Ισχυρή ένεση για την επάρκεια της εγχώριας τροφοδοσίας, αποτελούν οι περίπου 45.000 MWh φυσικού αερίου που θα αρχίσει να στέλνει στο ελληνικό σύστημα το FSRU «Αλεξανδρούπολης».
Είναι το αντίστοιχο του 1,5 bcm το χρόνο ή το 27% της συνολικής ετήσιας δυναμικότητας αεριοποίησης του σταθμού. Τόσες είναι οι ποσότητες με τις οποίες, μέσα στο πρώτο 10ήμερο του Μαρτίου, οπότε και ο τερματικός αναμένεται να μπει σε πλήρη εμπορική λειτουργία, θα τροφοδοτείται, τουλάχιστον σε πρώτη φάση, το δίκτυο του ΔΕΣΦΑ.
Οι υπόλοιπες ποσότητες μέχρι τα 5,5 bcm το χρόνο που είναι η συνολική ετήσια δυναμικότητα αεριοποίησης του σταθμού θα τροφοδοτούν τον IGB, δηλαδή το δίκτυο της Βουλγαρίας και από εκεί μέσω των υφιστάμενων διασυνδέσεων θα φτάνει είτε στη Ρουμανία, τη Β. Μακεδονία και τη Σερβία, είτε οπουδήποτε αλλού έχουν πελάτες οι traders με τους οποίους έχει συνάψει συμβόλαια η Gastrade.
Καθοριστικά στον εξαγωγικό του προσανατολισμό θα συμβάλει η πρωτοβουλία για τον κάθετο διάδρομο που θα συνδέει την Ελλάδα με τις παραπάνω χώρες, με συμμετοχή από ελληνικής πλευράς των ΔΕΣΦΑ και Gastrade.
Το πρώτο δοκιμαστικό φορτίο LNG θα φτάσει στον FSRU «Αλεξανδρούπολης» στις 20 Ιανουαρίου, θα είναι προέλευσης όχι φυσικά ρωσικής (δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά για ένα έργο που σχεδιάστηκε ακριβώς για να συμβάλει στην απεξάρτηση της ΝΑ Ευρώπης από το ρωσικό αέριο) και θα αφορά ποσότητα μιας THW.
Σύμφωνα με το LNG Prime, η Gastrade είχε ξεκινήσει σχετικό διαγωνισμό στα τέλη Οκτωβρίου, για να παραταθεί μέχρι τις 15 Δεκεμβρίου και τελικά το πρώτο φορτίο θα δέσει στο FSRU στις 20 Ιανουαρίου.
Στόχος των δοκιμών είναι να γεμίσουν με καύσιμο ο αγωγός μήκους 28 χλμ, κατά το μεγαλύτερο τμήμα του υποθαλάσσιος που συνδέει τον τερματικό με το εθνικό σύστημα φυσικού αερίου, να φανεί αν όλα τα συστήματα δουλεύουν σωστά, να διορθωθούν τυχόν μικροπροβλήματα, ώστε μετά από έξι – επτά εβδομάδες, το έργο να είναι έτοιμο να ξεκινήσει την εμπορική του λειτουργία. Δηλαδή μέσα στο πρώτο δεκαήμερο του Μαρτίου.
Με το «καλημέρα» της λειτουργίας του, το έργο θα τροφοδοτεί, όπως είπαμε, το ελληνικό σύστημα όπου θα καταλήγει, σε πρώτη φάση, ποσότητα 1,5 bcm το χρόνο, με τα υπόλοιπα 4 bcm να κατευθύνονται στον ελληνοβουλγαρικό αγωγό. Αυτός θα απορροφά το 70% περίπου του καυσίμου που θα αεριοποιειίται ετησίως στον τερματικό σταθμό. Ο IGB έχει ως γνωστόν «κουμπώσει» εδώ και καιρό με το δίκτυο του ΔΕΣΦΑ.
Ισχυρή ένεση για την επάρκεια της εγχώριας τροφοδοσίας, αποτελούν οι περίπου 45.000 MWh φυσικού αερίου που θα αρχίσει να στέλνει στο ελληνικό σύστημα το FSRU «Αλεξανδρούπολης».
Είναι το αντίστοιχο του 1,5 bcm το χρόνο ή το 27% της συνολικής ετήσιας δυναμικότητας αεριοποίησης του σταθμού. Τόσες είναι οι ποσότητες με τις οποίες, μέσα στο πρώτο 10ήμερο του Μαρτίου, οπότε και ο τερματικός αναμένεται να μπει σε πλήρη εμπορική λειτουργία, θα τροφοδοτείται, τουλάχιστον σε πρώτη φάση, το δίκτυο του ΔΕΣΦΑ.
Οι υπόλοιπες ποσότητες μέχρι τα 5,5 bcm το χρόνο που είναι η συνολική ετήσια δυναμικότητα αεριοποίησης του σταθμού θα τροφοδοτούν τον IGB, δηλαδή το δίκτυο της Βουλγαρίας και από εκεί μέσω των υφιστάμενων διασυνδέσεων θα φτάνει είτε στη Ρουμανία, τη Β. Μακεδονία και τη Σερβία, είτε οπουδήποτε αλλού έχουν πελάτες οι traders με τους οποίους έχει συνάψει συμβόλαια η Gastrade.
Καθοριστικά στον εξαγωγικό του προσανατολισμό θα συμβάλει η πρωτοβουλία για τον κάθετο διάδρομο που θα συνδέει την Ελλάδα με τις παραπάνω χώρες, με συμμετοχή από ελληνικής πλευράς των ΔΕΣΦΑ και Gastrade.
Το πρώτο δοκιμαστικό φορτίο LNG θα φτάσει στον FSRU «Αλεξανδρούπολης» στις 20 Ιανουαρίου, θα είναι προέλευσης όχι φυσικά ρωσικής (δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά για ένα έργο που σχεδιάστηκε ακριβώς για να συμβάλει στην απεξάρτηση της ΝΑ Ευρώπης από το ρωσικό αέριο) και θα αφορά ποσότητα μιας THW.
Σύμφωνα με το LNG Prime, η Gastrade είχε ξεκινήσει σχετικό διαγωνισμό στα τέλη Οκτωβρίου, για να παραταθεί μέχρι τις 15 Δεκεμβρίου και τελικά το πρώτο φορτίο θα δέσει στο FSRU στις 20 Ιανουαρίου.
Στόχος των δοκιμών είναι να γεμίσουν με καύσιμο ο αγωγός μήκους 28 χλμ, κατά το μεγαλύτερο τμήμα του υποθαλάσσιος που συνδέει τον τερματικό με το εθνικό σύστημα φυσικού αερίου, να φανεί αν όλα τα συστήματα δουλεύουν σωστά, να διορθωθούν τυχόν μικροπροβλήματα, ώστε μετά από έξι – επτά εβδομάδες, το έργο να είναι έτοιμο να ξεκινήσει την εμπορική του λειτουργία. Δηλαδή μέσα στο πρώτο δεκαήμερο του Μαρτίου.
Με το «καλημέρα» της λειτουργίας του, το έργο θα τροφοδοτεί, όπως είπαμε, το ελληνικό σύστημα όπου θα καταλήγει, σε πρώτη φάση, ποσότητα 1,5 bcm το χρόνο, με τα υπόλοιπα 4 bcm να κατευθύνονται στον ελληνοβουλγαρικό αγωγό. Αυτός θα απορροφά το 70% περίπου του καυσίμου που θα αεριοποιειίται ετησίως στον τερματικό σταθμό. Ο IGB έχει ως γνωστόν «κουμπώσει» εδώ και καιρό με το δίκτυο του ΔΕΣΦΑ.
Το «Αλεξανδρούπολις», η πρώτη πλωτή μονάδα, αποθήκευσης και επαναεριοποίησης φυσικού αερίου της Ελλάδας, αγκυροβόλησε ανοιχτά στην περιοχή στις 17 Δεκεμβρίου, ενώ η πρόσδεσή της ολοκληρώθηκε στις 23 του ίδιου μήνα. Είχε αποπλεύσει από το αγκυροβόλιο της Σιγκαπούρης στις 26 Νοεμβρίου, αφού πρώτα ολοκλήρωσε μια σχεδόν 10μηνη μετατροπή στο ναυπηγείο Seatrium.
Η παρουσία του FSRU που αποτελείται από μια μεγάλη πλωτή βιομηχανική μονάδα αποθηκευτικής δυναμικότητας 153.500 κ.μ. και τρεις μονάδες αεριοποίησης, έχει προφανή εθνική σημασία. Το έργο, με μέγιστη ημερήσια δυναμικότητα αεριοποίησης περίπου 22,5 εκατ. κ.μ. και μέγιστη ετήσια 5,5 bcm αερίου, ενισχύει τον ρόλο της Ελλάδας ως ενεργειακής πύλης στις αγορές της ευρύτερης περιοχής με στόχο την απεξάρτησή τους από το ρωσικό φυσικό αέριο.
Έχει ξεκάθαρα περιφερειακό χαρακτήρα, με στόχο τις αγορές της ΝΑ Ευρώπης έως την Ουκρανία, αλλά και της κεντρικής Ευρώπης μέχρι την Ουγγαρία και τη Σλοβακία, δηλαδή μια περιοχή με συνολική κατανάλωσης κοντά στα 70 bcm αερίου το χρόνο. Οση περίπου και η κατανάλωση της Γερμανίας, η οποία μέχρι το 2021 αποτελούσε το μεγαλύτερο εισαγωγέα ρωσικού αέριου διεθνώς, αγοράζοντας ποσότητες 55 bcm ή το 65% των τότε αναγκών της χώρας.
Πηγή: energypress.gr
