Αφορμή είναι η πρόσφατη εγκύκλιος του υπουργείου εσωτερικών για το άνοιγμα των παιδικών χάρων στην μετά κορονοϊό εποχή.
Η εικόνα προκαλεί θλίψη.
Η καταστροφή που έχει προκληθεί στην συγκεκριμένη παιδική χαρά που βρίσκεται επί της οδού Ποιμενίδη στην Αλεξανδρούπολη δεν είναι αποτέλεσμα κάποιας επιδρομής. Αποτυπώνει την συμπεριφορά μας, την παιδεία μας, τον πολιτισμό μας. Αυτή η εικόνα είναι εδώ και μήνες. Ξεκίνησε με μικρές φθορές και έφτασε στην κατάσταση που βλέπετε σήμερα.
Κανένα ενδιαφέρον από κανέναν.
Δεν αναζητούμε ευθύνες αναφορικά με τους κανόνες ασφαλείας που πρέπει να υπάρχουν στις παιδικές χαρές ή πότε θα αντικατασταθούν απο τις προβλεπόμενες βάση νομοθεσίας. Αυτά είναι πολυτέλεια και ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο.
Αυτήν την ώρα αναζητούμε ευθύνες αρχικά με την τραγική συμπεριφορά των ατόμων που προκάλεσαν φθορά σε δημόσια περιουσία και την αμέλεια της δημοτικής αρχής να φροντίσει και στοιχειωδώς να επισκευάσει ή να περιορίσει το φαινόμενο ώστε να μην υπάρχει επικινδυνότητα για όσους εισέρχονται ακόμη σε αυτή την παιδική χαρά.
Αν επισκεφθεί κανείς το πάρκο της Ποιμενίδη θα διαπιστώσει ότι δεκάδες παιδιά παίζουν ανέμελα άλλοτε μόνα και άλλοτε με την επιτήρηση των γονέων τους αλλά σε κάθε περίπτωση εκτεθειμένα στους κινδύνους που προκύπτουν από τις ξηλωμένες περιφράξεις και τα απομεινάρια των κατασκευών.
Με εξοργίζει όμως περισσότερο από όλα ο συμβιβασμός με την καταστροφή και την αδιαφορία που μας οδηγεί στην αποδοχή μιας στρεβλής κατάστασης.
Αυτό δεν το δικαιούμαστε. Ούτε εμείς, αλλά κυρίως ούτε τα παιδιά μας.
Το νΈβρο.
