Σήμερα, επιστρέφοντας στο γραφείο με κάλεσε ένας συνεργάτης στο τηλέφωνο και με ρώτησε τι εικόνα αποκόμισα από την αγορά. Του απάντησα ότι ήταν μια περίεργη “ημιαργία”, μία ερμαφρόδιτη κατάσταση και σίγουρα όχι φυσιολογική. Κάποιες ανοιχτές επιχειρήσεις δουλεύουν ή προσπαθούν να δουλέψουν, αφού η αναζήτηση πελατών δεν είναι ακόμα τόσο εύκολη. Κάποιες άλλες κλειστές χωρίς δικαίωμα ακόμα στο τζίρο. Ακόμη πιο βαριά η εικόνα από τα καταστήματα της εστίασης.
Όμως, αγαπητοί μου αναγνώστες, πολλοί επαγγελματίες (αν όχι οι περισσότεροι) βρίσκονται ήδη μέσα στα καταστήματά τους. Ετοιμάζονται για την επόμενη μέρα. “Χειμώνα” έκλεισαν τα μαγαζιά τους και ξανανοίγουν άνοιξη. Αυτή την άνοιξη (την οικονομική) που ελπίζουν να έρθει από την Δευτέρα που μας έρχεται.
Φτιάχνονται βιτρίνες, συντηρούνται καταστήματα, γίνονται επισκευές. Πραγματικά είναι τόσο σουρεαλιστικό που μοιάζει σαν να χτίζεται μια καινούργια πόλη από την αρχή όπως στα χρόνια της άγριας Δύσης. Ένα λίφτινγκ ταυτόχρονα σε όλα τα μαγαζιά.
Όμως υπάρχει μία σημαντική διαφορά. Στα καταστήματα αυτά που αλλάξανε βιτρίνα, ανακαινίστηκαν και απολυμάνθηκαν, θα βρούμε τα ίδια αγαπημένα μας πρόσωπα. Θα βρούμε τους γνωστούς επαγγελματίες και ελπίζουμε όλους τους υπαλλήλους που θα είναι εκεί να μας υποδεχτούν με το χαμόγελο να μας εξυπηρετήσουν με υπομονή.
Αυτήν την αγορά θα αντικρίσουμε και αυτήν την αγορά πρέπει να ενισχύσουμε. Όχι από λύπη. Αλλά γιατί πραγματικά δικαιούται την ευκαιρία για επανεκκίνηση. Την ευκαιρία να λειτουργήσουν όλα κανονικά όπως πριν. Την ευκαιρία να συνυπάρξουμε όλοι σε αυτή την πόλη αναπτύσσοντας και την οικονομία αλλά κυρίως τις σχέσεις μας ξανά!
Στο τέλος τέλος, πρέπει να αναγνωρίσουμε όλοι, ανεξαρτήτως τον χώρο που υπηρετούμε ότι η αγορά δίνει ζωή. η αγορά όταν έκλεισε νέκρωσαν τα πάντα, η αγορά σε ένα μεγάλο βαθμό είναι από τα σημαντικότερα γρανάζια μίας καλοδουλεμένης μηχανής.
Πρέπει να την προσέξουμε!
