“Το παρόν είναι δώρο!”, εξομολογείται ο Armindo Veiga.
Ο Armindo Veiga είναι από την Πορτογαλία. Είναι εθελοντής από το Ευρωπαϊκό Σώμα Αλληλεγγύης. Όταν τελείωσε το πανεπιστήμιο, δεν ήξερε τι να κάνει ούτε ποια πορεία να επιλέξει.
Η ενασχόληση με τα ζώα ήταν πάντα το πάθος του. Από όλη τη βιοποικιλότητα, τα πουλιά είναι στην καρδιά του, λόγω της ικανότητά τους να είναι ελεύθερα, να είναι ταξιδιώτες που παρατηρούν τον κόσμο με τον μοναδικό τους τρόπο.
Πριν από μερικούς μήνες, του δόθηκε η ευκαιρία να συμμετάσχει στο εθελοντικό πρόγραμμα της Εταιρεία Προστασίας Βιοποικιλότητας Θράκης. Το ένιωσε σαν ένα δώρο από τον ουρανό. Όχι μόνο του επέτρεψε να δουλέψει με την πανίδα που τόσο πολύ του αρέσει, αλλά και να ανοίξει τα δικά του φτερά, να βυθιστεί σε ένα εντελώς καινούριο μέρος και να δημιουργήσει μια καινούρια οικογένεια.
Ο Armindo Veiga, περιγράφοντας την εμπειρία, του σημειώνει:
Αφού τελείωσα το πανεπιστήμιο, δεν ήξερα τι να κάνω ούτε ποια πορεία να επιλέξω. Με αυτή την αμφιβολία και την αβεβαιότητα για το μέλλον σκεφτόμουν και αναρωτιόμουν ποια δουλειά θα με έκανε ευτυχισμένo. Από τότε που θυμάμαι, η εργασία με τα ζώα ήταν πάντα το πάθος μου, γνωρίζοντας ποια είδη είναι ποια, τι ρόλο έχουν στο οικοσύστημα ακόμη και αξιοπερίεργες γνώσεις για αυτά. Από όλη τη βιοποικιλότητα, τα πουλιά, σίγουρα, είναι στην καρδιά μου, λόγω της ικανότητά τους να είναι ελεύθερα, να είναι ταξιδιώτες που παρατηρούν τον κόσμο με τον μοναδικό τους τρόπο.
Όταν πριν από μερικούς μήνες, μου δόθηκε η ευκαιρία να συμμετάσχω σε αυτό το εθελοντικό πρόγραμμα, το ένιωσα σαν ένα δώρο από τον ουρανό. Όχι μόνο μου επέτρεψε να δουλέψω με την πανίδα που τόσο πολύ μου αρέσει, αλλά μου επέτρεψε επίσης να ανοίξω τα δικά μου φτερά και να βυθιστώ σε ένα εντελώς καινούριο μέρος.
Αφού προσγειώθηκα σε αυτή την πανέμορφη χώρα, μεταφορικά και κυριολεκτικά, με υποδέχτηκε η πιο θερμή ομάδα που θα μπορούσα ποτέ να ζητήσω. Πάντα με κίνητρο τη δουλειά, και ξεχειλίζοντας από θετική ενέργεια, τόσο η ομάδα της ΕΠΒΘ όσο και οι υπόλοιποι εθελοντές έγιναν αυτό που μπορώ ειλικρινά να αποκαλέσω οικογένεια.
Έχω μάθει πολλά μαζί τους (και ακόμα μαθαίνω), από την κατασκευή φωλιών που με χαροποιούσε γιατί μου αρέσει να κατασκευάζω πράγματα, μέχρι την παρακολούθηση της πλούσιας πανίδας των αρπακτικών που γλιστράνε μέσα από τους ουρανούς, ή ακόμη και την καταγραφή της αναγέννησης του δάσους (δουλειά η οποία σύμφωνα με ορισμένους είναι η χαρά της ημέρας). Πολύ περισσότερες δραστηριότητες υλοποιούνται και είναι βέβαιο ότι θα έρθουν ακόμη περισσότερες και θα δώσουν νέα δυναμική σε αυτή την εθελοντική ζωή.
Έξω από το εργασιακό περιβάλλον, το μικρό φιλόξενο χωριό μοιάζει βγαλμένο από βιβλίο, ήρεμο, χαρούμενο, έχοντας όμορφα μυστικά μέρη (ένα από τα οποία μάλιστα ονομάζεται «παράδεισος», αν μπορείτε να φανταστείτε). Και αν το τοπίο δεν είναι αρκετό, οι άνθρωποι είναι απίστευτα ευγενικοί, περίεργοι για τους εθελοντές που ξεκινούν αυτό το νέο ταξίδι, και το πιο σημαντικό από όλα με μεγάλη επιθυμία τόσο να βοηθήσουν όσο και να να μας δείξουν την ομορφιά αυτής της περιοχής. Όπως άκουσα κάποτε “το χθες είναι παρελθόν, το αύριο είναι ένα μυστήριο, αλλά το σήμερα είναι ένα δώρο, γι’ αυτό και ονομάζεται στα αγγλικά και «present». Πιστεύω ότι αυτό το πρόγραμμα εθελοντισμού θα συνεχίσει να φέρνει πολλά περισσότερα δώρα και χαρά.
