Αναβολή στη μεταρρύθμιση του ΕΛΓΑ, προφανώς λόγω πολιτικού κόστους που δύσκολα θα μπορούσε να αφομοιώσει η οποιαδήποτε κυβέρνηση στο τέλος της περιόδου διακυβέρνησης της, μια αόριστη υπόσχεση για μεγαλύτερο κονδύλι στο αγροτικό πετρέλαιο και ένα οριστικό «όχι» στο ενδεχόμενο στήριξης των βαμβακοπαραγωγών λόγω πτώσης της διεθνούς τιμής βάμβακος.
Γύρω από αυτές τις θεματικές κύλησε η επίσκεψη του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στη Λάρισα την περασμένη εβδομάδα, μερικά 24ωρα πριν την εθνική τραγωδία, που κάνει κάθε τι να ακούγεται προς το παρόν δευτερεύον.
Πάντως, αν αναζητούσε κανείς κάποια ίχνη της κυβερνητικής ατζέντας σε μια ενδεχόμενη ανανέωση της θητείας της, το πρώτο στοιχείο θα ήταν ο ΕΛΓΑ. «Παρότι ο ΕΛΓΑ στάθηκε δίπλα στους αγρότες, στάθηκε με ταχύτητα, αλλά η συνολική μεταρρύθμιση του πώς, όχι το πώς αποζημιώνουμε αλλά το πώς χρεώνουμε ανάλογα με την επικινδυνότητα των καλλιεργειών, είναι κάτι το οποίο θα μας απασχολήσει σύντομα, στη δεύτερη τετραετία μας» ανέφερε ο πρωθυπουργός ατά την ομιλία του στην παρουσίαση του Αναπτυξιακού Προγράμματος για τη Θεσσαλία του 2030.
Η συζήτηση γύρω από την μεταρρύθμιση του ΕΛΓΑ, συμπληρώνει πάντως σχεδόν μια δεκαετία και το γεγονός ότι μέχρι σήμερα κανένας υπουργός δεν θέλησε να την ακουμπήσει ουσιαστικά, παρά τις πρώιμες εξαγγελίες Αποστόλου (2015) και Βορίδη (2019), δείχνει πολλά. Πρώτα και κύρια το κατά πόσο μια τέτοια μεταρρύθμιση θα αποδεικνυόταν δημοφιλής ανάμεσα στους αγρότες.
Οι υποδείξεις της Παγκόσμιας Τράπεζας, η οποία έχει άλλωστε συντάξει σχετική μελέτη, περιλαμβάνουν το διαχωρισµό των ασφαλίστρων ΕΛΓΑ για τη φυτική παραγωγή σε τρεις ζώνες: υψηλού κινδύνου µε συντελεστή εισφοράς 6-8%, µέτριου κινδύνου µε 4% και χαµηλού κινδύνου µε 2%. Αυτή είναι η ποσοτική ερμηνία της τοποθέτησης Μητσοτάκη περί χρεώσεων βάσει επικινδυνότητας.
Το σχέδιο υφίσταται και σύμφωνα με αυτό, στην Ελλάδα, οι 10 πιο ευάλωτες καλλιέργειες την περίοδο 2011-2019 αντιπροσωπεύουν το 51,6% των συνολικών καταβαλλόµενων αποζηµιώσεων, κάτι που διαμορφώνει το εξής οξύµωρο: οι µισοί αγρότες και κτηνοτρόφοι να επιδοτούν τους άλλους µισούς αγρότες για να λαµβάνουν αποζηµιώσεις. Για παράδειγµα, οι ελαιοπαραγωγοί πλήρωσαν ασφάλιστρα 200 εκατ. ευρώ την περίοδο 2011-2019, ωστόσο έλαβαν αποζηµιώσεις 62 εκατ. ευρώ. Αντίστοιχα οι καλλιεργητές καλαµποκιού πλήρωσαν περί τα 70 εκατ. ευρώ και πήραν 18 εκατ. ευρώ. Αντίστοιχα είναι και τα δεδομένα που προκύπτουν από την καλλιέργεια της μηδικής.
Από την άλλη οι παραγωγοί ροδάκινων και νεκταρινιών πλήρωσαν 30 εκατ. ευρώ λαµβάνοντας άνω των 100 εκατ. ευρώ αποζηµιώσεις. Σ’ αυτή την κατηγορία βρίσκονται και οι παραγωγοί µήλου, επιτραπέζιου σταφυλιού και κερασιού.
Υπενθυμίζεται ότι το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, ήθελε την ανάρτηση του νέου κανονισμού προς διαβούλευση εντός του Νοεμβρίου του 2022, ωστόσο, αυτό το νέο σύστημα υπολογισμού των ασφαλίστρων, όπως το προτείνει η Παγκόσμια Τράπεζα, θα έφερνε μεγάλους πονοκεφάλους σε τοπικούς βουλευτές αγροτικών περιοχών των οποίων οι βασικές καλλιέργειες θα έβλεπαν αυξήσεις στις εισφορές του ΕΛΓΑ. Αυτό από μόνο έβαλε φρένο στις προσπάθειες μεταρρύθμισης. Ενόψει εκλογών, οι τριβές με το εκλογικό σώμα σε παραγωγικά κέντρα ροδάκινου, για παράδειγμα, είναι κάτι το οποίο θα προσπάθησαν και πέτυχαν να αποφύγουν υψηλόβαθμα στελέχη της κυβέρνησης που εκλέγονται στις περιοχές αυτές, σύμφωνα με πληροφορίες.
ΠΗΓΗ: agronews.gr
Του Πέτρου Γκόγκου
