Η Beatriz Salvado είναι από την Πορτογαλία και εθελόντρια στην Εταιρεία Προστασίας Βιοποικιλότητας Θράκης
Η Beatriz Salvado είναι από την Πορτογαλία και εθελόντρια στην Εταιρεία Προστασίας Βιοποικιλότητας Θράκης από Ευρωπαϊκό Σώμα Αλληλεγγύης. Ο χορός ήταν μέρος της καθημερινότητας της στη Πορτογαλία, οπότε όταν πληροφορήθηκε για τα μαθήματα παραδοσιακών χορών στη Δαδιά, σκέφτηκε να τα δοκιμάσει. Δεν είχε ιδέα πως ήταν οι χορευτές, αν θα μπορούσε να μάθει τα βήματα και αν θα μπορούσε να ακολουθήσει τους υπόλοιπους μαθητές. Οι πρώτες λέξεις που απομνημόνευσε στα ελληνικά ήταν οι αριθμοί, καθώς όπως λέει “τους επαναλαμβάναμε συνεχώς για να μετρήσουμε τα βήματα.”
Η ενασχόληση της με τους παραδοσιακούς χορούς τής έδωσε την ευκαιρία να αγκαλιάσει την ελληνική κουλτούρα και να γίνει μέρος μιας μεγάλης οικογένειας που της χάρισε υπέροχες εμπειρίες. Της επέτρεψε να συνδεθεί με ανθρώπους που δεν γνώριζε, να δεθεί σε βαθύτερο επίπεδο με άτομα που ήδη γνώριζε, να εκφραστεί με έναν πιο εύκολο τρόπο από το να μιλήσει ελληνικά, καθώς ο χορός από μόνος του, όπως επισημαίνει, είναι ένας τρόπος έκφρασης και επικοινωνίας χωρίς να χρειαστεί να πεις λέξη!
Η Beatriz, μάλιστα, έκανε και μια συμφωνία με τους χορευτές της ομάδας της, να τους μάθει με τη σειρά της χορούς της Πορτογαλίας .
“Ανυπομονώ να μοιραστώ αυτή την εμπειρία μαζί τους και να νοιώσω ακόμη περισσότερο σαν το σπίτι μου.”, εξομολογείται.
Η Beatriz Salvado καταθέτει την εμπειρία της
Χορεύοντας ανάμεσα στους πολιτισμούς: Η Ελληνική μου χορευτική εμπειρία
Ο χορός είναι μέρος της καθημερινότητας μου στη Πορτογαλία οπότε όταν πληροφορήθηκα για τα μαθήματα παραδοσιακών χορών στη Δαδιά, σκέφτηκα πως έπρεπε να τα δοκιμάσω. Και είμαι χαρούμενη που το έκανα γιατί απέκτησα μεγαλύτερη εμπειρία με την Ελλάδα με κάθε πιθανό τρόπο. Δεν ήξερα τι να περιμένω στο πρώτο μάθημα. Δεν είχα ιδέα πως ήταν οι χορευτές, αν θα μπορούσα να μάθω τα βήματα και αν θα μπορούσα να ακολουθήσω τους υπόλοιπους μαθητές. Δεν ήταν πολλά άτομα, οπότε ένιωσα πιο άνετα και παρόλο που δεν καταλάβαινα τι έλεγε ο χοροδιδάσκαλος αντιλαμβανόμουν πάνω κάτω ποια βήματα έπρεπε να ακολουθήσω. Πρέπει να ομολογήσω πως οι πρώτες λέξεις που απομνημόνευσα στα ελληνικά ήταν οι αριθμοί καθώς τους επαναλαμβάναμε συνεχώς για να μετρήσουμε τα βήματα.
Όταν καλέστηκα σε μια εκδήλωση σε μια κοντινή πόλη, είχα ήδη εξοικειωθεί με τα βασικά βήματα χωρίς να κοιτάζω συνεχώς τα πόδια μου ή τα πόδια κάποιου άλλου. Δέχτηκα αλλά αυτό που δεν ήξερα είναι ότι οι χορευτές εκεί ήταν σε προχωρημένο επίπεδο. Ήταν ένα πολύ μεγαλύτερο τμήμα, με πιο γρήγορους χορούς που συνδύαζε περίπλοκα βήματα. Μου φάνηκε υπέροχο και συντονισμένο όταν το έβλεπα από μακριά αλλά όταν μπήκα στον χορό κουράστηκα γρήγορα και μπέρδεψα όλα τα βήματα στο κεφάλι μου. Αυτό βέβαια, δεν ήταν λόγος να τα παρατήσω, απεναντίας, ήταν λόγος να χορέψω περισσότερο και να κάνω πρακτική. Ήταν μια πρόκληση που ήθελα να δεχτώ!
Θυμάμαι την πρώτη φορά που χόρεψα εκτός μαθήματος, ήταν την Ημέρα της Γυναίκας σε ταβέρνα της Δαδιάς. Δεν ήξερα ότι θα χορεύαμε στη μέση του εστιατορίου σαν ένα διάλειμμα του γεύματος. Αυτό ήταν πράγματι μια έκπληξη για εμένα. Στη Πορτογαλία δεν συμβαίνει αυτό, αλλά ήταν μια τέλεια ιδέα να συνδυάσει κανείς καλό φαγητό, καλή μουσική και ωραίους χορούς. Στοιχεία που κάνουν τους ανθρώπους πολύ ευτυχισμένους. Αρχικά ντρεπόμουν να συμμετέχω αλλά μια κυρία απο το χορευτικό επέμενε να χορέψω μαζί της και τότε έχασα κάθε ανασφάλεια μου και προχώρησα. Και πρέπει να ομολογήσω ότι πέρασα υπέροχα!
Είμαι ευγνώμων που είχα την ευκαιρία να αγκαλιάσω την ελληνική κουλτούρα με αυτόν τον τρόπο και να γίνω μέρος αυτής της μεγάλης οικογένειας που μου χάρισε τόσο υπέροχες εμπειρίες σαν να ήμουν δική τους, πηγαίνοντας μαζί τους σε παρελάσεις και συμμετέχοντας σε εκδηλώσεις φορώντας τη παραδοσιακή Θρακιώτικη φορεσιά αυτού του μικρού χωριού, της Δαδιάς, που έχει τόσα πολλά να προσφέρει.
Μου επιτρέπει να συνδεθώ με ανθρώπους που δεν γνωρίζω, να δεθώ σε βαθύτερο επίπεδο με τα άτομα που ήδη γνωρίζω, να εκφραστώ με έναν πιο εύκολο τρόπο από το να μιλήσω ελληνικά, καθώς ο χορός από μόνος του είναι ένας τρόπος έκφρασης και επικοινωνίας χωρίς να χρειαστεί να πεις λέξη! Γέλασα πολύ όπως και έμαθα πολλά με τους ανθρώπους που συνάντησα στο χορευτικό, από τις ηλικιωμένες κυρίες που έχουν πάντα κάτι όμορφο να μου πουν ή να μου χαρίσουν ένα υπέροχο χαμόγελο μέχρι τα μικρά παιδιά που γεμίζουν τον χώρο με ενέργεια και χαρά.
Έκανα ήδη μια συμφωνία με τους χορευτές της ομάδας μου, να τους μάθω με τη σειρά μου χορούς της Πορτογαλίας και ανυπομονώ να μοιραστώ αυτή την εμπειρία μαζί τους και να νοιώσω ακόμη περισσότερο σαν το σπίτι μου.
