«Μη με χτυπάτε άλλο», το τραγούδι δύο Εβριτών αφιερωμένο στον Άλκη

Δύο Εβρίτες καλλιτέχνες έγραψαν το τραγούδι εκφράζοντας την βαθιά οδύνη τους για την εν ψυχρώ δολοφονία του Άλκη Καμπανού. Ο Περικλής Ρεΐζης και ο Μιχάλης Ηλιάσκος μιλάνε στο Newsbomb.gr για τη δημιουργία τους και τα πολλαπλά μηνύματα που στέλνει.

Ο 19χρονος νεαρός που έφυγε νωρίς και αναίτια αποτελεί πηγή έμπνευσης για πολλούς ανθρώπους που θέλουν να φωνάξουν ένα ηχηρό στοπ στην οπαδική βία.

Δύο καλλιτέχνες από τον ακριτικό Έβρο εξέφρασαν με στίχους και νότες το περιστατικό που άφησε εμβρόντητη την κοινή γνώμη. Ο Περικλής Ρεΐζης έγραψε τους στίχους και ο Μιχάλης Ηλιάσκος τη μουσική. Ο Μιχάλης τραγούδησε αυτό το συγκλονιστικό βαθύ τραγούδι.

Και οι δυο τους μιλάνε στο Newsbomb.gr για το τραγούδι τους που φέρει τον τίτλο «Μη με χτυπάτε άλλο». Το αφιερώνουν στον Άλκη όλης της Ελλάδας -στον Άλκη τον φίλαθλο – στον Άλκη που πάντα θα μας λείπει…

Μη με χτυπάτε άλλο ένα τραγούδι που γράψατε για τον Άλκη. Ήταν εσωτερική σας ανάγκη;

Περικλής Ρεΐζης: «Εγώ σαν στιχουργός ακούγοντας το κακό μαντάτο ένιωσα την ανάγκη να βγάλω στο χαρτί τα συναισθήματα που με κατέκλυσαν».

Μιχάλης Ηλιάσκος: «Η έξαρση της οπαδικής βίας (και γενικά της βίας) σε μια Ελλάδα διαρκούς κρίσης, πρέπει να μας προβληματίσει όλους. Μετά τα συγκλονιστικά γεγονότα με θύμα ένα νέο παιδί τον Άλκη και με τους στίχους που έγραψε ο Περικλής Ρεΐζης η εσωτερική ανάγκη ήταν επιτακτική ν΄ακουστούν οι στίχοι να μελοποιήσω και να κινηματογραφήσω το έργο ώστε να δώσουμε ένα μήνυμα στην κοινωνία. Να σταματήσει αυτό το αναίτιο λουτρό αίματος και να μην φεύγουν παιδιά σαν τον Άλκη.

Η Βία σε κάθε της μορφή και έκφραση, στον αθλητισμό και στην κοινωνία , είναι η Άσχημη πλευρά της Ζωής!!!».

Το γράψατε πολύ γρήγορα και άμεσα, «έβραζε» η καλλιτεχνική σας φύση και θέλατε να μιλήσετε για τον Άλκη τόσο πολύ και με έμφαση;

Περικλής Ρεΐζης: «Όντως το τραγούδι αυτό γράφτηκε γρήγορα μέσα σε 20 περίπου λεπτά, με τα μάτια μου να τρέχουν δάκρυα και στο μυαλό μου σαν καρφί τα λόγια του Άλκη …μη με χτυπάτε άλλο, έπειτα οι λέξεις γίνονται φίλοι και συνεργάτες, άρχισαν να τρέχουν μόνες τους στο χαρτί κουβαλώντας το φορτίο τους γεμάτο συναισθήματα γιατί οι λέξεις είναι ζωντανές και μιλάνε στην ψυχή των ανθρώπων».

Μιχάλης Ηλιάσκος: «Η έμπνευση μετά τους συγκλονιστικούς στίχους του Περικλή ήρθε σαν όραμα, μόλις διαβάστηκαν αμέσως μελοποιήθηκαν, μου ήρθε η εικόνα του Άλκη και προσπάθησα μέσα από την έκφραση και την ερμηνεία μου να είναι σαν να τραγουδάει ο ίδιος. Μπήκα στο προσωπικό μου studio και ηχογράφησα το τραγούδι. Επέλεξα σαν μουσικά όργανα ακουστική και κλασική κιθάρα και προσπάθησα να ερμηνεύσω μέσα από τη ψυχή του Άλκη άλλα και τη δική μου.

Σαν σκηνοθέτης κινηματογράφησα το θέμα να είναι μόνο ένα στόμα που τραγουδάει και δίπλα η εικόνα του Άλκη, ώστε να συμβολίζουν τον ίδιο και να μεταφέρουν το μήνυμα σε όλο τον κόσμο «ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΒΙΑ»».

Ο Μιχάλης Ηλιάσκος «έντυσε» με νότες και με τη φωνή του το τραγούδι για τον Άλκη

«Το όνομα μου Άλκης και από χθες δεν ζω, δεν πρόλαβα να ζήσω μα πάντα θα είμαι εδώ», είναι σαν να ακούει κανείς τη ψυχή του…Αυτό θέλατε να κάνετε;

Περικλής Ρεΐζης: «Εδώ χρησιμοποιώντας πρώτο πρόσωπο βάζω τον ίδιο τον Άλκη να μιλήσει για να εκφράσει τον πόνο του και το παράπονο του να φεύγει στα δεκαεννιά του στην πιο καλή ηλικία και στην φάση της φοιτητικής ζωής τα λόγια του «μα πάντα θα’ μαι εδώ» είναι μήνυμα ελπίδας -να στηρίξει αυτούς που αφήνει πίσω του- τα αγαπημένα του πρόσωπα και να απαλύνει τον πόνο τους».

Μιχάλης Ηλιάσκος: «Σίγουρα η έμπνευση των στίχων είναι υπό την ευθύνη του Περικλή και έμενα προσωπικά μου μετέφερε ακριβώς αυτό.

Γι΄ αυτό και όλη η μουσική μου σύνθεση και κινηματογράφηση βασίζετε στους παραπάνω στίχους και την αδικοχαμένη ψυχή του Άλκη.

Ο Άλκης είναι Eδώ και μας στέλνει πολλαπλά μηνύματα».

Ο Άλκης δεν θα φύγει ποτέ, παρότι έφυγε άδικα… Ποιο είναι το μήνυμα που στέλνετε στους οικείους του;

Περικλής Ρεΐζης: «Όταν άκουσα την είδηση ο νους μου πήγε στους γονείς του που όσες χαρές τους έδωσε ο Άλκης αυτές τις χαρές θα πρέπει να τις πληρώσουν με λύπη και με δάκρυ… Τέτοιες στιγμές καταλαβαίνεις ότι και η χαρά έχει κόστος και να μη δίνουν ποτέ οι Θεοί στον δυστυχισμένο άνθρωπο να αντέξει τέτοια δοκιμασία. Γράφοντας τους στίχους θέλησα να γίνω ο συνάνθρωπος , ο φίλος ο γείτονας που πονάει μαζί τους αν και όπως λέει ο λαός μας «εκεί που πέφτει η φωτιά …εκεί καίει», Ίσως με τους στίχους μου να ήθελα να κάνω μια χειραψία(γίνεται απτός ο λόγος) και να τους πω ότι μαζί με έναν ολόκληρο λαό να εκφράσω και εγώ την λύπη μου.

Απ’ την ώρα του άδικου χαμού του ο Άλκης πέρασε στην συλλογική μνήμη και έγινε ο Άλκης όλων των Ελλήνων».

Μιχάλης Ηλιάσκος: «Ο Άλκης είναι εδώ και θα παραμείνει για πάντα εδώ μέσα στη ψυχή μας.

Ο Άλκης είναι ένα σύμβολο κατά της βίας και θα μας θυμίζει ότι σαν γονείς και σαν άνθρωποι θα πρέπει να πολεμήσουμε σκληρά για να βγουν τα παιδιά μας στη κοινωνία με χαμόγελο, αγάπη, σεβασμό και αλληλεγγύη. Χαρακτηρίστηκα που υπήρχαν σε αυτό το παιδί.

Η μουσική μου είναι ένα δώρο στους γονείς του Άλκη για να μείνει πάντα μέσα στις καρδιές μας.

Θα είμαστε πάντα δίπλα τους σε ότι χρειαστούν και μέσα από τη τέχνη μας θα προσπαθούμε να είμαστε παρόν σε κάθε εκστρατεία ενάντια της οπαδικής βίας.

Ευχόμαστε να είναι πάντα γεροί και δυνατοί και θα είμαστε για πάντα δίπλα τους».

Γιατί να ακούσει κάποιος το τραγούδι σας αυτό;

Περικλής Ρεΐζης: «Να το ακούσει για προβληματισθεί και να καταλάβει ότι έχουμε ξεφύγει σαν κοινωνία –ότι ξαφνικά και στην δική μας χώρα η ζωή άρχισε να γίνεται τραγικά φτηνή και πρέπει να επανατοποθετήσουμε τις αξίες της ζωής σε νέα βάση έχουμε φτιάξει μια κοινωνία φοβική ο καθένας κλεισμένος στην φυλακή του νου του και τον κόσμο του!!! Χάθηκε η χαρά, να πλησιάσουμε τον άλλον να τον γνωρίσουμε—αυτός ο άγνωστος μπορεί να είναι ο μελλοντικός μας φίλος!!! Ας μας αφήσουν να γνωριστούμε καλύτερα».

Μιχάλης Ηλιάσκος: «Η μουσική και η τέχνη ενώνει τους λαούς και τους πολιτισμούς. Φτιάχνει γέφυρες, η μουσική είναι διεθνής γλώσσα. Ξεπερνά όλα τα σύνορα, τους κανόνες, τα ήθη, τα έθιμα και τις δοξασίες και απευθύνεται κατευθείαν στην ψυχή! Είναι ενέργεια που εάν εκμεταλλευτεί σωστά μπορεί να σπάσει φράγματα και αυτό το τραγούδι έχει τη δύναμη να το κάνει».

Η βία εντός και εκτός γηπέδων σας τρομάζει;

Περικλής Ρεΐζης: «Η βία με τρομάζει γιατί δυστυχώς είναι καθοδηγούμενη από οργανωμένα συμφέροντα που προστατεύουν την ΒΙΑ και όχι τα θύματα!!! Το κακό είναι ότι την άφησαν την βία να ριζώσει για τα καλά στην καθημερινότητά μας και το άσχημο είναι ότι αρχίσαμε να την συνηθίζουμε! Είναι η εποχή των τεράτων που είπε ο Μάνος Χατζιδάκις και αφού δεν αντιδρούμε αλλά μόνο κοιτάζουμε αρχίσαμε να μοιάζουμε των τεράτων. δυστυχώς η Πολιτεία και κυρίως η δικαιοσύνη έχουν μεγάλη ευθύνη για αυτά που βιώνουμε».

Μιχάλης Ηλιάσκος: «Σαν γονιός και σαν άνθρωπος πάντα με τρόμαζε κάθε μορφής βία, ο φανατισμός είναι μέσα μας και πρέπει πάντα να πολεμούμε ώστε να εξαλειφθεί. Το ανθρώπινο είδος εξελίχθηκε χάρη στη δύναμη της ομάδας. Το να ανήκεις σε μια ομάδα αυξάνει τις πιθανότητες επιβίωσης σου κατακόρυφα. Για να ανήκεις όμως σε μία ομάδα, πρέπει να σε αποδεχτούν τα μέλη της. Έτσι λοιπόν, η υπακοή στους κανόνες της ομάδας αποτελούσε μονόδρομο επιβίωσης. Τέτοιοι κανόνες θα μπορούσαν να είναι: «Δεν κλέβουμε από άλλα μέλη της ομάδας» ή «Όταν χρειαστεί, υπερασπιζόμαστε την ομάδα από αντίπαλες ομάδες».Γι’ αυτό λοιπόν μια «επίθεση» στην «ομάδα» μας, είναι μια επίθεση στις επιλογές μας και κατ’ επέκταση στο Εγώ μας. Πρέπει λοιπόν να αναγνωρίσουμε και να εξαλείψουμε το πρόβλημα. Και αυτό πρέπει να ξεκινήσει από την οικογένεια, την εκπαίδευση στα σχολεία, τη πολιτική, τη τέχνη κ.α».

Πως θα τεθεί ένα τέλος σε όλο αυτό τον κύκλο βίας, ποιες θα ήταν οι προτροπές σας αν η φωνή σας ακουστεί σε αυτούς που μπορούν να αλλάξουν τα δεδομένα;

Περικλής Ρεΐζης: «Δεν υπάρχει πρόβλημα που να μην ξεπερνιέται με περισσότερη αγάπη η βία φέρνει βία και δεν είναι λύση. Ακόμη και αυτά τα παιδιά που δολοφόνησαν τον Άλκη φταίνε έχουν την προσωπική τους ευθύνη αλλά μεγάλη ευθύνη έχει η οικογένεια, σήμερα ήταν η οικογένεια του Άλκη που είδε τον κόσμο να γκρεμίζεται σε μια στιγμή αύριο θα είναι η σειρά κάποιου άλλου. Γιατί ο πόνος θα αλλάζει κάθε τόσο κονάκι όσο δεν ουρλιάξουμε όλοι μας : φτάνει πια ως εδώ!!! Ας είναι ο Άλκης μας αυτός που κλείσει τον κύκλο του αίματος και της βίας…»

Μιχάλης Ηλιάσκος: «Καθημερινά άνθρωποι και νέα παιδιά με όνειρα και ελπίδες φεύγουν τόσο νωρίς. Τόσο άδικα από τον φανατισμό και κάθε μορφής βίας. Θέλουμε να στείλουμε ένα μήνυμα μέσα από τη τέχνη το οποίο είναι χρέος μας να το μεταδώσουμε σε κάθε γονιό, σε κάθε παιδί, σε κάθε εκπαιδευτικό, σε κάθε πολιτικό σε κάθε γωνιά του κόσμου. Να μη φανατιζόμαστε, Ο φανατισμός είναι κάτι που υπάρχει μέσα σε όλους μας. Είναι μια δύναμη, που όμως μπορούμε να εξημερώσουμε. Απαιτεί τεράστια ψυχικά αποθέματα για να καταλάβουμε πως μια αντίθετη άποψη δεν αποτελεί προσωπική επίθεση. Η μόρφωση καθώς και η ανάπτυξη της ενσυναίσθησης είναι πολύ σημαντικά όπλα για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Μα πάνω απ’ όλα, έχει σημασία να συνειδητοποιήσουμε πως δεν είμαστε η ομάδα μας, το κόμμα μας, η θρησκεία μας. Η προσωπική μας ταυτότητα αποτελείται από ιδέες και αξίες πολύ ανώτερες από αυτές, όπως η αγάπη, ο σεβασμός, η αλληλεγγύη».

Θα ήταν μια ωραία πρωτοβουλία να ακουστεί το τραγούδι σας στα Λύκεια της χώρας… Θα το πράττατε αν είχατε την πρόσβαση;

Περικλής Ρεΐζης: «Η πρώτη σκέψη που κάναμε με τον Μιχάλη ήταν να κάνουμε μια συναυλία ξεκινώντας από το Λύκειο της περιοχής μας το Λύκειο Φερών εδώ στον Έβρο και μετά σε κάποιο Λύκειο της Αλεξανδρούπολης.

Το τραγούδι έχει το χάρισμα να μιλάει στα αυτιά της ψυχής τα αλλά αυτιά του κεφαλιού μπερδεύονται από λάθος μηνύματα και τα παράσιτα των μικροφώνων των οργανωμένων συμφερόντων».

Μιχάλης Ηλιάσκος: «Το τραγούδι μας να είναι ελεύθερο και να παίζεται από όποιον το επιθυμεί χωρίς κανένα εμπόδιο, να ακουστεί η φωνή του Άλκη και να μεταφέρει τα πολλαπλά μηνύματα στα Λύκεια της χώρας. Μεγάλη μας χαρά και μεγάλη μας τιμή».

Οι ακροατές του τραγουδιού τι σας λένε, τι σκέψεις μοιράζονται μαζί σας;

Περικλής Ρεΐζης: «Πολλές φορές μόλις γράψω κάτι του κουβεντιάζω με κάποια φιλαράκια παλιά διάβαζα τα ποιήματα μου και τους στίχους μου στην μάνα μου και στην θεία μου την Πασχαλίνα…ήταν ένα αλάθητο κριτήριο η γνώμη τους…Μίλησα με αρκετό κόσμο και πολλοί μου είπαν ευχαριστώ γιατί τα ίδια συναισθήματα ένιωσαν και αυτοί και απλά εγώ έγινα η φωνή τους…

Ίσως όμως αυτός να είναι ο ρόλος του ποιητή να γίνεται η φωνή αυτών που καμιά φορά διστάζουν να εκφραστούν…»

Μιχάλης Ηλιάσκος: «Μέχρι στιγμής δεν υπήρχε κανένα αρνητικό σχόλιο και πολλοί ακροατές, μας συγχαίρουν γι΄αυτή τη προσπάθεια. Αρκετοί μάλιστα ραδιοφωνικοί παραγωγοί το παίζουν στα ραδιόφωνά τους και χαιρόμαστε πολύ γι΄αυτό. Σκοπός μας είναι να περάσει το μήνυμα ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΒΙΑ.

Η τέχνη πάντα είχε τη δύναμη να περάσει αυτά τα μηνύματα αλλά και ν΄ αλλάξει τον κόσμο.

Εύχομαι ν΄ αλλάξει το φαινόμενο αυτό της βίας και να ζήσουμε σ΄ έναν κόσμο ειρηνικό με αγάπη».