Είναι κάποιες φορές που προσπαθώ πολύ να καταλάβω την λογική κάποιων αποφάσεων. Πολύ περισσότερο δε, προβληματίζομαι με την εφαρμογή των αποφάσεων αυτών.
Και εξηγούμαι: Έχει αποφασίσει κυβέρνηση ότι η εστίαση θα ανοίξει 1 Ιουνίου. Το να επανέλθουμε ήπια, σε μία νέα κανονικότητα είναι απόλυτα κατανοητό. Είναι άλλωστε ένας σημαντικός λόγος που επιλέξανε την ημερομηνία αυτή (1 Ιουνίου) και μάλιστα σε συνδυασμό με τον ελεγχόμενο (εδώ και μέρες) αριθμό κρουσμάτων. Μέχρι εδώ είμαστε καλά.
Τι γίνεται όμως με όλα αυτά που βλέπουμε να συμβαίνουν κάθε μέρα και θα συνεχίσουμε να βλέπουμε π.χ. έξω από τις τράπεζες, στα πάρκα στις αυλές των σχολείων όταν πέφτει το σκοτάδι;
Έχει κανείς την εντύπωση ότι σε μία ταβέρνα ή ένα καφέ οι θαμώνες θα ήταν πιο κοντά ο ένας από τον άλλο?
Η απάντηση έρχεται εύκολα: Όχι βέβαια!
Ίσα ίσα, σε καφέ και ταβέρνες οι θαμώνες αλλά και οι ίδιοι οι καταστηματάρχες θα φρόντιζαν να τηρήσουν αυστηρά τις σχετικές οδηγίες. Άλλωστε τα πρόστιμα είναι μεγάλα!
Οι φωτογραφίες που βλέπετε είναι από την Παρασκευή 8 Μαΐου.
Αναρωτιέμαι ποιος πρέπει να αναλάβει την ευθύνη για την τήρηση των μέτρων προστασίας και στη συγκεκριμένη περίπτωση των αποστάσεων. Αφού η ατομική ευθύνη πάει περίπατο… έξω απ’ τις τράπεζες, τότε θα πρέπει να υπάρχει μηχανισμός ελέγχου για αυτές τις καταστάσεις.
Είναι ευθύνη της τράπεζας; Θα πρέπει η δημοτική αστυνομία να αναλάβει δράση; Η αστυνομία ίσως;
Διυλίζουν τον κώνωπα (εστίαση) και καταπίνουν την κάμηλον(τράπεζες, πάρκα, πλατείες). Αυτό συμβαίνει εδώ.
Η εστίαση περνάει από κόσκινο και όλα τα υπόλοιπα που θα συμβούν μέχρι την 1 Ιουνίου… πέρα βρέχει. Τρέμω με την ιδέα νέων κρουσμάτων, κάπου εκεί, αρχές Ιουνίου. Οι πρώτοι που θα την πληρώσουν και πάλι είναι η εστίαση, ο εμπορικός κόσμος και ο τουρισμός.
Η ατομική ευθύνη πρέπει να επιστρέψει!
Όσο πιο γρήγορα αποδεχτούμε την νέα κανονικότητα και τηρήσουμε τα μέτρα προστασίας, τόσο πιο γρήγορα θα πατήσουμε στα πόδια μας και θα συνεχίσουμε στην επόμενη μέρα.
Το νΈβρο
