Μπορεί κάποιοι από εμάς να έχουμε φυλαχτά. Μπορεί να έχουμε κάποιες φωτογραφίες. Ή κάποια άλλα προσωπικά είδη δικών μας ανθρώπων. Αντικείμενα που να μας θυμίζουν τα λόγια εκείνης της στιγμής, τους ανθρώπους που μας τα έδωσαν με χαρά και αγάπη. Πράγματα που μας θυμίζουν αυτούς τους ανθρώπους… για πάντα…
Δεν είναι λίγες οι φορές που λέμε ότι, όλα τελικά έχουν την δική τους ιστορία και ας μην το ξέρουμε!
Αυτό ακριβώς συμβαίνει σε πολλούς ανθρώπους που ασυναίσθητα σε κάποια στιγμή της ζωής τους θα θυμηθούν μία ιστορία…
Μία τέτοια ιστορία διαβάσαμε στο facebook. Θα μπορούσε να έχει τίτλο « Η ιστορία ενός χριστουγεννιάτικου δέντρου» ή ακόμα και « Ο κύριος Αναστάσης και το χριστουγεννιάτικο δέντρο». Έτσι όπως την ξέρει και την μοιράστηκε ο Αλεξανδρουπολίτης Τίμος Μπούνης με τους φίλους του και αφορά ένα δέντρο! Ναι… ένα δέντρο το οποίο στο εξής θα γνωρίζουμε ότι έχει την δική του ιστορία!!!
Αυτή η ιστορία ξεκινά στα τέλη της δεκαετίας του ’80, τότε που κατασκευαζόταν το πάρκο μεταξύ Προμηθέως – Τριών Ιεραρχών και Πλαστήρα στην Αλεξανδρούπολη. Ο τότε υπάλληλος πράσινου του Δήμου Αλεξανδρούπολης και υπεύθυνος συντήρησης για το συγκεκριμένο πάρκο Αναστάσης Παρασκευάς (πατέρας της Μάρως και του Τάκη) φύτευσε σε ένα σημείο ένα δεντράκι! Σαν να το ‘ξερε… έλεγε «κάποτε θα μεγαλώσει και θα το στολίζουμε για τα Χριστούγεννα». Τα χρόνια πέρασαν, πέρασαν πολλά χρόνια, πάνω από τριάντα… Φυσικά ο κυρ Αναστάσης πήρε σύνταξη αλλά σίγουρα εξακολουθούσε να το φροντίζει. Δυστυχώς όμως πριν μερικά χρόνια έφυγε για το μεγάλο ταξίδι.
Το μικρό εκείνο δεντράκι… να το! Μεγάλωσε και πλέον είναι φωτισμένο!!!
Ο κυρ Αναστάσης δεν το είδε, ούτε το χάρηκε φωτισμένο. Ωστόσο, το χαιρόμαστε εμείς για λογαριασμό του, όλη η γειτονιά αλλά και όσοι στο εξής θα το αντικρίσουν!
Εκείνο το μικρό σποράκι που ο κυρ Αναστάσης φύτευσε, σήμερα μεγάλωσε, έκανε αυτό που όφειλε να κάνει, στέκει αγέρωχο και φωτεινό, να θυμίζει σε όλους ότι η κίνηση της στιγμής μπορεί χρόνια μετά να αποτελέσει ένα σημείο – μία ιστορία αναφοράς…
Καλές γιορτές σε όλους!
