Οι γονείς έκαναν το χρέος τους, πήγαν τα είπαν και τώρα περιμένουν…Τι περιμένουν; Σίγουρα όχι την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος…Περιμένουν να δοθούν λύσεις στα αυτονόητα για τα παιδιά τους…Η ένωση γονέων και κηδεμόνων Αλεξανδρούπολης σε συνέχεια της καταγραφής και δημοσιοποίησης των σημαντικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι μαθητές στις καθημερινές μετακινήσεις τους από και προς τα σχολεία τους, μετά από δική τους πρωτοβουλία, αφού η υπόθεση έφτασε στο “μη παρέκει” αποφάσισαν να συναντηθούν τόσο με τον αντιπεριφερειάρχη Έβρου όσο και με εκπρόσωπο της εταιρείας αστικό κτελ, προκειμένου να βρουν την χρυσή τομή για να σταματήσει η ταλαιπωρία των παιδιών τους αλλά και να μην βάζουν σε κίνδυνο την σωματική τους ακεραιότητα.
Η συνάντηση δεν είχε το αποτέλεσμα που θα ήθελαν οι γονείς και αποχώρησαν απ’ αυτήν με την ίδια ανησυχία και προβληματισμό που πήγαν. Από την πλευρά της ένωσης τα επίμαχα ζητήματα τέθηκαν, συνωστισμός, ώρες δρομολογίων και στάση σε επικίνδυνο σημείο. Από την πλευρά της αντιπεριφέρειας και του αστικού αρκέστηκαν στο να τους ακούσουν και να παραδεχτούν, πως πράγματι τα προβλήματα που αναφέρονται είναι σοβαρά.
Ο αντιπεριφερειάρχης Έβρου Βασίλης Δελησταμάτης, όπως λένε οι γονείς παρέμεινε στο ρόλο του διαιτητή, χωρίς να δώσει άμεσες λύσεις, αν και είναι ο καθ’ ύλην αρμόδιος φορέας για την μεταφορά των μαθητών. Οι γονείς προσδοκούσαν, μετά και την έκταση που πήρε το ζήτημα, ότι θα ακούσουν κάποιες προτάσεις που να δρομολογούν θετικές εξελίξεις, αντ’ αυτού το μόνο που ειπώθηκε ήταν η επανεξέταση του ζητήματος εν’ ευθέτω χρόνω.
Ο εκπρόσωπος του αστικού κτελ κινήθηκε στην ίδια κατεύθυνση που κινείται μέχρι και σήμερα, χωρίς δηλαδή να λαμβάνει σοβαρά τις πραγματικές ανάγκες των παιδιών και χωρίς να επιδείξει κάποια ευελιξία διαπραγμάτευσης ή εναλλακτικού σχεδιασμού, απορρίπτοντας οποιαδήποτε πρόταση με την αιτιολογία του κόστους.
Η ένωση γονέων και κηδεμόνων μαζί με τους γονείς του 2ου ΓΕΛ, με τον πρόεδρο της κοινότητας Άνθειας – Αρίστεινου και με τον νεοεκλεγέντα δημοτικό σύμβουλο Τραϊανούπολης που ήταν παρόντες στην συζήτηση, έφυγαν απογοητευμένοι, για τα “κλειστά αυτιά” που βρήκαν και τόνισαν, πως θα συνεχίσουν τον αγώνα και την προσπάθεια τους, διεκδικώντας την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων τους, γιατί μπροστά στην ζωή των παιδιών τους δεν μπαίνει τίποτα άλλο και ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του…
