«Για να λυτρωθούμε οριστικά από τον κορωνοϊό ο μονόδρομος λέγεται εμβόλιο παρά τις ενδεχόμενες – και δόξα τω Θεώ – ελάχιστες παρενέργειες» ξεκαθαρίζει χωρίς κανέναν δισταγμό ο μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως Ανθιμος, από τους πρώτους που μίλησαν για τη σημασία των εμβολιασμών.
Στη συνέντευξή του στα «ΝΕΑ Σαββατοκύριακο» μιλάει για τη σχέση των νέων με την Εκκλησία και επισημαίνει πως η Ιεραρχία και οι κληρικοί πρέπει να εκσυγχρονίσουν τον τρόπο και τον λόγο τους. Με αφορμή τη συμπλήρωση 100 ετών, το 2022, από την ίδρυση της Μητρόπολης Αλεξανδρουπόλεως, λέει ότι πρέπει να εξετάσουμε τη μελλοντική πορεία της σε σχέση με τα ανατολικά και βόρεια σύνορά της.
Ερωτηθείς για το αν εμβολιάστηκε, ως ένας από τους πρώτους που είχαν μιλήσει για την αναγκαιότητα των εμβολιασμών και τι έχει να πει σε όσους ακόμη διστάζουν, υπογράμμισε τα εξής:
“Ναι, είναι αλήθεια αυτό, στην περίοδο που η πανδημία φάνταζε ανίκητη και μόνη ελπίδα μας ήταν «κάποιο» εμβόλιο. Τώρα, φυσικά, τα πράγμα τα πηγαίνουν καλύτερα, «το θηρίο» τιθασεύεται, οι άνθρωποι ξέρουμε να προστατευόμαστε με μάσκες και αποστάσεις, αλλά για να λυτρωθούμε οριστικά, ο μονόδρομος πάλι λέγεται εμβόλιο, παρά τις ενδεχόμενες και – δόξα τῷ Θεῷ – ελάχιστες παρενέργειες. Βεβαίως, εμβολιάσθηκα με το διπλό της Pfizer, πριν τους τροφίμους και τους εργαζομένους των Ιδρυμάτων μας. Δεν το κρύβω ότι είχα κι εγώ δισταγμούς, όμως, έκανα τον σταυρό μου και προχώρησα. Οι Χριστιανοί θα έπρεπε να πρωτοπορήσουμε θυσιαστικά στον εμβολιασμό, ώστε να επιφορτιστούμε εμείς τις όποιες παρενέργειες και έτσι να προστατεύσουμε τους άλλους συνανθρώπους μας. Ισως αυτή η άποψη φαίνεται αλτρουιστική, όμως ο Χριστός είχε πει ότι «δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη από το να θυσιάζεται κάποιος για τους φίλους του» (Ἰω. 15,13).
Αναφορικά με τον επόμενο στόχο για τη Μητρόπολή μας, απαντά:
“Το 2020 συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από την ενσωμάτωση της Θράκης στον εθνικό κορμό της Ελλάδος, όμως η πανδημία δεν επέτρεψε τους ανάλογους εορτασμούς που είχαν σχεδιαστεί. Οι γιορτασμοί των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση δεν αφήνουν κανένα αποτύπωμα στη Θράκη, αφού εξαίρεσαν τελείως την προσφορά της, γεγονός με τραγικά
επιζήμιο εθνικό συμβολισμό. Το 2022, όμως, συμπληρώνονται 100 χρόνια από την επίσημη πατριαρχική Πράξη με την οποία ιδρύθηκε η Ιερά Μητρόπολη Αλεξανδρουπόλεως. Οπότε, θεωρώ ότι είναι ανάγκη να εξετάσουμε πώς μια μικρή μητρόπολη βίωσε και πολιτεύθηκε συνυπάρχοντας αρμονικά με άλλες πολιτισμικές παραδόσεις Μουσουλμάνων, Αρμενίων, Ισραηλι-τών κ.λπ. Αλλά το βασικότερο· πώς προδιαγράφεται από δω και πέρα η πορεία μας, με τα βόρεια σύνορά μας, πολιτικώς ανύπαρκτα, πνευματικώς ομόδοξα, αλλά ακόμα ιστορικώς καχύποπτα. Και τα ανατολικά σύνορα, στρατιωτικώς μεν σιδηρόφρακτα, πολιτισμικώς δε ορθάνοιχτα. Δεν ξέρω πόσο θα μπορέσουμε οικονομικά να ανταποκριθούμε σε μια τέτοια επετειακή πρόκληση, αλλά θα τολμήσουμε ένα επιστημονικό στίγμα στον γεωπολιτικό χάρτη της ραγδαία διαφοροποιούμενης περιοχής μας. Επειδή όσα συμβαίνουν σήμερα στη Θράκη, αύριο θα επεκταθούν σε ολόκληρη την Πατρίδα μας.
