Γράφει ο Κωνσταντίνος Τριανταφυλλάκης – Συγγραφέας
Το 1982, ως μεταπτυχιακός φοιτητής, εργαζόμουν σε μια μικρή διαφημιστική εταιρεία στη Νέα Υόρκη.
Μια μέρα ο ιδιοκτήτης της εταιρείας, ο…γέρο- Gary (ο άνθρωπος ήταν και δεν ήταν 45 ετών, αλλά εμείς τα τσογλάνια τον λέγαμε…γέρο) μας φώναξε, έμπλεος ενθουσιασμού, και μας ανακοίνωσε ότι είχε πάρει μια καλή δουλειά για ένα πρόγραμμα προβολής της Κομητείας….Μπερναλίλο, του New Mexico! Όταν τελείωσε η ενημέρωση και ο…γέρος έφυγε, ψιθύρισα κάπως φωναχτά: “σιγά που θα πείσουμε άνθρωπο να πάει στο…Μπερναλίλο!”
Κάποιος “συνάδελφος” του το κάρφωσε και ο…γέρος με κάλεσε για…ακρόαση! “Να ξέρεις ότι τα πάντα μπορούν να γίνουν ένα ελκυστικό προϊόν, αν τα βάλεις σ’ ένα ωραίο περιτύλιγμα, επιλέξεις το κατάλληλο κοινό και τα σερβίρεις μ’ έναν έξυπνο τρόπο!”
Την άλλη μέρα μ’ έστειλε για τρείς μέρες στην Αλμπουκέρκη, πρωτεύουσα της κομητείας Μπερναλίλο και την εντολή, όταν επιστρέψω, να τον πείσω γιατί πρέπει να πάει εκεί για τρείς μέρες και τι να κάνει κάθε μέρα για να μην πλήξει!
Γιατί αναφέρω αυτή την μικρή ιστορία;
Κάθε φορά που πηγαίνω στο Διδυμότειχο, θλίβομαι αφ΄ενός για τον μαρασμό, αφ’ ετέρου βλέποντας να μένει αναξιοποίητος όλος αυτός ο πλούτος με τον οποίο είναι φορτωμένη η πόλη και η περιοχή. Και να γκρινιάζουν όλοι ότι μας έχει εγκαταλείψει το κράτος! Την έχω βαρεθεί αυτή τη μιζέρια, χρόνια τώρα!
Πολλοί νομίζουν ότι για ν’ αναπτυχθεί μια πόλη χρειάζονται χρήματα. Φυσικά, χρειάζονται και χρήματα, αλλά πρωτίστως χρειάζονται ιδέες! Αυτό που έλεγε ο …γέρο Gary, να “δημιουργηθούν προϊόντα”!!! Σήμερα δόξα τω θεώ, υπάρχουν τόσοι πολλοί τρόποι προβολής, με τόσο μικρό κόστος και τόσο μεγάλο κοινό (target groups) που μπορεί να επικοινωνήσεις τα πάντα, σ’ όλο τον κόσμο. Ας αρχίσουμε με μερικές ιδέες που μου ήρθαν, πρόχειρα, στο μυαλό, όταν ήμουν εκεί πριν τρείς εβδομάδες.
Το Διδυμότειχο ως προορισμός
Μιας και πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, σκεφτήκαμε ποτέ να μετατρέψουμε ένα υπόσκαφο σπήλαιο του Κάστρου σε φάτνη της Γέννησης, γεγονός που θα προκαλούσε ενδιαφέρον για επισκέπτες όχι μόνο από τον Έβρο, αλλά από ολόκληρη την Ελλάδα!
Και το Πάσχα, επίσης, οι ακολουθίες της Σταύρωσης και της Ανάστασης θα μπορούσαν να γίνονται στο Κάστρο!
Το Διδυμότειχο μπορεί να αναδειχθεί σ’ έναν εξαιρετικά ενδιαφέροντα προορισμό για θρησκευτικό τουρισμό, όχι μόνον για την μοναδικότητα των εκκλησιών του, αλλά και για την τεράστια συλλογή από μοναδικές εικόνες, που μένει άγνωστη στο ευρύ κοινό!
Να απαιτήσει η πόλη να μεταφερθεί και να εκτίθεται πλέον στο Διδυμότειχο, το χρυσό άγαλμα του Σεπτίμιου Σεβήρου που βρέθηκε μεν στην Πλωτινούπολη, αλλά εκτίθεται στην Κομοτηνή, όταν στο Διδυμότειχο υπάρχει Βυζαντινό Μουσείο!!!
Η πόλη μπορεί να αναδείξει το αποτύπωμα που άφησαν οι Αρμένικες, οι Εβραϊκές και οι μουσουλμανικές κοινότητες και να φτιάξει ειδικά προγράμματα για αυτό το κοινό.
Πάνω στο κάστρο, επίσης, μπορεί να τοποθετηθεί μια τεράστια ελληνική σημαία και να γίνεται εκεί η Κυριακάτικη έπαρση και υποστολή.
Ο Ερυθροπόταμος, για το Χειμώνα και την Ανοιξη, μπορεί να είναι ένας ελκυστικός προορισμός για rafting. Εχω κάνει rafting στους περισσότερους ποταμούς της Ελλάδος και πιστέψτε με δεν έχει να ζηλέψει τίποτα!
Στο ξενοδοχείο που έμεινα πρόσφατα, συνάντησα τρείς Ιταλούς που ήρθαν στο Διδυμότειχο για κυνήγι! Τι έχουμε κάνει για να αναδείξουμε την περιοχή ως κυνηγετικό προορισμό;
Με αφορμή τα “Ελευθέρια”, να οργανώνεται ένας διεθνής Μαραθώνιος (και δρόμοι 5 και 10 χιλιομέτρων) ο οποίος θα περνάει από το Κάστρο και άλλα σημαντικά μνημεία της πόλης, παρόχθιες διαδρομές, στον Ερυθροπόταμο και τον Εβρο, θα διασχίζει χωριά της περιφέρειας, όπως το Πύθιο με το Κάστρο του και το Ρήγιο με τους τύμβους. Θα πρόκειται για μια μοναδική διαδρομή εξαιρετικής ομορφιάς και μεγάλου ενδιαφέροντος. Μπορεί να προσελκύσει χιλιάδες αθλητές και στην πόλη θα στήνεται ένα απέραντο πανηγύρι, από το οποίο θα κερδίζει απίστευτη προβολή.
Μέσα στην Πόλη, πάνω στο Κάστρο, αλλά και κατά μήκος του Ερυθροπόταμου μπορούν να χαραχθούν ιστορικές διαδρομές και μονοπάτια τα οποία θα προσελκύσουν επισκέπτες για πεζοπορία και ιστορικά ταξίδια.
Οικονομία – Γαστρονομία
Στο Διδυμότειχο και την ευρύτερη περιοχή παράγονται μοναδικά προϊόντα, όπως λουκάνικα, καβουρμάς, τυριά, αργιάνι, τραχανάς και πολλά άλλα. Πόσα απ’ αυτά τα έχουμε χαρακτηρίσει ως προϊόντα Διδυμοτείχου; Τι κάνουμε για να τα προβάλουμε;
Παλαιότερα στην περιοχή ανθούσαν τα αναψυκτά “Τσιακίρη”, η καλύτερη γκαζόζα στον κόσμο! Τα προϊόντα “Ρακιτζή”. Τι κάνουμε για να τα επαναλανσάρουμε ως προϊόντα του τόπου;
Θρακιώτικη κουζίνα: Η φίλη μου η Ιωάννα Παρασχάκη έχει γράψει ένα καταπληκτικό βιβλίο “Η ρόδινη ζωή”. Να ένας ωραίος τρόπος να προσελκύσουμε επισκέπτες για να γνωρίσουν τις μοναδικές απολαύσεις που προσφέρει η τοπική κουζίνα.
Να αναδείξουμε τα τοπικά εστιατόρια, ταβέρνες ουζερί, να τα πιστοποιήσει ο δήμος, και να τα προβάλλει ως προορισμούς!
Στον εγκαταλελειμμένο, αλλά μεγάλης συναισθηματικής αξίας, Σιδηροδρομικό Σταθμό μπορούμε να διαμορφώσουμε μια αγορά τοπικών προϊόντων, η οποία να απαιτήσουμε να είναι duty free, όπου οι παραγωγοί θα μπορούν να πουλούν τα τυποποιημένα προϊόντα τους για τους επισκέπτες της πόλης.
Στο μετρό του Συντάγματος κάθε χρόνο να γίνεται μια έκθεση προβολής και γνωριμίας με τα προϊόντα της περιοχής.
Ο Δήμος θα μπορεί να προσκαλέσει νέους επιχειρηματίες και για μια πενταετία να τους απαλλάξει από δημοτικά τέλη και τους παράσχει δωρεάν κτιριακές εγκαταστάσεις. Να επιστρέψουν στην Πόλη νέοι και δημιουργικοί άνθρωποι.
Πάνω στο κάστρο μερικά υπόσκαφα, χωρίς πολλές επενδύσεις, μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως σημεία προβολής για παραδοσιακά προϊόντα, τυριά, κρασί και τσίπουρο.
Τέτοια περίοδο στην περιοχή δουλεύουν τα καζάνια για την παραγωγή τσίπουρου. Να σχεδιάσουμε διαδρομές γευσιγνωσίας. Είναι τόσο απλό!
Στον ορεινό όγκο, αφθονούν κράνα, μύρτιλα, όλων των ειδών τα βατόμουρα! Τι κάνουμε για να τα αξιοποιήσουμε;
Πολιτισμός
Το Διδυμότειχο στη μακραίωνα ιστορία του ήταν σημείο συνάντησης των πολιτισμών. Σημάδια και μνημεία υπάρχουν παντού. Δεν αρκεί να υπάρχουν τα μνημεία. Πρέπει να τα μετατρέψουμε σε ενδιαφέρουσες προτάσεις για επισκέπτες.
Το Διδυμότειχο ίσως είναι ένας από τους λίγους Δήμους της χώρας που δεν έχει ένα καθιερωμένο ετήσιο καλλιτεχνικό Φεστιβάλ, το οποίο θα μπορούσε να διεξάγεται στο Κάστρο και να προσελκύει καλλιτέχνες και κοινό, όχι μόνον από την Ελλάδα, αλλά και από τις χώρες της ευρύτερης περιοχής.
Στον Συνοικισμό, υπάρχουν ακόμα σπίτια, όπως αυτά χτίστηκαν το 1922, όταν οι γιαγιάδες και οι παππούδες μας ήρθαν από όλα τα σημεία της Θράκης. Είναι υποχρέωσή μας να φτιάξουμε μια προσφυγική γειτονιά προς τιμή τους και ν’ αρχίσουμε να συλλέγουμε το άφθονο υλικό που υπάρχει. Και αυτό μπορεί ν’ αποτελέσει σημείο έλξης για απογόνους προσφύγων και μελετητές από όλη την Ελλάδα.
Το Κάστρο του Διδυμοτείχου και η Πλωτινόπολη, μπορούν να μετατραπούν σε “εργαστήρια” πολιτισμού.
Στη γενέθλια γη, την Καρωτή, του Χρόνη Αηδονίδη, του Καρυοφίλλη Δοϊτσίδη και του Βαγγέλη Δημούδη, θα μπορούσε να οργανώνεται ένα ετήσιο φεστιβάλ δημοτικής μουσικής. Να δείχνουμε επίσης και τα νέα και σπουδαία παιδιά που πήραν τη σκυτάλη, όπως ο φίλος μου ο μικρός Γιώργος Συμεωνίδης.
Η ευρύτερη περιοχή του Διδυμοτείχου προσφέρεται ως εξαιρετικό σκηνικό για τηλεοπτικές παραγωγές. Πριν δυο χρόνια ένας φίλος παραγωγός και σκηνοθέτης ήθελαν να γυρίσουν μια ταινία στην πόλη, ακόμα περιμένουν την ….απάντηση κάποιου ανεκδιήγητου από την Περιφέρεια που είναι υπεύθυνος για τον τουρισμό. Εννοείται ότι η ταινία γυρίστηκε αλλού!
Παιδεία…
Χρόνια τώρα φωνάζουμε επειδή οι καρεκλοκένταυροι καθηγητάδες του Δημοκριτίου πανεπιστημίου, έχουν βαλθεί να κλείσουν τη Νοσηλευτική και να την μεταφέρουν στην Αλεξανδρούπολη. Τους καταλαβαίνω. Το Διδυμότειχο πέφτει μακριά. Σκέτη ταλαιπωρία , που να τρέχουν τώρα κοτζάμ καθηγητάδες…100 χιλιόμετρα. Ντροπής πράγματα!
Όμως, σήμερα πια, σχεδόν όλα τα Πανεπιστήμια προσφέρουν ολόκληρα προγράμματα, από Bachelor μέχρι Διδακτορικά, διαδικτυακά! Γιατί ο Δήμος, δεν διαμορφώνει μια αίθουσα διδασκαλίας, υψηλών προδιαγραφών, και να υπογράψει μια σύμβαση μ’ ένα αμερικανικό Πανεπιστήμιο και να προσφέρει μια σειρά από πτυχία; Μη μου πει κανένας ότι δεν γίνεται, ξέρω ότι γίνεται γιατί το έχω κάνει!!!
Ο Δήμος θα μπορούσε κάθε χρόνο να επιδοτεί μεταπτυχιακές εργασίες που θα έχουν ως θέμα την ανάδειξη της ιστορία και του πολιτισμού του Διδυμοτείχου και της ευρύτερης περιοχής. Και να απευθυνθεί όχι μόνο σε Ελληνες, αλλά και σε ξένους φοιτητές! Πρόσφατα περιήλθε εις γνώση μου μια διπλωματική εργασίας της κυρίας Φωτεινής Γραμμενίδου για τον “Αγιο Αθανάσιο” που με άφησε άναυδο για το πλούτο των πληροφοριών που περιέχει. Ο Γιάννης Σαρσάκης έχει γράψει ένα βιβλίο για τον “Ιωάννη Βατάτζη”, που έπρεπε να είναι σε κάθε βιβλιοθήκη. Ο Παντελής Αθανασιάδης έχει βγάλει στο φώς πολύτιμα ιστορικά στοιχεία που αναδεικνύουν την ιστορία της πόλης. Υπάρχει πεδίον δόξης λαμπρόν!
Να ξεκινήσει ένα πρόγραμμα συντήρησης και ανακαίνισης των νεοκλασικών κτιρίων του Διδυμοτείχου τα οποία ρημάζουν! Τα κτίρια αυτά θα μπορούσαν να δοθούν για πολιτιστικές δράσεις, και κάποια θα μπορούσαν να μετατραπούν σε ξενώνες! Σε κάθε περίπτωση, θ’ αναβαθμιστεί η πόλη!
Έχω ήδη γράψει σεντόνι και έγινα κουραστικός. Δεν έχει νόημα να συνεχίσω… Υπάρχουν πολλά περισσότερα που θα μπορούσαν να γίνουν. Και όπως έλεγε ο …γέρο Gary, “where is a will, there is a way….”
