Όχι ότι δεν υπάρχουν φοροφυγάδες των ελεύθερων επαγγελματιών δηλαδή. Σαφώς και υπάρχουν και ίσως να είναι πολλοί. Όμως τα νέα μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση, για μια ακόμη φορά αποδεικνύουν τη διαχρονική ανικανότητα του κράτους και των λειτουργών του.
Στη δικαιοσύνη λένε ότι “καλύτερα να αθωωθούν δέκα ένοχοι, παρά να καταδικαστεί ένας αθώος”. Αυτό ακριβώς συμβαίνει με την περίπτωση των νέων μέτρων. Συλλήβδην και προκαταβολικά, θεωρούνται όλοι ένοχοι φοροδιαφυγής.
Το οτι δεν μπορεί, με οποιονδήποτε τρόπο, να εντοπίσει τους φοροφυγάδες η εφορία, θα το πληρώσουν ακόμα και αυτοί οι αυτοαπασχολούμενοι που παλεύουν να πληρώσουν ρεύμα, τηλέφωνο, ασφαλιστικές εισφορές κλπ, για να τους μείνουν πεντακόσια ή κάτι παραπάνω ευρώ να περάσουν τον μήνα.
Και μην πει κάποιος οτι δεν υπάρχουν τέτοιοι. Μια μικρή βόλτα στη γειτονιά σας αρκεί. Πόσα μικρά μαγαζάκια δουλεύουν με ένα άτομο και προσπαθούν να βγάλουν μεροκάματο επιβίωσης; Έχετε δει πολλούς από αυτούς να διαθέτουν αμαξάρες, να πηγαίνουν πολυήμερες διακοπές ή να τρώνε και να πίνουν έξω; Υπάρχουν και τέτοιοι, αλλά είναι η μειοψηφία. Τουλάχιστον σε περιοχές όπως ο Έβρος.
Αντί λοιπόν να κυνηγήσει τους πραγματικούς φοροφυγάδες η κυβέρνηση, τους βάζει όλους στο τσουβάλι. Είναι μια απόλυτη αδικία. Κι όμως, όπως πολλές φορές έχει ειπωθεί, θα μπορούσαν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί να λειτουργήσουν πιο αποτελεσματικά.
Και πάλι ας έρθουμε στα δικά μας, της περιοχής μας. Φέρτε στο μυαλό είκοσι γειτόνους σας και υπολογίστε σπίτια, αυτοκίνητα, παιδιά που σπουδάζουν, εξοχικά, ημέρες απουσίας για διακοπές. Αμέσως καταλαβαίνετε ποιοί έχουν οικονομική άνεση και ποιοί όχι. Η εφορία δεν μπορεί να το κάνει αυτό; Όχι στο χάος της Αθήνας, αλλά στις μικρές κοινωνίες της Αλεξανδρούπολης ή της Ορεστιάδας για παράδειγμα.
Βλέπεις κάποιον που είναι συνέχεια έξω για καφέδες, ποτά και φαγητό, οδηγάει καλό αμάξι και άλλο ένα η γυναίκα του, σπουδάζει δυο παιδιά σε άλλες πόλεις, Χριστούγεννα – Πάσχα – καλοκαίρι λείπει σε διακοπές. Πρώτος στον έλεγχο ο κύριος. Εάν δικαιολογούνται αυτά από τη φορολογική του δήλωση, όλα καλώς. Πρώτος μάγκας, τα αξίζει, να τα φάει να τα ευχαριστηθεί. Εάν δεν βγαίνει το πόθεν έσχες, να πέσει πέλεκυς βαρύς.
Παράλληλα βλέπεις τον κουρέα ή τον μπακάλη, τον βιβλιοπώλη ή τον καφετζή, μέρα νύχτα στο μαγαζί να περιμένει πελάτη σκοτώνοντας μύγες. Ένα μπουφάν κι ένα σακάκι το χειμώνα, ένα πουκάμισο κι ένα μπλουζάκι το καλοκαίρι. Αυτοκίνητο εικοσαετίας ή μηχανάκι ή ποδήλατο. Κρατάει το μαγαζί με νύχια και με δόντια, να συμπληρώσει ένσημα να βγει στη σύνταξη με 700 ευρώ.
Κι εσύ πας και του βάζεις πάλι τη στάμπα του φοροφυγά και τον φορτώνεις με άλλο ένα κατοστάρικο ή εκατοπενηντάρι τον μήνα για την εφορία. Δεν είσαι απλά απαράδεκτος ως κυβερνήτης, είσαι ανίκανος με τη βούλα.
Πόσες δεκαετίες πέρασαν που ακούμε για πάταξη της φοροδιαφυγής; Έγινε κάτι; Τόσο απλά είναι τα πράγματα, που τα ξέρουμε όλοι. Τα “μαστόρια” κόβουν αποδείξεις με το σταγονόμετρο. Δημόσιοι υπάλληλοι κάνουν δεύτερη δουλειά. Καθηγητές κάνουν παρανόμως μαθήματα. Γιατροί “πετσοκόβουν” αποδείξεις. Δεν είναι όλοι έτσι, αλλά είναι πολλοί.
Οπότε, ένας είναι ο τρόπος. Περιουσιακά στοιχεία, τραπεζικές καταθέσεις και σύγκριση με το πόθεν έσχες του καθενός.
Να δεις πότε βγαίνει άκρη με τους φοροφυγάδες.
Και άσε βρε τον κακομοίρη να παλέψει για το μεροκάματο και να επιβιώσει…
ΠεΝ
