Εντάξει. Η Αλεξανδρούπολη θα γίνει διεθνής ενεργειακός κόμβος. Στη Δαδιά θα αναλάβουν δράση “ανάδοχοι”. Θα γίνουν και νέες διαδρομές μέσα στο δάσος και τελικά “η ζημιά δεν ήταν τόσο μεγάλη όσο φοβόμασταν”. Το κράτος είναι εδώ και θα στηρίξει. Θα ξεκινήσει και συζήτηση για συνολική αντιπλημμυρική θωράκιση του Έβρου. Θα γίνουν κι άλλα. Μελέτες, επιτροπές, εμπειρογνώμονες.
Κανείς όμως δεν λέει γιατί δεν έγιναν μέχρι τώρα. Δηλαδή φέτος θα γίνει η συζήτηση για τις πλημμύρες; Σχεδόν κάθε χρόνο έχουμε πλημμύρες στον Έβρο και κάθε δύο τρία χρόνια καταστροφές. Στη Δαδιά που κάηκε πέρσι και όλοι μιλούσαν για τεράστια καταστροφή, φέτος που έγινε μεγαλύτερη δεν έχουν κάτι να πούνε;
Για παράδειγμα ο Δήμος Σουφλίου, μπορεί να απαριθμήσει ποιές παρεμβάσεις έκανε τον τελευταίο χρόνο και πόσο αυτές βοήθησαν την κατάσταση; Μπορεί να γνωστοποιήσει τι ακριβώς ζήτησε να γίνει από την κυβέρνηση και δεν έγινε; Ζήτησε χρήματα και δεν πήρε; Ζήτησε συγκεκριμένες ενέργειες και δεν έγιναν; Ζήτησε αποφάσεις και δεν πάρθηκαν; Ποιές ήταν αυτές οι ενέργειες, οι προτάσεις, οι αποφάσεις και ποιός αρνήθηκε να τις υλοποιήσει ή να τις χρηματοδοτήσει; Υπουργός; Υφυπουργός; Περιφερειάρχης; Ποιός;
Τελικά, μήπως πρέπει κι εμείς οι ίδιοι να αλλάξουμε λίγο τον τρόπο που σκεφτόμαστε; Να αρχίσουν να λογοδοτούν πραγματικά για τις ανεπάρκειές τους οι δημοτικές μας αρχές και όχι να δικαιολογούνται κατόπιν εορτής.
Γιατί πάντα φταίνε άλλοι. Όχι εδώ οι δικοί μας. Ε, ας μας πούνε λοιπόν τι ακριβώς έκαναν, τι ζήτησαν και δεν τους το έδωσαν, τι δεν έγινε και γιατί.
Οι επισκέψεις από την Αθήνα είναι ξεκάθαρα για λόγους επικοινωνιακούς. Και επειδή η εικόνα μετράει πολύ στην εποχή μας είναι αναγκασμένος ο Πρωθυπουργός να κάνει αυτές τις επισκέψεις.
Στην πραγματικότητα, μέχρι να αποφασίσουμε οι ίδιοι εδώ να κρίνουμε τους τοπικούς άρχοντες με αυστηρότητα, να απαιτούμε διαφάνεια και να ελέγχουμε τα πεπραγμένα τους, χωρίς να αρκούμαστε μόνο σε λόγια, δικαιολογίες και θλιμμένα πρόσωπα, θα μας μένουν μόνο τέτοιες επισκέψεις.
Ολόκληρη η γνωστή φράση είναι “παρηγοριά στον άρρωστο, μέχρι να βγει η ψυχή του”.
Χωρίς δραστικές, άμεσες ενέργειες, αυτή θα είναι η κατάληξη. Να βγει η ψυχή του Έβρου.
