Με δώδεκα γυναίκες, δέκα χριστιανές και δύο μουσουλμάνες, που εκπροσωπούν την Κοινωνία των Πολιτών στον νομό Εβρου, συναντήθηκε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου.
Σε ανάρτησή της η Πρόεδρος της Δημοκρατίας ανέφερε:
“Κάθε φορά που συναντώ γυναίκες του Έβρου εντυπωσιάζομαι και συγκινούμαι. Εντυπωσιάζομαι από την αίσθηση σκοπού που τις διακατέχει και εμποτίζει κάθε τους δραστηριότητα, συγκινούμαι με τους αγώνες, την πίστη, την αντοχή, το κουράγιο τους.
Χθες, στην Αλεξανδρούπολη όπου γιορτάσαμε τον Δεκαπενταύγουστο, γνώρισα δώδεκα Εβρίτισσες – δεκατρείς με την εμπνευσμένη διευθύντρια του Εθνολογικού Μουσείου Θράκης Αγγελική Γιαννακίδου, που είχε την πρωτοβουλία της μικρής μας σύναξης. Γυναίκες δημιουργικές, χριστιανές και μουσουλμάνες, που αναμετριούνται καθημερινά με δυσκολίες και προκλήσεις, αντιξοότητες και προκαταλήψεις, και τις υπερβαίνουν με χαμόγελο, χωρίς να μεμψιμοιρούν, αλλά και χωρίς να εθελοτυφλούν, μαχητικές και προσγειωμένες.
Την Χρύσα Μπενάζη, προϊσταμένη του τελωνείου της Αλεξανδρούπολης, που δεν κατάγεται από τον Έβρο, αλλά γοητεύτηκε, όπως λέει η ίδια, από αυτόν, στην οποία οφείλουμε την ανακαίνιση της αποθήκης του τελωνείου και τη μετατροπή της σε χώρο πολιτισμού. Την προϊσταμένη της οικονομικής υπηρεσίας του Οργανισμού Λιμένος Αλεξανδρούπολης Αγγελική Τσολακίδου, η οποία βλέπει στο λιμάνι μια μεγάλη ευκαιρία ανάπτυξης που θα ωφελήσει ολόκληρη την περιφέρεια. Την Ολυμπία Στογιαννίδου που, παράλληλα με τα τρία δικά της παιδιά, μεγαλώνει σαν μάνα άλλα τέσσερα από τα Παιδικά Χωριά SOS της Θράκης. Την Κωνσταντίνα Χατζηαγγελάκη, που έφυγε στο εξωτερικό για σπουδές και εκεί, εξομολογείται η ίδια, όρισε τον εαυτό της ως Εβρίτισσα και αποφάσισε να ξαναγυρίσει. Τις χρυσοχέρες υφάντρες Αθηνά Χατζίδου, που έμαθε την τέχνη της ύφανσης δίπλα στις μανάδες και τις γιαγιάδες από τις Φέρες, και την Σουκράν Παδαλή Αμέτ από το Σιδηρώ, που μετά τις σπουδές της στην Τουρκία επέστρεψε στην Ελλάδα και δουλεύει στον αργαλειό, σε εταιρεία επεξεργασίας μεταξιού στο Σουφλί. Την εικαστικό Γεωργία Νταλαγιώργου από το Διδυμότειχο, που διδάσκει την τέχνη του ψηφιδωτού σε παιδιά και ενήλικες. Τη φιλόλογο Ντίνα Καρακύριου, η οποία προσπαθεί καθημερινά να συνδέσει τους μαθητές της με την ιστορία της γενέτειράς τους, «για να σταματήσει η πληθυσμιακή αιμορραγία πρέπει οι νέοι να νιώσουν περήφανοι για τον τόπο τους», όπως τονίζει. Την αγρότισσα Δήμητρα Ματζιούρα από το Θεραπειό της Ορεστιάδας, ψυχή του Οικοτεχνείου «Θεράπειον» με τα παραδοσιακά θρακιώτικα προϊόντα, μέσα από τα οποία θέλει να μεταφέρει στις επόμενες γενιές τη γευστική κληρονομιά του τόπου. Τη δημοσιογράφο Βικτωρία Τσονίδου και την οικονομολόγο-εκπαιδευτικό Κυριακή Τσομπανίδου, μελετήτριες της ιστορίας και του πολιτισμού της περιοχής. Τέλος, τη Φατμά Σελίμ από το Μεγάλο Δέρειο, η οποία σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και γύρισε στο χωριό της, όπου σήμερα διδάσκει την τουρκική γλώσσα σε Έλληνες.
Χειραφετημένες, δυναμικές, αξιοποιώντας τα γόνιμα χαρακτηριστικά της παράδοσης ως ενεργειακή ουσία του σύγχρονου βίου, μεταβολίζουν την κληρονομιά του τόπου τους σε υπόσχεση για το μέλλον. Ένα μέλλον κοινό, βασισμένο στη συνεργασία, τη συναντίληψη, την εξισορρόπηση των διαφορών, την μοιρασμένη ελπίδα. Γυναίκες του Έβρου, καλλιεργήτριες του καλού, σπορείς του νέου στα πανάρχαια εδάφη του ευλογημένου τόπου τους.”
