Γράφει ο Θοδωρής Γιάνναρος
Όταν για πρώτη μου φορά μπήκα στη λίμνη των νυμφών στον Έβρο και μπήκα στη ευθυγράμμιση, αντίκρισα με δέος πρωτόγνωρο τις καλύβες του Δέλτα! Ήμουν τόσο σε έκσταση που δεν κατάφερα με την πρώτη ν’ αντιληφθώ τι ακριβώς πρεσβεύουν τόσο για τον τόπο, πόσο και συνολικά για τη χώρα μας… ούτε καν συναισθήματα δεν ένιωθα, αλλά μόνο αδρεναλίνη, να βιώσω την εμπειρία του πρωτόγνωρου τοπίου -κι όμως, είχα πάει μόνο για να φωτογραφίσω πουλιά!
Έβλεπα τις ελληνικές σημαίες να κυματίζουν στο βόρειο άνεμο που ξύριζε, άλλες ξεφτισμένες, άλλες ξεθωριασμένες από το χρόνο και τις συνθήκες που επικρατούν εκεί και άλλες να φαίνονται καινούργιες! Όλες τους όμως, κυμάτιζαν αγέρωχες, αλλά τότε, δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω την αξία τους. Όμως, όσο έμενα, οι συζητήσεις με τους ψαράδες και μου έμαθαν πολλά και με δίδαξαν την ιστορία αυτού του τόπου, σλλά και με αφύπνισαν!
Τι ισχύει όμως σήμερα με τις καλύβες του Ελληνισμού στο Δέλτα του Έβρου:
Η προηγούμενη “αλησμόνητη” για τα “έργα” της εις βάρος του Κράτους και Έθνους των Ελλήνων, μετά από τις “συμφωνίες” με τους χομπίστες και ξυπόλητους Μεγαλέξανδρους των Σκοπίων, όπως φαίνεται είχαν συμφωνήσει και με τους Τούρκους -εκτός των άλλων, να ξηλωθούν και οι 130 καλύβες των ψαράδων στο Δέλτα του Έβρου, οι οποίες χρησιμοποιούνται και από τον στρατό σε περιόδους κρίσεων, όπως αυτή του 2020, όταν ο σχιζοφρενής σουλτάνος #Recep_Tayyip_Erdogan επιχείρησε να “φιλέψει” την Ελλάδα με πολλές δεκάδες χιλιάδες λαθρομετανάστες, που μαζί με λίγες εκατοντάδες πρόσφυγες από τη Συρία, τους έσπρωχνε να περάσουν τα ελληνικά σύνορα με προορισμό την Ευρώπη! Εκεί όμως στον Έβρο απέτυχε παταγωδώς και ρεζιλεύτηκε τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό της χώρας του και εκεί σημαντικό ρόλο έπαιξαν οι καλύβες στο Δέλτα.
Οι καλύβες αυτές βρίσκονται εκεί επί πάρα πολλές δεκαετίες και ήρθαν στα χέρια των σημερινών ψαράδων και κυνηγών, από πατεράδες, παππούδες, προπαππούδες και ακόμα πιο πριν και εκτός του ότι είναι αναπόσπαστο κομμάτι της περιοχής, αποτελούν και προκεχωρημένα φυλάκια αποτροπής ως προς τις επεκτατικές βλέψεις των νέο-οθωμανικών “μεμετίων”.
Ωστόσο, η λήξη της προθεσμίας που είχε δοθεί στους κυνηγούς και ψαράδες του Έβρου, από την “περίεργη” με τα Εθνικά Θέματα, κυβέρνηση του Σύριζα, και του επικεφαλής της… Αλέξη Τσιπρα, να τις ξηλώσουν, κατεδαφίζοντάς τες… αν δεν υπάρξει άλλη πολιτική προσέγγιση, θα κερδίσουν οι τουρκικές ιαχές και οι οθωμανικές βλέψεις ώστε πλέον, να μην υπάρχουν εμπόδια στα σχέδιά τους και οι καλύβες να αποτελέσουν παρελθόν -μαύρη κηλίδα για την Ελλάδα, ενώ οι ιδιοκτήτες τους θα αντιμετωπίσουν και πρόστιμα δεκάδων χιλιάδων ευρώ μαζί με κατασχέσεις περιουσιών!
Οι Οθωμανοί-ισλαμιστές από απέναντι, καραδοκούν για να γκριζάρουν ελληνική επικράτεια, ενώ προμοτάρουν ακόμα και τουριστικά τουρς στο Δέλτα, όπου οι καλύβες αποτελούν αποτρεπτικό ανάχωμα για τα σχέδιά τους!
Ας ελπίσουμε πως δεν θα βγάλουμε μόνοι μας τα μάτια μας -είναι κάτι που θα αποτελούσε προδοσία, που η σημερινή κυβέρνηση ποτέ δεν θα έκανε! Δεν θα μπορούσε ποτέ να σβήσει μια γωνιά Ελληνισμού στις εσχατιές της χώρας… Δεν θα μπορέσει ποτέ -δεν θα το αντέξει να σβήσει όπως η γόμα τη γραμμή από μολύβι, αυτό που αντίκρυσα στο ταξίδι μου τότε… την απεραντοσύνη αυτού του τόπου, την ανυπαρξία δρόμων, αυτό το εξώκοσμο απρόοπτο και ανεξερεύνητο που συναντά η ματιά και νιώθουν οι αισθήσεις –αυτό που πάντα κρύβει το Δέλτα του Έβρου. Είναι όλα αυτά που μ’ έκαναν να θέλω να περπατώ και να χάνομαι στην απερίγραπτη ομορφιά του, εκεί όπου σύντομα συνειδητοποίησα μια πικρή σαν το φαρμάκι αλήθεια -την ανεπάρκεια της Ελληνικής Πολιτείας. Ένιωσα πόσο μόνος μου και πόσο μακριά από τον πολιτισμό ήμουν, από αυτό που ήξερα μέχρι τότε.
Ατενίζοντας τα τούρκικα εδάφη λίγα μέτρα πιο πέρα, στην απέναντι όχθη του ποταμιού που είχε δεν είχε 15 μέτρα πλάτος στο σημείο που βρισκόμουν και ενώ ήμουν δίπλα στην Αλεξανδρούπολη, δεν μπορούσα να τη διακρίνω -έστω και αμυδρά ενώ άκουγα σχεδόν δίπλα μου από απέναντι, τον ντόπιο ιμάμη πάνω στο μιναρέ να υμνεί τον Αλλάχ, τις μάνες να τσιρίζουν καλώντας τα παιδιά τους, με τα κάρα τους να σουλατσάρουν σχεδόν δίπλα μου! -τότε μάλλον συνειδητοποίησα που είχα βρεθεί και κρύος ιδρώτας μ’ έλουσε! Ήμουν μόνος σε τόσες χιλιάδες εκτάρια ελληνισμού που αφύλαχτα, αφιλόξενα και πολλές φορές απάτητα μέσα σε κανάλια, λασπουριά και πολλές καλαμιές, χωρίς καν πρόσβαση σε δρόμους , τόσο κοντά αλλά και τόσο απόμερα και μακριά από τον πολιτισμό που γνώριζα -κάτι σαν να έπαιρνα μέρος στα Μυστικά του Βάλτου της Πηνελόπης Δέλτα. Πολύ δύσκολο να περιγράψω την εμπειρία μου αυτή σε κάποιον και να καταφέρω να του τη μεταδώσω και να τη νιώσει! Δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να νιώσει κάτι αν δεν το βιώσει, μέσα στην ίδια του την πατρίδα, αλλά την ίδια στιγμή τόσο μακριά από αυτή! Αυτό, αν και έχω βρεθεί σε πολλά μέρη και τόπους δεν το έχω ξανανιώσει ποτέ -ήταν πρωτόγνωρο και φοβιστικό, με συνάμα ένιωσα μια μεταφυσική θα ‘λεγα περηφάνια και ένα απερίγραπτο δέος που βρέθηκα εκεί!
Αισθανόμουν πως ο άγριος αυτός τόπος της Ελλάδος είχε ανάγκη την παρουσία μου και ανακουφιζόταν απ’ αυτήν! Αν όμως εγώ αισθανόμουν έτσι, που κατάφερα… έστω κατά λάθος και με πολλές δυσκολίες να περάσω κάποιες μέρες στις καλύβες αυτές του Έβρου, τι να πουν και τι να νιώσουν οι άνθρωποι που ζουν εκεί και επιβιώνουν από τον ποταμό με τον Τούρκο να τους έχει καθημερινά στο σκόπευτρο;
Αυτοί που ζουν εκεί, δεν είναι απλά κυνηγοί και ψαράδες, αλλά η σκληροτράχηλη άκρη του ελληνισμού! Κάποιοι όπως εγώ και κάποιοι άλλοι για λίγες μέρες, ενώ άλλοι για μια ολόκληρη ζωή.., αλλά σε κάθε περίπτωση όποιοι βρίσκονται εκεί, είναι όλοι μαζί εκεί φυλάσσοντας Θερμοπύλες…
Ας το συνειδητοποιήσουν κάποιοι και ας αφήσουν τις καλύβες με τις Ελληνικές σημαίες να κυματίζουν, στην ηρεμία τους! Τους χρωστάμε ευγνωμοσύνη -ας μην το ξεχνάμε!
Το άρθρο αυτό, ας θεωρηθεί ανοικτή επιστολή -κραυγή αγωνίας προς τον Πρωθυπουργό και τους συναρμόδιους υπουργούς…
* Ο κ. Θοδωρής Γιάνναρος είναι Μοριακός Βιολόγος-Γενετιστής
Πηγή: capital.gr
