Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2024

Πρώην Διοικητής ΑΧΕΠΑ: “Με συγκλόνισε ο θάνατος της εγκύου στην Αλεξανδρούπολη”

Στο θάνατο της 37χρονης Δέσποινας, η οποία βρισκόταν στον 7ο μήνα της εγκυμοσύνης της, αναφέρεται με ανάρτησή του ο γνωστός χειρουργός μεταμοσχεύσεων, πρώην Διοικητής του ΑΧΕΠΑ Δημήτριος Γάκης. Ο ίδιος περιγράφει ένα αντίστοιχο περιστατικό που έζησε ο ίδιος στο νοσοκομείο του Ριάντ, όπου εργαζόταν.

Το περιστατικό εκείνο, το 2019, είχε διαφορετική κατάληξη, με την έγκυο γυναίκα να σώζεται και το έμβρυο να καταλήγει.

Αναλυτικά σε ανάρτηση του αναφέρει:

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΓΚΥΟΥ…
Η είδηση με συγκλόνισε!

Αυτόματα ήρθαν στο μυαλό μου οι σκηνές και τα συναισθήματα που έζησα το 2019, στο νοσοκομείο (Ριάντ)!

Το τηλέφωνο ήρθε από έναν από τους καλύτερους συνεργάτες μου που εφημέρευε στο τμήμα επειγόντων περιστατικών (ΤΕΠ): «Hi Boss, we have a pregnant…»(Δεν πρόλαβε να τελείωσει την φράση του). Έγκυο; -Έρχομαι!

Το έγκυος στο ΤΕΠ για εμάς σήμαινε συναγερμός… Δεν είναι μόνο ότι έχεις διαγνωστική δυσκολία λόγω της παρεκτόπισης των οργάνων από την εγκύμονα μήτρα… Δεν είναι η δυσκολία του να χρησιμοποιήσεις τις ακτινολογικές εξετάσεις … Είναι ότι έχεις διπλή ευθύνη! Δύο ζωές…

Η εξέταση έγινε 2 λεπτά αργότερα. Η έγκυος σφάδαζε από τον πόνο. Κάτωχρη! Ήταν το τέταρτο παιδί- τρεις προηγούμενες καισαρικές. Σύνδεσα τον υπέρηχο τσέπης στο κινητό μου και σάρωσα την κοιλία (μόλις είχε κυκλοφορήσει το εξάρτημα στις ΗΠΑ και το είχαμε πάρει). Παντού υγρό . στην κοιλιά. Παντού ευαισθησία και παλίνδρομη ευαισθησία, δείγμα περιτοναικού ερεθισμού. Το έμβρυο δεν ακούγονταν με το Sonicaid…

Στο Χειρουργείο, πρόσταξα. Ενημέρωσα τον έντρομο σύζυγο! Θυμάμαι ότι έβγαλε την μαντήλα του και σκούπισε το κάθιδρο πρόσωπό του, παρά την χαμηλή θερμοκρασία στο ΤΕΠ.

Κάναμε άμεση λαπαροσκόπιση. Παντού αίμα και πήγματα. Τα αναρρόφησα και είδα να προβάλλει από την πρόσθια επιφάνεια της μήτρας ένα τμήμα του εμβρύου καλυμμένο από την αμνιακή μεμβράνη. Ρήξη μήτρας!

Ανοίγουμε, είπα! Πιέστε, είπα στους συνεργάτες μου, δείχνοντας τους το σημείο του κοιλιακού τοιχώματος πάνω από την ρήξη της μήτρας…-Γεμίστε είπα στους αναισθησιολόγους που έτρεχαν ήδη μεταγγίζοντας, παίρνοντας δείγματα, περνώντας νέες γραμμές… Είχαν μάθει, ότι δεν ανοίγουμε την κοιλιά αν δεν «γεμίσουμε» το κυκλοφορικό σύστημα πριν…Ποτέ δεν ξέρεις πόσο έντονη θα είναι η αιμορραγία μόλις αρθεί η ενδοκοιλιακή πίεση, ανοίγοντας την κοιλιά…

Βγήκα, από το χειρουργείο, στη είσοδο του διαδρόμου της άσηπτης περιοχής και ενημέρωσα τον σύζυγο ότι πρέπει να γίνει αφαίρεση της μήτρας. Συμφώνησε δακρυσμένος…

Μπήκα μέσα και άνοιξα την κοιλιά. Κλαμπάρισα τα αγγεία της μήτρας και σταμάτησα την αιμορραγία. Περίμενα λίγο τον αναισθησιολόγο να ανεβάσει την πίεση της γυναίκας με υγρά και αίμα. Στο μεταξύ είχε φθάσει ο γυναικολόγος και είχε ντυθεί. Με κοίτταξε στα μάτια με σεβασμό! Ήταν ένας εξαιρετικός Σουδανικής καταγωγής, Αγγλοεκπαιδευμένος Γυναικολόγος. Να με βοηθήσει, ή να συνεχίσει αυτός την επέμβαση; Είναι δική σου, του είπα. Έβγαλα τα απστειρωμένα ρούχα μιας χρήσης και έκατσα στο τραπεζάκι που είχαμε το φάκελλο και άρχισα να γράφω τα ευρήματα και το πρακτικό χειρουργείου. Όταν σήκωσα το κεφάλι είδα το προσωπικό του χειρουργείου να με κοιτά με απορία..

-Στεναχωρηθήκατε, ε! Μου είπε η Προισταμένη!

Its OK, της είπα. Αναστέναξε. Και τότε ένιωσα το ρίγος να διατρέχει την ραχοκοκαλιά μου. Και κατάλαβα γιατί με κοιτούσαν…Κοίταξα την σκούρη μπλε στολή χειρουργείου μου που ήταν μούσκεμα! Με το air-condition ρυθμισμένο στους 18 ο C… Δείγμα του ψυχικού ζορίσματος παρά την επιφανειακή ηρεμία!

Έφυγα με το κεφάλι σκυφτό για να μην δώ το νεκρό νεογνό που έβγαζε ο γυναικολόγος.

Δεν μπορούσα, όμως να είμαι χαρούμενος όπως όταν έσωζα από τον θάνατο έναν τραυματία… Μπορεί, εκείνο το μαιμουδάκι να είχε πεθάνει πριν δούμε την έγκυο…Όμως…

Την επόμενη μέρα , στον θάλαμο της ασθενούς, στην γυναικολογική όπου πήγαμε να την επισκεφτούμε, με περίμενε μία πραγματική ανταμοιβή! Με περίμεναν με τα τρία παιδιά της που με ευχαρίστησαν που σώσαμε την μαμά τους. Βγάλανε φωτογραφίες με τον ασπρουλιάρη, γιουνάν (=Έλληνα) γιατρό που τα πήρε αγκαλιά…

Δύο χρόνια μετά μου έσφιξε την ψυχή η είδηση της απωλείας της εγκυου στην Αλεξανδρούπολη…

Γράφω αυτές τις γραμμές, για να πω στους νεότερους συναδέλφους μου, ότι: #Έγκυος στο ΤΕΠ; ΤΡΕΧΟΥΜΕΕΕΕΕΕ!!!

Facebook
Twitter
WhatsApp
Email

◉ Διαβάστε ακόμη