Ενώ ακόμα δεν έχει παρέλθει ο κίνδυνος των πυρκαγιών στην περιοχή μας, άρχισαν να πληθαίνουν οι επικρίσεις για τη διαχείριση της κρίσης.
Έντονη κριτική ασκείται για τις αποφάσεις προληπτικών εκκενώσεων οικισμών στην περιοχή της Αλεξανδρούπολης κυρίως, αλλά και σε άλλες περιοχές του Έβρου και της Ροδόπης.
Αυτό όχι μόνο εκ των υστέρων και αφού αποφύγαμε τα χειρότερα, αλλά αντιδράσεις υπήρχαν και κατά τις κρίσιμες ώρες κορύφωσης των καταστροφών.
Σε πολλές περιπτώσεις υπήρχαν άνθρωποι που δεν ήθελαν με τίποτα να εγκαταλείψουν τα σπίτια και τις περιουσίες τους, παρά τις προτροπές φίλων και συγγενών.
Αυτό οδήγησε σε λεκτικές αντιπαραθέσεις με στελέχη της αστυνομίας και της πυροσβεστικής, χωρίς όμως αποτέλεσμα τις περισσότερες φορές. Όσοι αντιδρούσαν, πίστευαν πως εγκαταλείποντας εντελώς τον τόπο τους, θα εξαλείφονταν και οι τελευταίες ελπίδες να καταφέρουν να σώσουν κάτι.
Από την άλλη μεριά, υπάρχουν σαφείς εντολές από την Αθήνα, να αποφευχθούν πάση θυσία απώλειες ανθρωπίνων ζωών. Η εκατόμβη θυμάτων στην Αττική το 2018, ακόμα στοιχειώνει την πολιτική ηγεσία, αλλά και αυτές της πυροσβεστικής και της αστυνομίας.
Έτσι πλέον είναι ξεκάθαρη η εντολή σε τέτοιες περιπτώσεις, από νωρίς να γίνονται εκκενώσεις πληθυσμού. Το είδαμε και στη Ρόδο πριν λίγο καιρό.
Όπως όμως σε κάθε περίπτωση στον τόπο μας και αυτή η επιλογή δέχεται έντονη κριτική. Το βασικό στοιχείο είναι οτι δεν μπορεί να ακολουθείται η ίδια πρακτική σε όλες τις περιπτώσεις και να μην λαμβάνονται υπόψη τοπικά κριτήρια.
Στη δική μας περιοχή, προστίθενται και οι εκκενώσεις του νοσοκομείου και ιδρυμάτων. Η αντίθετη άποψη λέει οτι μπορούσαν να αποφευχθούν και να μην ταλαιπωρηθούν τόσο πολύ ασθενείς και ηλικιωμένοι.
Μόλις αρχίσει να απομακρύνεται ο κίνδυνος και να εξομαλύνεται η κατάσταση, είναι σίγουρο οτι αυτό θα αποτελέσει ένα από τα σημεία αντιπαράθεσης και κριτικής προς την κεντρική, αλλά και τις τοπικές εξουσίες.
Σε αναμονή λοιπόν νέων επεισοδίων και γι’ αυτό το ζήτημα.
