηματολογία, το πάρκο θα έπρεπε να χωροθετηθεί σε απόσταση όχι μικρότερη των 20 ναυτικών μιλίων από την ακτή, όπως για παράδειγμα στην Βρετανία, άποψη που αγνοεί ότι στην Ελλάδα υπάρχει το γνωστό θέμα των 6 ναυτικών μιλίων.
Είχαν προηγηθεί οι ακόμη πιο ισχυρές αντιδράσεις για το θαλάσσιο πάρκο στον Πατραικό, με το διπλό ψήφισμα των Δήμων Αχαίας και Πατρέων, που διαφωνούν με την επιλογή της περιοχής, μιλούν για την ανάπτυξη 50 ανεμογεννητριών, όταν στη πραγματικότητα ο σχεδιασμός προβλέπει 13, για ένα πάρκο δίπλα σε δημοφιλείς παράλιες, όταν σύμφωνα με την ΕΔΕΥΕΠ, το έργο δεν θα διακρίνεται καν πίσω από τη γέφυρα του Ρίου Αντιρίου και για τις σοβαρές επιπτώσεις που θα επιφέρουν στο οικοσύστημα οι βάσεις στο βυθό.
Σημειωτέον ότι ο Πατραϊκός είναι η μόνη περιοχή, πέραν εκείνης των πιλοτικών στο Θρακικό Πέλαγος, που έχει χαμηλά βάθη, τα οποία προσφέρονται για θαλάσσια αιολικά πακτωμένα στο βυθό.
Ούτε όμως στην Αλεξανδρούπολη, ούτε στον Πατρακό, ούτε πουθενά αλλού όπου υπάρχουν αντιδράσεις, έχουν ακόμη γίνει τοπικές μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Αυτές δηλαδή που θα διαπιστώσουν αν και πως θα επηρεαστούν τα οικοσυστήματα και κατά πόσο οι φόβοι όσων ανησυχούν είναι βάσιμοι ή απλώς διακινούν θεωρίες συνωμοσίας. Και πολύ περισσότερο δεν έχουν γίνει οι τελικές χωροθετήσεις, οι οποίες και θα κρίνουν τον αριθμό των ανεμογεννητριών.
Το μόνο που υπάρχει αυτή τη στιγμή στο τραπέζι είναι ένα γενικό εθνικό σχέδιο, μια πρωταρχική αξιολόγηση των περιοχών όπου επικρατούν ισχυροί άνεμοι και τα βάθη νερού δεν είναι απαγορευτικά. Η χωροθέτηση, όπως και η τυχόν αδειοδότηση των αιολικών, καθώς και των συνοδών τους έργων θα γίνουν σε επόμενα στάδια, για καθένα από τα οποία απαιτείται η τήρηση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας.
Το νέο δηλαδή μέτωπο αντιδράσεων, ναι μεν έχει τα ίδια χαρακτηριστικά με εκείνου της Κρήτης (όπου τελικά η κυβέρνηση έκανε πίσω), με τη διαφορά ότι αφορά πλέον και τα έργα στο Θρακικό Πέλαγος. Αυτά στα οποία ποντάρει ακριβώς η κυβέρνηση για να μπει η Ελλάδα στο παιχνίδι, χωρίς ωστόσο ακόμη να διαφαίνονται πρωτοβουλίες για την ενημέρωση των φορέων και των κατοίκων.
Πηγή: energypress.gr
