Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη. Τρεις αδελφές με το ίδιο «πιστεύω» και το ίδιο φρόνημα.
Οι τρεις κόρες έζησαν και μεγάλωσαν στην Ιταλία την εποχή που αυτοκράτορας ήταν ένας ειδωλολάτρης και πολέμιος των χριστιανών, ο Αδριανός.
Η χήρα μητέρα τους, πιστή χριστιανή, είχε φροντίσει να τους μεταδώσει την αληθινή πίστη και έτσι από τη μικρή τους ηλικία οι νεαρές κόρες ξεχώριζαν για την ενάρετη ζωή τους.
Ήταν φυσικό μία τόσο δεμένη χριστιανική οικογένεια να κάνει αισθητή την παρουσία της μέσα στο ειδωλολατρικό περιβάλλον της Ρώμης. Ο διοικητής της περιοχής Αντίοχος ενημέρωσε τον αυτοκράτορα σχετικά και εκείνος διέταξε να τις συλλάβουν και να τις ανακρίνουν.
Ο δικαστής κάλεσε πρώτα τη μητέρα, η οποία με παρρησία ομολόγησε:
— Είμαι χριστιανή και αυτό το θεωρώ μεγαλύτερη τιμή από ο,τιδήποτε άλλο στον κόσμο! Το ίδιο και οι κόρες μου.
Πράγματι, όταν αργότερα οδήγησαν και τις τρεις αδελφές μπροστά στον κριτή εκείνες, παρά τις κολακείες και τις δελεαστικές προτάσεις που δέχθηκαν, έδειξαν ασυνήθιστη για την ηλικία τους τόλμη και σταθερότητα στη χριστιανική πίστη.
Τότε ο Αδριανός διέταξε να τις εξετάσουν χωριστά την καθεμία. Ίσως πίστευε ότι έτσι πιο εύκολα θα υποχωρούσαν. Μάταια όμως!
Πρώτη οδηγήθηκε μπροστά του η μεγαλύτερη από τις τρεις αδελφές, η Πίστη που ήταν 12 ετών.
— Εμπρός!, φώναξε οργισμένος. Θυσίασε κι εσύ στη θεά Άρτεμη, όπως κάνουν όλοι!
— Αδύνατον! αντέταξε η Πίστη. Και απορώ πως ένας μυαλωμένος άνθρωπος θα μπορούσε να λατρεύσει ανύπαρκτους και ψεύτικους θεούς… Δεν είναι τρέλα;…
Διάταξε όποια βασανιστήρια θέλεις. Δεν πρόκειται να υπακούσω στην παράλογη απαίτησή σου.
Η θαρραλέα απάντηση της νεαρής κόρης εξαγρίωσε τους ειδωλολάτρες. Άρχισαν να την βασανίζουν με απάνθρωπο τρόπο. Κτυπήματα με χοντρά ραβδιά, πληγές με κοφτερά μαχαίρια, πυρακτωμένες σχάρες και τηγάνια…
Τίποτα δε στάθηκε ικανό να βλάψει τη δωδεκάχρονη Πίστη, την οποία προστάτευε η χάρη του Θεού.
Τελικά διέταξαν τον αποκεφαλισμό της κι εκείνη, χαρούμενη που θ’ αξιωνόταν να θυσιάσει τη ζωή της για το Χριστό, αποχαιρέτησε τη μητέρα και τις αδελφές της και παροτρύνοντάς τες να μείνουν σταθερές μέχρι τέλους, έλαβε πρώτη το στεφάνι του μαρτυρίου.
ακολούθησε η 10χρονη Ελπίδα.
Ο ασεβής τύραννος προσπάθησε να την δελεάσει:
— Αν προσκυνήσεις τη θεά Άρτεμη, θα φύγεις ελεύθερη και χαρούμενη, της υποσχέθηκε.
Η Ελπίδα όμως είχε έτοιμη την απάντηση:
— Σου είπαμε ότι είμαστε αδέλφια. Τώρα θα σου το αποδείξουμε και στην πράξη, διότι θα μας δείς ενωμένες στην ίδια απόφαση να μείνουμε σταθερές στην πίστη μας ο,τι κι αν μας κοστίσει!
Ακολούθησε νέα σειρά παρόμοιων μαρτυρίων για τη δεύτερη κόρη, από τα οποία όμως και αυτή διασώθηκε θαυματουργικά. Έτσι έλαβε κι αυτή τον διά ξίφους θάνατο, αφού πρώτα πήρε την ευχή της μητέρας της, προσκύνησε το μαρτυρικό λείψανο της μεγάλης αδελφής της και παρότρυνε την μικρότερη στο δρόμο για το μαρτύριο.
Έφθασε η ώρα και για την Αγάπη που ήταν μόλις 9 ετών. Ο δικαστής ήταν βέβαιος ότι τουλάχιστον αυτή τη μικρή εύκολα θα μπορούσε να την πείσει:
«Τι στο καλό!» σκέφθηκε. «Δεν τρόμαξε βλέποντας το θάνατο των δύο αδελφών της; Θα αντέξει να αποχωριστεί την μητέρα της και να την αφήσει μόνη;»…
Πόσο λάθος είχε κάνει στις εκτιμήσεις του! Η Αγάπη απάντησε με καταπληκτική γενναιότητα στις προτάσεις του:
— Μην ξεγελιέσαι από τη μικρή μου ηλικία… Είμαι βλαστάρι από την ίδια ρίζα και τον κορμό. Από την ίδια μάνα είμαι γεννημένη, όπως και οι δύο αδελφές μου… Δεν θα τις ντροπιάσω!
Την κρέμασαν, την τέντωσαν με σκοινιά, αλλά κανένα από τα σκληρά βασανιστήρια που χρησιμοποίησαν δεν στάθηκε ικανό να λυγίσει τη μικρή κόρη. Ο δικαστής θέλησε να της δώσει ακόμη μία ευκαιρία.
Της έδειξε το πυρακτωμένο καμίνι:
— Πες μόνο «Μεγάλη η θεά Άρτεμις» και θα σώσεις τη ζωή σου, της είπε.
— Ποτέ! απάντησε εκείνη χωρίς δισταγμό.
Την έριξαν στη φωτιά, αλλά γύρω της είχε αγγέλους που την προστάτευαν. Στο τέλος, αφού κατατρύπησαν το σώμα της με μίσος, την αποκεφάλισαν κι έγινε κι εκείνη μάρτυρας μαζί με τις αδελφές της.
Έμεινε μόνη της η μάνα. Η ηρωίδα μάνα.
Αυτή που, καθώς παρακολουθούσε τα φοβερά μαρτύρια, έπνιγε τον πόνο στη μητρική της καρδιά και στεκόταν ατρόμητη δίπλα στις κορούλες, της για να τις ενθαρρύνει να μείνουν πιστές μέχρι τέλους.
Η ίδια φρόντισε να ενταφιάσει με κάθε τιμή τα μαρτυρικά σώματά τους.
Τρεις μέρες μετά, και καθώς προσευχόταν δίπλα στον τάφο τους, ο Πανάγαθος Θεός την πήρε κοντά Του. Στη δόξα τ’ ουρανού. Μαζί με τις τρεις πιστές κόρες της.
Η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη της αγίας Σοφίας και των τριών θυγατέρων της, Πίστεως, Ελπίδος και Αγάπης, κάθε χρόνο στις 17 Σεπτεμβρίου.
Πηγή: ekklisiaonline.gr
