Η αξεπέραστη Σελί Ντιόν και ο μυστηριώδης μασκοφόρος στέκονται για λίγα δευτερόλεπτα μπροστά από το μεγαλειώδες άγαλμα της Νίκης της Σαμοθράκης…
Και ναι, μπορεί αυτές οι εικόνες να κράτησαν μόλις λίγα δευτερόλεπτα τηλεοπτικού αέρα κατά την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά ήταν ικανά για να σκορπίσουν δέος και υπερηφάνεια σε όλους τους Έλληνες και όχι μόνο. Ήταν ικανά, ώστε η φτερωτή Νίκη να «ταξιδέψει» παγκοσμίως και να τη θαυμάσει όλη η πλάση. Την δική μας Νίκη της Σαμοθράκης, ένα άγαλμα ασύλληπτης ομορφιάς και σπουδαίας ιστορίας.
Ένα άγαλμα που διαφημίζει και προβάλλει την Ελλάδα και το νησί του Έβρου, την Σαμοθράκη σε όλο τον κόσμο. Η θεά που στέκεται στην πλώρη του πλοίου μαγεύει με το επιβλητικό της ανάστημα όλους τους θεατές, μαγνητίζει τα βλέμματα και προκαλεί ρίγη συγκίνησης και στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Όμως εμείς οι Εβρίτες, έχουμε ακόμη έναν λόγο για να νιώθουμε τους παλμούς της καρδιάς μας να χτυπούν πιο δυνατά, ξέροντας, ότι η Νίκη της Σαμοθράκης που βρέθηκε στο Ιερό των Μεγάλων Θεών στην Σαμοθράκη και κοσμεί το μουσείο του Λούβρου, είναι η δική μας Νίκη της Σαμοθράκης, που καθημερινά την επισκέπτονται και τη θαυμάζουν χιλιάδες άνθρωποι και που ετησίως ξεπερνούν τα 10 εκατομμύρια.
Αυτό το μοναδικό αριστούργημα, στο οποίο όλοι αναφέρονται κατά την επίσκεψη τους στο Λούβρο και που τώρα λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων αποκτά περισσότερη αίγλη και εμβέλεια και που όλοι οι άλλοι μιλούν για την Σαμοθράκη, αλλά χωρίς την Σαμοθράκη, προκαλεί ταυτόχρονα με όλα αυτά τα θετικά και «φωτεινά» συναισθήματα, θλίψη, παράπονα και πικρία που τόσα χρόνια δεν φρόντισαν οι διοικούντες αυτής της περιοχής να την αξιοποιήσουν για την προβολή και την ανάδειξη της περιφέρειας ΑΜΘ και του νησιού, ένα γεγονός που έτσι και αλλιώς από μόνο του μας έχει δοθεί τόσο απλόχερα! Όμως το κοιτάμε και το καμαρώνουμε, όπως κάνουν όλοι οι υπόλοιποι, ενώ εμείς θα μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε από τη «μάζα» και να αξιοποιήσουμε αυτόν τον σπάνιο θησαυρό προς όφελος του νησιού.
Σκέψεις, προτάσεις και ιδέες σίγουρα υπάρχουν για να «χτιστεί» μια ωραία τουριστική ιστορία γύρω από την Νίκη της Σαμοθράκης, όμως αποδεικνύεται πως λείπει διαχρονικά η πραγματική βούληση. Κάποιος θα μπορούσε να πει, πως στον καιρό των μέσων κοινωνικής δικτύωσης θα αρκούσε και το γεγονός ένας δήμαρχος ή ένας περιφερειάρχης να σταθεί δίπλα στο άγαλμα από το Λούβρο και να προσκαλέσει τους τουρίστες να δουν από κοντά το νησί που «γέννησε» την Νίκη της Σαμοθράκης. Δράσεις και ενέργειες μπορούν να γίνουν, από την πιο απλή πρωτοβουλία μέχρι την πιο πολύπλοκη, στόχευση, οργάνωση και κυρίως πολιτική διάθεση χρειάζονται, ώστε να γίνει γνωστό, πως η Σαμοθράκη είναι μια μικρή «γωνιά» στην Ελλάδα, στη γη της οποίας «αποκαλύφτηκε» αυτό το τεράστιο πολιτισμικό μνημείο…
