Τα επιτελεία των παρατάξεων δουλεύουν πυρετωδώς κάνοντας τις τελευταίες τους κινήσεις λίγο πριν το «photo finish»!
Στόχος να προσελκύσουν και να πείσουν περισσότερους ψηφοφόρους.
Φυσικά αυτή η διαδικασία προσέλκυσης έχει πολλούς τρόπους , στους οποίους αξίζει να αναφερθούμε, αλλά αυτό θα γίνει μετά το τέλος της εκλογικής διαδικασίας γιατί κάποια στιγμή καλό είναι τα πράγματα, να λέγονται με το όνομα τους, ειδικά σε μια εποχή που ο πολίτης «δεν τρώει κουτόχορτο».
Το εκλογικό σώμα και επίσημα, ένας στους δύο (50% συμμετοχή περίπου)… δεν ασχολείται.
Κακώς βέβαια, γιατί στην κάλπη κρίνουν την τύχη και το μέλλον του κάποιοι άλλοι. Αυτό επιτρέπει στους… επιτήδειους που καιροφυλακτούν να βρίσκουν χώρο και να προσπαθούν να τρυπώσουν στην εξουσία.
Ο δήμος Αλεξανδρούπολης πάντα ήταν ένας κρίσιμος δήμος για τον Έβρο, πόσο μάλλον μετά και τις εξελίξεις που τον βάζουν στο κάδρο των διεθνών ανακατατάξεων σε πολλά επίπεδα. Η «πρεμούρα» για την διεκδίκηση του δήμου, είχε ξεκινήσει μήνες πριν με διάφορους να απεργάζονται πρωτοβουλίες για δημοτικούς σχηματισμούς και σχέδια, με κινήσεις ακόμη και στην Αθήνα στους κομματικούς μηχανισμούς περί στήριξης που δεν ήρθε ποτέ και για κανέναν. Κάποια βέβαια σχέδια ευδοκίμησαν για κάποιους και κάποια άλλα έληξαν πριν καν ξεκινήσουν.
Στον δήμο Αλεξανδρούπολης, στον β΄γύρο ο Γιάννης Ζαμπούκης και ο Σταύρος Σταυράκογλου θα μονομαχήσουν, προτάσσοντας ο καθένας τα δικά του πολιτικά «όπλα».
Τα έργα και οι ημέρες του νυν δημάρχου μπαίνουν στην κάλπη και κρίνονται με την εμπειρία και την γνώση που αποκόμισε αυτά τα 4 χρόνια συνυπολογίζοντας την περίοδο της πανδημίας αλλά και το εκτρωματικό σύστημα διοίκησης που προέκυψε από την προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση και τις αδυναμίες που είχε αυτό.
Από την άλλη έχουμε το πρόγραμμα με τις προτάσεις, του επικεφαλής της παράταξης «ΑΡΧΗ» Σταύρου Σταυράκογλου σε συνδυασμό με την γνωστή πορεία του σε θέσης ευθύνης που είχε στην τοπική κοινωνία.
Τα αποτελέσματα του α΄γύρου είναι ικανά, κυρίως για τους καλά γνωρίζοντες, να βγάλουν κάποια συμπεράσματα και για το πως κινήθηκαν οι συνδυασμοί προεκλογικά, που πόνταραν, πόσο ρίσκαραν, σε ποιους πίστεψαν και ποιες αποφάσεις πήραν, ώστε να προκριθούν.
Τα πρόσωπα που στελεχώνουν τα ψηφοδέλτια των δυο υποψήφιων δημάρχων, με την διαδρομή που έχει ο καθένας, αποτυπώνουν τάσεις στην μάχη του σταυρού και πως αυτός κατακτήθηκε για τους περισσότερους.
Άλλοι με το έργο τους, άλλοι με την προσπάθεια τους, άλλοι με την φρεσκάδα τους, άλλοι με την πειθώ τους και άλλοι με την αναγνωρισιμότητά τους , προερχόμενη αυτή ποικιλοτρόπως, είτε από το οικογενειακό και συγγενικό περιβάλλον είτε από τον εργασιακό χώρο και πάει λέγοντας…
Πρόκειται για την νοοτροπία που επικρατεί στην χώρα να ψηφίζω με βάση τον γνωστό, τον φίλο, τον συγγενή και την υποχρέωση που μπορεί να έχω σε κάποιον. Μια νοοτροπία που κυριάρχησε και σε αυτήν την ψηφοφορία, καθώς είδαμε υποψήφιους να επανέρχονται από το πουθενά και κάποιοι να αναδεικνύονται με άλλα κριτήρια.
Θα πει κάποιος… «αυτή είναι η κρίση του κόσμου».
Άραγε όμως, αυτή είναι η κρίση του κόσμου;
Οι δημοτικές εκλογές είναι και πολιτικές εκλογές. Με αυτήν την έννοια, το ζητούμενο δεν είναι να γίνει διαλογή ανάμεσα στο πιο «αστραφτερό» χαμόγελο, στο πιο «καλόγουστο» συνολάκι ή στην πιο δακρύβρεχτη ιστορία με την οποία «ενδύεται» ο κάθε υποψήφιος.
Θα πρέπει να γίνει διαλογή και επιλογή μεταξύ θέσεων, προγραμμάτων και κυρίως προσωπικής στάσης του εκάστοτε υποψηφίου δημοτικού συμβούλου και κυρίως δημάρχου.
Με δυο λόγια, εκείνο που κρίνεται και σ’ αυτές τις εκλογές, είναι αν ο ψηφοφόρος θα ταχθεί με εκείνα ή με τα άλλα κοινωνικά συμφέροντα, που υπηρετούνται μέσα από τα προγράμματα υποψηφίων και συνδυασμών.
Σε ό,τι αφορά ειδικότερα τους δημότες , το ζητούμενο είναι αν μέσα από τις δημοτικές εκλογές θα προασπίσουν και θα ενισχύσουν το συμφέρον της πόλης ή αν θα παγιδευτούν σε υποσχέσεις γιατί κάπως έτσι διαμορφώνονται τα βολικά «κριτήρια» και η πασαρέλα επίδοξων «σωτήρων»…
