«Σε απάντηση της σχετικής ερώτησης που κατατέθηκε στη Βουλή των Ελλήνων από τον βουλευτή Παράσχο Παπαδάκη σας γνωστοποιούμε, ότι σύμφωνα με την κοινοτική νομοθεσία και ειδικότερα τον κανονισμό του συμβουλίου, τα έργα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας ορίζονται, ως υπέρμετρου δημοσίου συμφέροντος.
Σημειώνουμε, ότι τα ζητήματα που αφορούν στις επιπτώσεις από την εγκατάσταση ΑΠΕ στο φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον εξετάζονται για το κάθε έργο ξεχωριστό στο στάδιο περιβαλλοντικής αδειοδότησης του. Στο πλαίσιο αυτό, το αναφερόμενο στην ερώτηση έργο αδειοδοτήθηκε από τη διεύθυνση περιβαλλοντικής αδειοδότησης /ΥΠΕΝ. Απόφαση έγκρισης περιβαλλοντικών όρων (ΑΕΠΟ) τηρώντας όλες τις προβλέψεις του νόμου 4014/2011. Σε κάθε περίπτωση τυχόν αντιρρήσεις που αφορούν τους περιβαλλοντικούς όρους εξετάζονται στο πλαίσιο της διαδικασίας άσκησης προσφυγής ή και δικαστικά.»
Τάδε έφη… Ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Θεόδωρος Σκυλακάκης…
Μέσα σε μόλις 11 σειρές ο υπουργός τα είπε όλα…
Και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε για το ζήτημα που έχει προκαλέσει αναστάτωση και κινητοποίηση τους τελευταίους μήνες σε αρχές, φορείς, συλλόγους και κατοίκους του βορείου Έβρου, οι οποίοι με βάση συγκεκριμένων και στοιχειοθετημένων δεδομένων αντιδρούν στην προοπτική εγκατάστασης 27 ανεμογεννητριών σε Πεντάλοφο – Πετρωτά στη θέση «Μαύρη Πέτρα», τονίζοντας μεταξύ άλλων, ότι δεν υπάρχει αναίτια διαφωνία εκ μέρους όλων όσων λένε «όχι» για την «πράσινη ανάπτυξη», αλλά η αντίδρασή τους έγκειται στο γεγονός, ότι με τη δικαιολογία της «πράσινης ανάπτυξης», καταστρέφεται το πράσινο που παρέχει η ίδια η φύση.
Πάμε τώρα, να κάνουμε μία προσπάθεια να εντοπίσουμε, τί καταλάβαμε πίσω από αυτές τις γραμμές, ποιό είναι το πραγματικό νόημα και ποιό είναι το ουσιαστικό συμπέρασμα που μπορεί κάποιος να βγάλει.
Από την απάντηση αυτή μπορούμε να επισημάνουμε ορισμένα σημεία που μας δείχνουν με έναν τρόπο, πώς πρόκειται να προχωρήσει η υπόθεση και ποιός είναι ο σχεδιασμός του αρμόδιου υπουργείου. Και μπορεί η απάντηση αυτή σε πρώτη ανάγνωση να μην λέει πολλά, αλλά σε μια δεύτερη ματιά μπορεί και να λέει τελικά πολλά.
1ον: ξεκαθαρίζεται με πλήρη σαφήνεια, ότι το έργο αυτό είναι υπέρμετρου δημοσίου συμφέροντος, άρα αποτελεί προτεραιότητα και θα γίνει, καθώς εντάσσεται και στα έργα που διέπονται από την κοινοτική νομοθεσία, καθότι ως γνωστόν το δημόσιο – εθνικό συμφέρον πάντα προέχει…
2ον: διευκρινίζεται κατηγορηματικά, πως πρόκειται για απόφαση έγκρισης περιβαλλοντικών όρων (ΑΕΠΟ) τηρώντας όλες τις προβλέψεις του νόμου, άρα έχουν τηρηθεί όλοι οι όροι και προϋποθέσεις για να καταλήξουμε στην αδειοδότηση του συγκεκριμένου έργου από την αρμόδια διεύθυνση του ΥΠΕΝ, γιατί το έργο συμπεραίνουμε από τα «συμφραζόμενα» πως έχει αδειοδοτηθεί πια, συνεπώς για ποια αναστρέψιμη κατάσταση μπορεί κάποιος να μιλά και να ελπίζει;
Και 3ον: σε κάθε περίπτωση τυχόν αντιρρήσεις που αφορούν τους περιβαλλοντικούς όρους εξετάζονται στο πλαίσιο της διαδικασίας άσκησης προσφυγής ή και δικαστικά, άρα ο κύριος Σκυλακάκης μας λέει, πως ενώ όλα έχουν τηρηθεί με βάση τη νομοθεσία και τον ενδελεχή έλεγχο και εξέταση κάθε παραμέτρου της διαδικασίας, όσοι διαφωνούν με το εν λόγω έργο διατηρούν πάντα τη δυνατότητα και το δικαίωμα τους να προσφύγουν στα αρμόδια δικαστικά όργανα, για να βρουν το δίκιο τους αν βέβαια το έχουν χάσει…
Καταλήγοντας η υπόθεση αυτή, φαίνεται πως προχωρά κανονικά και παρά τις αρνήσεις και τις αντιδράσεις, το αιολικό πάρκο θα γίνει!
